Huisgeldeffect
Wat is het huisgeldeffect?
Het huisgeldeffect is een theorie die wordt gebruikt om de neiging van beleggers om meer risico te nemen bij het herinvesteren van winst die ze verdienen door te investeren te verklaren dan wanneer ze hun spaargeld of loon beleggen. Mensen zullen vaak over beleggingsinkomsten denken los van geld dat ze op andere manieren hebben verdiend, wat hun mentale boekhouding verstoort. Omdat dat geld op de een of andere manier ten onrechte als “extra” of “gescheiden” wordt beschouwd van geld dat op andere manieren wordt verdiend, zullen investeerders het beleggen met een veel hogere risicotolerantie dan anders het geval zou zijn, waardoor hun investeringsbeslissingen worden vertekend.
Belangrijkste leerpunten
- Huisgeldeffect is een concept op basis van gedragsfinanciering dat mensen meer riskeren als ze winnen.
- Het effect kan worden toegeschreven aan de perceptie dat de belegger nieuw geld heeft dat niet van hem was.
- Er zijn veel voorbeelden van dit effect, maar ze vertonen allemaal een gemeenschappelijk gebrek aan nauwkeurigheid.
- Het huisgeldeffect moet niet worden verward met een vooraf bepaalde, wiskundig berekende strategie om de positie te vergroten wanneer er meer dan verwachte winsten optreden.
Inzicht in het House Money Effect
Richard H. Thaler en Eric J. Johnson van de Cornell University Johnson Graduate School of Management definieerden eerst het “huisgeldeffect” en leenden de term van casino’s. De term verwijst naar een gokker die winsten van eerdere weddenschappen ontvangt en sommige of alle ervan gebruikt bij volgende weddenschappen.
Het huisgeldeffect suggereert bijvoorbeeld dat individuen de neiging hebben om aandelen, obligaties of andere activaklassen met een hoger risico te kopen na winstgevende transacties. Als een belegger bijvoorbeeld op korte termijn winst heeft gemaakt met een aandeel met een bèta van 1,5, is het niet ongebruikelijk dat een belegger vervolgens een aandeel verhandelt met een bèta van 2 of meer. Dit komt doordat de recente succesvolle uitkomst van het verhandelen van het eerste aandeel met een bovengemiddeld risico de risicotolerantie van de belegger tijdelijk verlaagt. Zo zoekt deze investeerder vervolgens nog meer risico.
Meevallers kunnen ook het huisgeldeffect teweegbrengen. Stel dat een investeerder zijn winst meer dan verdubbelt op een transactie op langere termijn die gedurende vier maanden wordt aangehouden. In plaats van vervolgens een minder risicovolle transactie aan te gaan of een deel van de opbrengst te verzilveren om haar winst te behouden, suggereert het huisgeldeffect dat ze vervolgens een andere risicovolle transactie kan aangaan, zonder bang te zijn voor een opname zolang een deel van haar oorspronkelijke winst behouden blijft.
Langetermijnbeleggers ondergaan soms een soortgelijk lot. Stel dat een belegger in een op groei gericht beleggingsfonds in een jaar tijd meer dan 30% verdient, grotendeels gedreven door zeer sterke marktomstandigheden. Houd er rekening mee dat de gemiddelde voorraadwinst doorgaans ongeveer 6% tot 8% per jaar bedraagt. Stel nu dat deze belegger het op groei gerichte fonds aan het einde van het jaar verlaat om vervolgens te investeren in een agressief long-short hedgefonds. Dit kan een voorbeeld zijn van het huisgeldeffect dat de risicotolerantie van de belegger tijdelijk verhoogt.
Voor langetermijnbeleggers heeft een van de twee acties de voorkeur boven het huisgeldeffect: ofwel op koers blijven en een constante risicotolerantie handhaven, of iets conservatiever worden na grote meevallers.
Merk op dat het huisgeldeffect ook wordt overgedragen naar aandelenopties van het bedrijf. Tijdens de dotcom-boom weigerden sommige werknemers hun aandelenopties in de loop van de tijd uit te oefenen, in de overtuiging dat het beter was om ze te behouden en ze te verdrievoudigen en dan weer te verdrievoudigen. Deze strategie prikte de arbeiders aanzienlijk in 2000, toen sommige papiermiljonairs alles verloren.
Het huisgeldeffect versus winnaars laten rijden
Een technisch analist heeft de neiging om een onderscheid te maken tussen het huisgeldeffect en het concept van ‘winnaars laten rijden’. Integendeel, een manier waarop technische handelaren risico’s beheren, is door de helft van de waarde van een transactie te verzilveren na het behalen van een initieel koersdoel. Vervolgens hebben technische traders de neiging om hun stop op te schuiven voordat ze de tweede helft van de transactie de kans geven om een secundair koersdoel te halen.
Veel technische handelaren gebruiken een versie van deze praktijk, in een poging om te blijven profiteren van de minderheid van transacties die blijven stijgen en stijgen, die nog steeds vasthoudt aan de geest om winnaars te laten rijden zonder het slachtoffer te worden van het huisgeldeffect. Het verschil tussen deze twee concepten is eigenlijk een berekening. Winnaars laten rijden in een wiskundig berekende positiegrootte-strategie is een uitstekende manier om winsten samen te stellen. Sommige handelaren hebben in het verleden gedocumenteerd hoe dergelijke strategieën een belangrijke rol speelden in hun succes.