Bescherming tegen harde oproepen

Wat is bescherming tegen harde oproepen?

Hard call-bescherming, of absolute call-bescherming, is een voorziening in een opvraagbare obligatie waarbij de emittent de call niet kan uitoefenen en de obligatie niet kan aflossen vóór de gespecificeerde datum, meestal drie tot vijf jaar vanaf de uitgiftedatum.

Inzicht in bescherming tegen harde oproepen

Beleggers die obligaties kopen, ontvangen rente ( couponrente ) voor de duur van de looptijd van de obligatie. Wanneer de obligatie vervalt, ontvangen obligatiehouders de hoofdsom terug die gelijk is aan de nominale waarde van de obligatie. Rentetarieven en obligatiekoersen hebben een omgekeerde relatie: wanneer de obligatiekoers daalt, stijgt de rente en vice versa. Terwijl obligatiehouders liever beleggen in obligaties met hogere rentetarieven, aangezien dit zich vertaalt in hoge rentebetalingen, verkopen emittenten liever obligaties met lagere rentetarieven om hun leenkosten te verlagen.

Dus wanneer de rentetarieven dalen, zullen emittenten de bestaande obligaties met pensioen gaan voordat ze vervallen en de schuld herfinancieren tegen de lagere rente die in de economie tot uiting komt. Obligaties die vóór de vervaldag worden terugbetaald, stoppen met het betalen van rente, waardoor beleggers worden gedwongen om rente-inkomsten te vinden in een andere belegging, meestal tegen een lagere rente ( herbeleggingsrisico ). Om opvraagbare obligatiehouders te beschermen tegen te vroege terugbetaling van hun obligaties, bevatten de meeste trustcontracten een hard call-bescherming.

Een hard call-bescherming is de periode waarin een emittent zijn obligaties niet kan “opvragen”. Opvraagbare bedrijfsobligaties en gemeentelijke obligaties hebben doorgaans een oproepbescherming van tien jaar, terwijl de bescherming op nutsvoorzieningen vaak beperkt is tot vijf jaar. Denk bijvoorbeeld aan een obligatie die wordt uitgegeven met een looptijd van 15 jaar en een oproepbescherming van vijf jaar. Dit betekent dat de emittent van de obligatie gedurende de eerste vijf jaar van de looptijd van de obligatie, ongeacht de rentebeweging, de obligatie niet kan aflossen door de hoofdsom van de obligatie terug te betalen. De hard call-bescherming dient als zoetstof omdat het investeerders garandeert dat ze het vermelde rendement vijf jaar ontvangen voordat de obligatie “gratis” kan worden opgevraagd.

Aangezien de belegger het risico neemt dat de obligatie wordt afgeroepen vóór de vervaldatum, zullen makelaars gewoonlijk zowel yield-to-hard call als yield-to-maturity cijfers verstrekken wanneer een opvraagbare obligatie wordt gekocht. Een belegger dient zijn beslissingen te baseren op de laagste van deze twee opbrengsten, meestal de opbrengst tot de hard call-datum.

Nadat de periode van hard call-bescherming is verstreken, kan de band gedeeltelijk worden beschermd door soft call-bescherming. Deze functie vereist bepaalde voorwaarden voordat de obligatie kan worden afgeroepen. Soft call-bescherming is meestal een premie die de emittent moet betalen om de obligaties vóór de vervaldatum in te roepen. De emittent kan bijvoorbeeld worden verplicht om beleggers een percentage terug te betalen over de volledige nominale waarde (zeg 105%) van de obligatie op de eerste call-datum. Een soft call-bepaling kan ook specificeren dat de emittent een obligatie die wordt verhandeld boven de uitgifteprijs niet kan opvragen. In het geval van converteerbare opvraagbare obligaties zou een zachte call-bescherming voorkomen dat de emittent de obligatie opvraagt ​​totdat de prijs van de onderliggende aandelen is gestegen tot een bepaald percentage boven de conversieprijs.

Opvraagbare obligaties betalen een hoger rendement vanwege het risico dat de emittent ze voor de vervaldag zal terugbetalen. Een kleinhandelsbiljet is een voorbeeld van een type obligatie dat gewoonlijk een hard call-bescherming omvat.