Gouden handdruk
Wat is een gouden handdruk?
Een gouden handdruk is een bepaling in een arbeidsovereenkomst waarin staat dat de werkgever voor een forse ontslagvergoeding zorgt als de werknemer zijn baan verliest. Het wordt meestal aan topfunctionarissen verstrekt in het geval dat ze hun baan verliezen vanwege pensionering, ontslag of nalatigheid. U kunt echter op verschillende manieren betalen, bijvoorbeeld in contanten of aandelenopties.
Belangrijkste leerpunten
- Gouden handdrukken zijn vooraf onderhandelde arbeidsovereenkomsten die voorzien in een ontslagvergoeding als de werknemer onvrijwillig zijn functie vervroegd verlaat.
- Betaling kan worden gedaan in contanten, aandelenopties of iets anders dat in het contract wordt geaccepteerd.
- Gouden handdrukken bevatten vaak niet-concurrentiebedingen.
- Gouden handdrukken zijn vaak controversieel en kunnen het grote publiek van streek maken.
- Soms krijgen laaggeplaatste werknemers een kleinere versie van de gouden handdruk.
Hoe een gouden handdruk werkt
Soms zijn deze gouden handdrukken voor miljoenen dollars, waardoor ze voor beleggers een zeer belangrijke kwestie zijn om te overwegen. In 1989 betaalde RJ Reynolds Nabisco F. Ross Johnson bijvoorbeeld meer dan $ 53 miljoen als onderdeel van een gouden handdrukclausule. Sommige contracten bevatten, samen met compensatie, niet-concurrentiebedingen, waarin staat dat de werknemer geen concurrerend bedrijf mag openen gedurende een bepaalde periode nadat deze is beëindigd.
Een gouden handdruk kan ook wel een gouden parachute worden genoemd.
Speciale overwegingen
Af en toe krijgen niet-leidinggevenden een gouden handdruk als bonus. Het is meestal drastisch anders dan de vergoeding die CEO’s en topmanagers krijgen, dus je zou het een “zilveren handdruk” kunnen noemen. Toch is het beter dan met niets weg te gaan.
Een voorbeeld hiervan zijn autobedrijven die vakbondsarbeiderscontracten opkopen. Dit kan dan dat kapitaal vrijmaken om nieuwe werknemers in dienst te nemen tegen gunstiger arbeidskosten. Een ander voorbeeld zijn mensen die gedwongen zijn met vervroegd pensioen te gaan. Vaak willen bedrijven nieuw talent binnenhalen, zodat deze mensen een ontslagvergoeding krijgen.
Kritiek op Golden Handshakes
Gouden handdrukken kunnen erg controversieel zijn. Ze kunnen het publieke imago van een bedrijf schaden omdat grote uitbetalingen voor leidinggevenden worden gezien als een beloning voor mislukking. Zo had het Britse oliebedrijf BP in 2010 een olieramp die plaatsvond in de Golf van Mexico als gevolg van de explosie van het boorplatform Deepwater Horizon.
Het platform werd verhuurd aan BP voor verkenning van de Macondo Prospect, een olieveld voor de kust van Louisiana. Na het ongeval, dat resulteerde in kosten voor het bedrijf van meer dan $ 60 miljard, werd BP’s CEO Tony Hayward eruit gezet. Hij ontving echter een gouden handdruk van een jaarsalaris ter waarde van $ 1,61 miljoen, naast het behouden van zijn pensioenfonds van ongeveer $ 17 miljoen.
Andere beroemde controverses over gouden handdruk deden zich voor tijdens de financiële crisis van 2008. Nadat veel van deze banken in financiële problemen kwamen, werden topmanagers gedwongen te vertrekken, maar met grote loonpakketten intact gelaten. Sommige grote banken lieten toppersoneel toe om uit incentiveprogramma’s te verzilveren door het onvoorwaardelijk worden van hun aandelentoekenningen te versnellen. Antonio Weiss, een voormalige bankier van Lazard, erkende bijvoorbeeld dat hij na zijn vertrek tot $ 21 miljoen aan niet-geïnvesteerde inkomsten en uitgestelde compensatie had ontvangen.
Bankaandeelhouders die achterbleven met waardeloze aandelen en obligatiebeleggingen waren van streek door deze overeenkomsten. Sindsdien hebben sommige bedrijven investeerders een stem gegeven over de beloningspakketten van bestuurders op aandeelhoudersvergaderingen. Deze aandeelhoudersstemmen zijn doorgaans niet bindend, maar geven wel een sterk signaal aan het management over de houding van beleggers ten aanzien van buitensporige uitbetalingen van bestuurders.