Bruto-inkomstenbelofte
Wat is belofte voor bruto-inkomsten?
Bruto-inkomstenbelofte, ook bekend als “toegezegde inkomsten”, is een bepaling in sommige gemeentelijke obligatiecontracten die de emittent dwingt de inkomsten van de obligatie te gebruiken om eerst de schuld af te lossen.
Belangrijkste leerpunten
- Bruto-inkomstenbelofte, ook wel “beloofde inkomsten” genoemd, is een bepaling in een gemeentelijke obligatieovereenkomst die de emittent dwingt om de inkomsten van de obligatie eerst te gebruiken om de schuld af te lossen.
- Bruto-inkomstenbelofte, of het ontbreken daarvan, is een factor bij de beoordeling van een schuldverplichting door een kredietagentschap en bij de prijsstelling van de uitgifte.
- Bruto-inkomstenbelofte maakt de schulduitgifte veiliger voor obligatiehouders, wat er meestal toe leidt dat de obligatie-uitgifte tegen een lagere rente wordt aangeboden.
Inzicht in bruto-inkomstenbelofte
Met andere woorden, de eerste inkomsten moeten worden gebruikt om de rente en de hoofdsom van de obligatie af te betalen. Exploitatie- en onderhoudskosten (O & M) zijn de tweede prioriteit, hoewel dit ook uit andere inkomstenbronnen kan worden gefinancierd. De toezegging van de bruto-inkomsten, of het ontbreken daarvan, is een factor bij de beoordeling van een schuldverplichting door een kredietinstantie en bij de prijsstelling van de uitgifte.
Net als de meeste restrictieve bepalingen in een obligatie leerkontrakt, een omzet belofte maakt de schuldenproblematiek veiliger voor obligatiehouders. De obligatiehouders krijgen de zekerheid dat de inkomsten eerst worden toegepast op de hoofdsom en rentebetalingen vóór O & M-kosten. Dit is in tegenstelling tot een pandrecht op de netto-inkomsten waarbij de O & M-kosten worden betaald vóór aflossing van de schulden. Over het algemeen is de extra veiligheid die wordt gecreëerd door de bruto-inkomstenbelofte een reden dat de obligatie-uitgifte tegen een lagere rente wordt aangeboden, wat geld bespaart op rentelasten voor de emittent.
Voorbeeld van bruto-inkomstenbelofte
In maart 2018 verkocht de Universiteit van Connecticut $ 152 miljoen aan obligaties voor inkomsten uit studentenvergoedingen met speciale verplichtingen om een studentenrecreatiecentrum op de hoofdcampus van de universiteit te financieren. De obligaties zijn gestructureerd om de komende 29 jaar een gelijkmatige schuldendienst te bieden met halfjaarlijkse rente. De obligatie-overeenkomst bevat een clausule voor toegezegde inkomsten. De obligaties hebben respectievelijk een rating Aa3 van Moody’s Investors Service eneen rating vanAA- van S&P Global Ratings, een notch hoger dan de ratings van de staat van Connecticut’s algemene obligaties. Moody’s verklaarde dat zijn rating “de omvang van de activiteiten van de universiteit weerspiegelt, evenals de solide resultaten, de kracht van toegezegde inkomsten en substantiële financiering van de staat, resulterend in lage directe schuldverplichtingen.”