Heckscher-Ohlin-model

Wat is het Heckscher-Ohlin-model?

Het Heckscher-Ohlin-model is een economische theorie die stelt dat landen exporteren wat ze het meest efficiënt en overvloedig kunnen produceren. Ook wel het HO-model of 2x2x2-model genoemd, het wordt gebruikt om de handel te evalueren en, meer specifiek, het evenwicht van de handel tussen twee landen met verschillende specialiteiten en natuurlijke hulpbronnen.

Het model benadrukt de export van goederen waarvoor productiefactoren nodig zijn die een land in overvloed heeft. Het benadrukt ook de invoer van goederen die een natie niet zo efficiënt kan produceren. Het is van mening dat landen idealiter materialen en hulpbronnen moeten exporteren waarvan ze een overschot hebben, terwijl ze de hulpbronnen die ze nodig hebben proportioneel moeten importeren.

De basis van het Heckscher-Ohlin-model

Het belangrijkste werk achter het Heckscher-Ohlin-model was een Zweeds artikel uit 1919, geschreven door Eli Heckscher aan de Stockholm School of Economics. Zijn student, Bertil Ohlin, voegde er in 1933 aan toe. Econoom Paul Samuelson breidde het oorspronkelijke model uit met artikelen uit 1949 en 1953. Sommigen noemen het om deze reden het Heckscher-Ohlin-Samuelson-model.

Het Heckscher-Ohlin-model legt wiskundig uit hoe een land moet opereren en handelen wanneer de middelen over de hele wereld onevenwichtig zijn. Het geeft een geprefereerd evenwicht aan tussen twee landen, elk met zijn middelen.

Het model is niet beperkt tot verhandelbare  goederen. Het omvat ook andere productiefactoren zoals arbeid. De arbeidskosten verschillen van land tot land, dus landen met goedkope arbeidskrachten moeten zich primair richten op het produceren van arbeidsintensieve goederen, volgens het model.

Bewijs ter ondersteuning van het Heckscher-Ohlin-model

Hoewel het Heckscher-Ohlin-model redelijk lijkt, hebben de meeste economen moeite gehad met het vinden van bewijs om het te ondersteunen. Er is een verscheidenheid aan andere modellen gebruikt om uit te leggen waarom geïndustrialiseerde en ontwikkelde landen traditioneel geneigd zijn tot handel met elkaar en minder afhankelijk zijn van handel met opkomende markten.

De Linder-hypothese  schetst en verklaart deze theorie. Het stelt dat landen met vergelijkbare inkomens gelijkwaardige producten nodig hebben en dat dit ertoe leidt dat ze met elkaar handel drijven.

Voorbeeld uit de echte wereld van het Heckscher-Ohlin-model

Sommige landen hebben omvangrijke oliereserves maar zeer weinig ijzererts. Ondertussen kunnen andere landen gemakkelijk toegang krijgen tot edelmetalen en deze opslaan, maar ze hebben weinig op het gebied van landbouw.

Zo exporteerde Nederland in 2017 bijna $ 506 miljoen in US dollars, terwijl de import dat jaar ongeveer $ 450 miljoen bedroeg. De belangrijkste import-exportpartner was Duitsland. Door op vrijwel gelijke basis te importeren, kon het efficiënter en zuiniger produceren en zijn export verzorgen.

Het model benadrukt de voordelen van internationale handel en de wereldwijde voordelen voor iedereen wanneer elk land de meeste moeite doet om hulpbronnen te exporteren die van nature in eigen land overvloedig aanwezig zijn. Alle landen profiteren als ze de hulpbronnen importeren die ze van nature missen. Omdat een land niet alleen afhankelijk is van interne markten, kan het profiteren van een elastische vraag. De arbeidskosten stijgen en de marginale productiviteit daalt naarmate meer landen en opkomende markten zich ontwikkelen. Door internationaal te handelen, kunnen landen zich aanpassen aan de kapitaalintensieve goederenproductie, wat niet mogelijk zou zijn als elk land alleen intern goederen zou verkopen.