Bruto kostenratio (GER)
Wat is de bruto kostenratio (GER)?
De bruto kostenratio (GER) is het totale percentage van de activa van een beleggingsfonds dat wordt besteed aan het beheren van het fonds. De bruto-kostenratio omvat eventuele vrijstelling van vergoedingen of onkostenvergoedingsovereenkomsten die van kracht kunnen zijn. Het omvat echter geen verkoop- of makelaarscommissies die niet rechtstreeks aan het fonds in rekening worden gebracht, maar die wel in de nettokostenratio zouden worden opgenomen.
Dataproviders zoals Morningstar, ook wel de gecontroleerde bruto-kostenratio genoemd, halen de jaarlijkse bruto-kostenratio uit het gecontroleerde jaarverslag van het fonds. De kostenratio’s in het jaarverslag weerspiegelen de werkelijke vergoedingen die tijdens een bepaald boekjaar in rekening zijn gebracht, terwijl de kostenratio’s in het prospectus materiële wijzigingen in de kostenstructuur voor de huidige periode weerspiegelen.
Belangrijkste leerpunten
- De bruto-kostenratio (GER) is de jaarlijkse investeringskosten in een beleggingsfonds of ETF, of het deel van de activa dat is gereserveerd voor de exploitatiekosten van het fonds.
- GER omvat vrijstelling van vergoedingen of onkostenvergoedingen, maar geen verkoop- of makelaarscommissies die niet rechtstreeks aan het fonds in rekening worden gebracht.
- Het verschilt van de nettokostenratio, die de beheervergoedingen, administratiekosten en andere kosten van het fonds omvat, maar geen vrijstelling van vergoedingen of onkostenvergoedingen.
Hoe de bruto-uitgavenratio werkt
De bruto-kostenratio is belangrijk omdat deze de beleggers informeert over het totale bedrag aan vergoedingen dat in rekening wordt gebracht voor het beheer van het fonds. Deze vergoedingen zijn van belang omdat ze van invloed zijn op het nettorendement dat door het fonds wordt geproduceerd en door de beleggers wordt ontvangen. Als deze vergoedingen hoog zijn, wordt het nettorendement van het fonds na aftrek van vergoedingen op materiële wijze negatief beïnvloed. De discussie rond de GER van Mutual Funds is gegroeid met de opkomst van exchange-traded funds (ETF), die in dit opzicht competitiever zijn. De brutokostenratio omvat alle vergoedingen die door het fonds zijn gemaakt, inclusief beheervergoedingen, 12B-1-vergoedingen, administratiekosten en bedrijfskosten. Beleggers dienen de bruto-kostenratio te vergelijken met de netto-kostenratio van een fonds en de betrokken verschillen te begrijpen.
In sommige gevallen kan een fonds overeenkomsten hebben gesloten om een deel van de vergoedingen van het fonds kwijt te schelden, terug te betalen of terug te vorderen. Dit is vaak het geval bij nieuwe fondsen. Een beleggingsmaatschappij en haar fondsbeheerders kunnen overeenkomen af te zien van bepaalde vergoedingen na de lancering van een nieuw fonds om de kostenratio voor beleggers lager te houden. De nettokostenratio vertegenwoordigt de vergoedingen die aan het fonds in rekening worden gebracht nadat eventuele ontheffingen, terugbetalingen en terugvorderingen zijn verricht. Deze vergoedingsverlagingen gelden doorgaans voor een bepaalde periode, waarna het fonds mogelijk alle volledige kosten moet dragen.
Als een fonds bijvoorbeeld een nettokostenratio van 2% en een brutokostenratio van 3% heeft, is het duidelijk dat 1% van het fondsvermogen werd gebruikt om af te zien van vergoedingen, onkosten te vergoeden of andere kortingen te verstrekken die niet in de netto kostenratio. Dit is belangrijk omdat dergelijke kortingen en vergoedingen in de toekomst wel of niet doorgaan. Voorzichtige beleggers zullen beide kostenratio’s willen onderzoeken en ze willen vergelijken met soortgelijke fondsen voordat ze investeren.
Voorbeelden van bruto-uitgavenratio’s
Over het algemeen hebben passief beheerde fondsen, zoals indexfondsen, doorgaans lagere kostenratio’s dan actief beheerde fondsen. Bruto-kostenratio’s variëren meestal van 0% tot 3%. Hieronder staan twee voorbeelden.
Het AB Large Cap Growth Fund
HetAB Large Cap Growth Fund is een actief beheerd fonds met een bruto-kostenratio van 0,65% en een nettokostenratio van 0,64% voor de Klasse A-aandelen, vanaf september 2020. Het fonds heeft momenteel een vrijstelling van vergoedingen en een onkostenvergoeding van 0,01 %. De beheerkosten voor het fonds bedragen 0,51%. Het fonds belegt voornamelijk in Amerikaanse large-capaandelen met een hoog groeipotentieel. Het omvat doorgaans 50 tot 70 bedrijven.
Het T. Rowe Price Equity Index 500 Fund
Het T. Rowe Price Equity Index 500 Fund is een passief fonds. Het streeft ernaar de S&P 500 Index te repliceren. Vanaf september 2020 zijn er enkele contractuele vrijstellingen van vergoedingen van kracht. De bruto-kostenratio is 0,19% en de netto-kostenratio is ook 0,19%.