Global Depositary Receipt (GDR)
Wat is een Global Depositary Receipt (GDR)?
Een wereldwijd certificaat (GDR) is een bankcertificaat dat in meer dan één land is uitgegeven voor aandelen in een buitenlandse onderneming. DDR’s vermelden aandelen in twee of meer markten, meestal de Amerikaanse markt en de Euromarkten, met één uitwisselbare zekerheid.
DDR’s worden het meest gebruikt wanneer de emittent kapitaal aantrekt op de lokale markt en op de internationale en Amerikaanse markten, hetzij door middel van onderhandse plaatsing of openbare aandelenemissies. Een wereldwijd certificaat (GDR) lijkt Amerikaans certificaat (ADR), behalve dat een ADR alleen aandelen van een ander land op de Amerikaanse markten vermeldt.
Belangrijkste leerpunten
- Een wereldwijd certificaat (GDR) is een certificaat uitgegeven door een bank dat aandelen in een buitenlands aandeel op twee of meer wereldwijde markten vertegenwoordigt.
- DDR’s worden doorgaans verhandeld op Amerikaanse beurzen, maar ook op beurzen in de eurozone of Azië.
- DDR’s en hun dividenden worden geprijsd in de lokale valuta van de beurzen waar de aandelen worden verhandeld.
- DDR’s vormen een gemakkelijke, liquide manier voor Amerikaanse en internationale investeerders om buitenlandse aandelen te bezitten.
Inzicht in Global Depositary Receipt
Een globaal certificaat (GDR) is een soort bankcertificaat dat aandelen in een buitenlandse onderneming vertegenwoordigt, zodat een buitenlandse vestiging van een internationale bank de aandelen houdt. De aandelen zelf worden verhandeld als binnenlandse aandelen, maar wereldwijd bieden verschillende bankfilialen de aandelen te koop aan. Particuliere markten gebruiken GDR’s om kapitaal aan te trekken dat in Amerikaanse dollars of euro ’s luidt. Wanneer particuliere markten euro’s proberen te bemachtigen in plaats van Amerikaanse dollars, worden DDR’s EDR’s genoemd.
Beleggers verhandelen DDR’s op meerdere markten, aangezien ze worden beschouwd als verhandelbare certificaten. Beleggers gebruiken kapitaalmarkten om de handel in langlopende schuldinstrumenten te vergemakkelijken en om kapitaal te genereren. DDR-transacties op de internationale markt hebben doorgaans lagere bijbehorende kosten dan sommige andere mechanismen die beleggers gebruiken om in buitenlandse effecten te handelen.
Een in de VS gevestigd bedrijf dat bijvoorbeeld wil dat zijn aandelen worden genoteerd aan de beurzen van Londen en Hongkong, kan dit doen via een DDR. Het in de VS gevestigde bedrijf gaat een certificaatovereenkomst aan met de respectieve buitenlandse depositobanken. Deze banken geven op hun beurt aandelen uit op hun respectieve beurzen op basis van de naleving van de regelgeving voor beide landen.
Aandelen per wereldwijd certificaat
Elke DDR vertegenwoordigt een bepaald aantal aandelen in een specifiek bedrijf. Een enkele GDR kan overal staan, van een fractie van een aandeel tot meerdere aandelen, afhankelijk van het ontwerp. In een situatie met meerdere aandelen, geeft de ontvangstwaarde een bedrag weer dat hoger is dan de prijs voor één aandeel. Depositobanken beheren en distribueren verschillende DDR’s en functioneren in een internationale context.
De bewaarbank stelt de verhouding van DDR’s per aandeel van het thuisland vast op een waarde die volgens hen beleggers zal aanspreken. Als de waarde te hoog is, kan dit sommige investeerders afschrikken. Omgekeerd, als het te laag is, kunnen beleggers denken dat de onderliggende effecten op risicovollere penny-aandelen lijken.
Handel in wereldwijde aandelencertificaten
Bedrijven geven DDR’s uit om interesse te wekken van buitenlandse investeerders. DDR’s bieden een goedkoper mechanisme waaraan deze investeerders kunnen deelnemen. Deze aandelen worden verhandeld alsof het binnenlandse aandelen zijn, maar beleggers kunnen de aandelen op een internationale markt kopen. Een depotbank neemt vaak bezit van de aandelen terwijl de transactie wordt verwerkt, waardoor beide partijen een beschermingsniveau hebben en deelname wordt vergemakkelijkt.
Makelaars die de koper vertegenwoordigen, beheren de aan- en verkoop van DDR’s. Over het algemeen komen de makelaars uit het thuisland en zijn ze verkopers op de buitenlandse markt. De feitelijke aankoop van de activa vindt plaats in meerdere fasen, waarbij een makelaar in het thuisland van de investeerder betrokken is, een makelaar die op de markt is gevestigd in verband met het bedrijf dat de aandelen heeft uitgegeven, een bank die de koper vertegenwoordigt en de bewaarder.
