Hoe worden ETF-vergoedingen afgetrokken?
Beleggingsbeheerkosten voor Exchange Traded Funds (ETF’s) en onderlinge fondsen worden afgetrokken door de ETF of het fondsbedrijf, en er worden dagelijks aanpassingen aangebracht aan de intrinsieke waarde (NAV) van het fonds. Beleggers zien deze vergoedingen niet op hun afschriften omdat het fondsmaatschappij ze intern afhandelt.
Beheerkosten zijn slechts een onderdeel van de totale beheerskostenratio (MER), die beleggers zouden moeten zorgen baren.
Belangrijkste leerpunten
- Beheerkosten verlagen de waarde van een ETF-belegging.
- Ze zijn een subset van de totale “beheerskostenratio”.
- MER’s zijn over het algemeen lager voor passieve fondsen dan voor actieve fondsen.
ETF-vergoedingen
Als onderdeel van de normale bedrijfsvoering maakt een ETF-bedrijf onkosten variërend van salarissen van managers tot bewaringsdiensten en marketingkosten, die worden afgetrokken van de NAV.
Stel dat een ETF een vermelde jaarlijkse kostenratio heeft van 0,75%. Bij een investering van $ 50.000 bedragen de verwachte kosten die in de loop van het jaar moeten worden betaald $ 375. Als de ETF precies 0% zou opleveren voor het jaar, zou de belegger zijn $ 50.000 in de loop van het jaar langzaam zien stijgen naar een waarde van $ 49.625.
Het nettorendement dat de belegger van de ETF ontvangt, is gebaseerd op het totale rendement dat het fonds daadwerkelijk heeft behaald minus de vermelde kostenratio. Als de ETF 15% retourneert, zou de NAV met 14,25% stijgen. Dit is het totale rendement minus de kostenratio.
De impact van fondsuitgaven
Vergoedingen zijn belangrijk omdat ze een enorme impact kunnen hebben op uw uiteindelijke rendement. Een investering van $ 100 die met 7% per jaar groeit, zou in 10 jaar $ 197 waard zijn, zonder kosten. Trek echter een jaarlijkse vergoeding van 1% af en het resultaat is $ 179, wat betekent dat de fondsuitgaven 10% van uw potentiële portefeuille hebben opgebruikt. Omdat vergoedingen in de loop van de tijd worden samengesteld, net als portefeuilleactiva, hoe langer de investeringsperiode, hoe groter het verlies.
Manieren om kosten te minimaliseren
De vergoedingen zijn de afgelopen jaren over het algemeen gedaald, maar sommige fondsen zijn niettemin duurder dan andere. Een cruciaal onderscheid hierbij is passief versus actief beheer.
Passieve managers bootsen eenvoudig het bezit van een aandelenindex na, vaak de S&P 500, soms met kleine afwijkingen. Deze ” indexfonds ” of ” index ETF ” -beheerders brengen de activa van het fonds periodiek opnieuw in evenwicht om in overeenstemming te zijn met de referentie-index, en dit brengt op zijn beurt handelskosten met zich mee, maar deze zijn meestal minimaal.
Actieve beheerders nemen, zoals de naam al doet vermoeden, een grotere hand bij het kiezen van fondsactiva. Dit vereist onder meer dure onderzoeksafdelingen die passieve fondsen niet doen, en meestal een hoger handelsniveau, wat de transactiekosten verhoogt. Dit alles wordt weerspiegeld in de MER.
In 2018 bedroegen de vergoedingen bij in de VS geregistreerde actieve fondsen gemiddeld 0,67%, tegenover 0,15% voor passieve fondsen, volgens Morningstar, een veel geraadpleegde bron van fondsgegevens.