Als een belegger dat wenst, kunnen makelaars ook namens hen DDR’s verkopen. Een belegger kan ze verkopen zoals ze zijn op de juiste beurzen, of de belegger kan ze omzetten in gewone aandelen voor het bedrijf. Bovendien kunnen ze worden geannuleerd en teruggestuurd naar het uitgevende bedrijf.
Vanwege arbitrage volgt de prijs van een DDR nauw die van de aandelen van het bedrijf op zijn thuisbeurs.
DDR’s versus ADR’s
Met wereldwijde certificaten kan een bedrijf zijn aandelen noteren in meer dan één land buiten het eigen land. Een Chinees bedrijf zou bijvoorbeeld een DDR-programma kunnen opzetten dat zijn aandelen via een tussenpersoon van een bewaarbank uitgeeft op de Londense markt en de Amerikaanse markt. Elke uitgifte moet voldoen aan alle relevante wetten in zowel het thuisland als de buitenlandse markten afzonderlijk.
Een Amerikaans certificaat van ontvangst (ADR) daarentegen vermeldt alleen de aandelen van het bedrijf op Amerikaanse beurzen. Om ADR’s aan te bieden, koopt een Amerikaanse bank aandelen op een buitenlandse beurs. De bank zal de voorraad aanhouden als inventaris en een ADR uitgeven voor binnenlandse handel. Een bank geeft een gesponsorde ADR uit namens een buitenlands bedrijf. De bank en het bedrijf gaan een juridische regeling aan. Meestal betaalt het buitenlandse bedrijf de kosten voor het uitgeven van een ADR en het behouden van de controle over de ADR, terwijl de bank de transacties met investeerders afhandelt.
Gesponsorde ADR’s worden gecategoriseerd op basis van de mate waarin het buitenlandse bedrijf voldoet aan de voorschriften van de Amerikaanse Securities and Exchange Commission (SEC) en de Amerikaanse boekhoudprocedures. Een bank kan ook een niet- gesponsorde ADR uitgeven. Dit certificaat heeft echter geen directe betrokkenheid, deelname of zelfs maar toestemming van het buitenlandse bedrijf. Theoretisch kunnen er verschillende niet-gesponsorde ADR’s zijn voor hetzelfde buitenlandse bedrijf, uitgegeven door verschillende Amerikaanse banken. Deze verschillende aanbiedingen kunnen ook verschillende dividenden bieden. Bij gesponsorde programma’s is er maar één ADR, uitgegeven door de bank die samenwerkt met het buitenlandse bedrijf.
Voordelen en nadelen van DDR’s
Het belangrijkste voordeel voor emittenten van DDR’s is dat hun aandelen een breder en diverser publiek van potentiële investeerders kunnen bereiken, en met aandelen die aan grote wereldwijde beurzen zijn genoteerd, kan dit de status of legitimiteit van een anders onbekend buitenlands bedrijf vergroten. Voor beleggers biedt het een gemakkelijke manier om internationale diversificatie in een portefeuille te verkrijgen zonder buitenlandse effectenrekeningen te hoeven openen en met wisselkoersen te moeten omgaan. Certificaten zijn gewoon handiger en goedkoper dan het kopen van aandelen op buitenlandse markten.
Belastingheffing kan echter een beetje ingewikkeld zijn. Amerikaanse houders van DDR’s realiseren eventuele dividenden en vermogenswinsten in Amerikaanse dollars. De dividendbetalingen zijn echter na aftrek van kosten voor valutaomrekening en buitenlandse belastingen. Meestal houdt de bank automatisch het benodigde bedrag in om uitgaven en buitenlandse belastingen te dekken. Aangezien dit de praktijk is, moeten Amerikaanse investeerders een krediet aanvragen bij de IRS of een terugbetaling aanvragen bij de belastingdienst van de buitenlandse overheid om dubbele belastingheffing op gerealiseerde meerwaarden te voorkomen.
Een ander potentieel nadeel van wereldwijde certificaten is de potentieel lage liquiditeit, wat betekent dat er niet veel kopers en verkopers zijn, wat kan leiden tot vertragingen bij het betreden en verlaten van een positie. In sommige gevallen kunnen ze ook aanzienlijke administratiekosten met zich meebrengen. Beleggers lopen ook nog steeds economische risico’s, aangezien het land waarin het buitenlandse bedrijf is gevestigd te maken kan krijgen met een recessie, bankfaillissementen of politieke onrust. Als gevolg hiervan zou de waarde van de certificaten van aandelen fluctueren, samen met eventuele verhoogde risico’s in het buitenlandse land.
Voordelen
-
Gemakkelijk te volgen en te verhandelen
-
Gedenomineerd in lokale valuta
-
Gereguleerd door lokale centrales
-
Biedt internationale diversificatie van de portefeuille
Nadelen
-
Complexere belastingen
-
Beperkte selectie van bedrijven die DDR’s aanbieden
-
Beleggers zijn indirect blootgesteld aan valuta- en geopolitieke risico’s
-
Potentieel gebrek aan liquiditeit