Hoe kan de Fed de totale vraag vergroten?
De totale vraag is een maatstaf voor het totale verbruik van goederen en diensten over een bepaalde periode en is het belangrijkste ingrediënt waarop de overheid zich kan richten via fiscaal of monetair beleid.
Hoe de Fed de totale vraag beïnvloedt
Het directe effect van de Federal Reserve op de totale vraag is mild, hoewel de Fed de totale vraag indirect kan verhogen door de rentetarieven te verlagen. Als het de rente verlaagt, stijgen de activaprijzen. Hogere activaprijzen voor activa zoals huizen en aandelen vergroten het vertrouwen van consumenten, wat leidt tot aankopen van grotere items en hogere algemene bestedingsniveaus. Hogere aandelenkoersen leiden er vaak toe dat bedrijven meer geld kunnen ophalen tegen lagere tarieven.
Het mandaat van de Fed is om de concurrerende doelstellingen van werkgelegenheid en prijsniveaus in evenwicht te brengen. De totale vraag is echter een belangrijk onderdeel van beide maatregelen. Daarom is de Federal Reserve er ernstig bezorgd over. Wanneer de middelen beperkt zijn en de totale vraag toeneemt, nemen de inflatierisico’s toe. Als de totale consumptie van goederen en diensten in de economie afneemt, moeten bedrijven werknemers laten gaan als reactie op de dalende inkomsten.
Fiscaal beleid en totale vraag
Fiscaal beleid is een veel directere manier om de totale vraag te beïnvloeden, aangezien het geld direct in handen van de consumenten kan worden gelegd – vooral degenen die de grootste marginale neiging hebben om te besteden. Deze hogere uitgaven leiden tot positieve overloopeffecten, zoals bedrijven die meer werknemers aannemen.
Enkele typische manieren waarop fiscaal beleid wordt gebruikt om de totale vraag te vergroten, zijn onder meer belastingverlagingen, militaire uitgaven, banenprogramma’s en overheidskortingen. Het monetaire beleid daarentegen gebruikt rentetarieven als mechanisme om zijn doelen te bereiken.
Financiële voorwaarden vastgesteld door de Fed
Het grootste effect van de Federal Reserve bij het stimuleren van de totale vraag is het creëren van ondersteunende financiële voorwaarden. Het mist de instrumenten om een geaggregeerde vraag te genereren in de vorm van fiscaal beleid, maar het kan een omgeving creëren waarin lage rentetarieven leiden tot lagere financieringskosten en hogere activaprijzen, wat de hogere uitgaven en investeringen ondersteunt.
Uiteraard spelen uitgaven en investeringen een grote rol bij het bepalen van de economische activiteit op korte en lange termijn. Daarom is de Federal Reserve in sommige opzichten als een versneller voor de economie.
Onder bepaalde omstandigheden kan monetair beleid tamelijk ondoeltreffend zijn bij het vergroten van de totale vraag. Een van die perioden was het herstel na de Grote Recessie. De financiële crisis heeft ernstige littekens achtergelaten bij consumenten en bedrijven. Gedurende deze tijd was het begrotingsbeleid niet agressief genoeg om de kloof tussen de werkelijke maatstaf van de totale vraag en het ideale niveau van de totale vraag te dichten. Terwijl de economie hinkte – in een bloedarm tempo groeide – waren alle soorten financiële activa erg sterk.
De beperkingen van monetair beleid
Obligatiemarkten, aandelenmarkten en grondstoffen bereikten recordhoogtes binnen vijf jaar na de bodem van de activaprijzen van maart 2009.2 De economische omstandigheden verbeterden langzaam, maar veel mensen bleven buiten het herstel. Deze divergentie benadrukt de beperkingen van het monetair beleid in dergelijke omstandigheden.
Ondertussen leidde de patstelling in het Congres tot een volledige stopzetting van alle discussies over het fiscaal beleid. De Federal Reserve begon voor miljarden dollars aan obligaties te kopen om de liquiditeit en financiële omstandighedente verbeteren. Gezien het matige herstel slaagde het er niet in om een totale vraag te genereren.
Critici van de Federal Reserve benadrukken dit als bewijs dat haar beleid niet effectief is bij het helpen van de middenklasse. Bovendien zeggen ze dat de vruchten van gemakkelijke financiële omstandigheden naar degenen die activa bezitten, vloeien. Gemakkelijke financiële omstandigheden leiden tot zeepbellen, die kunnen leiden tot verkwistende investeringen, vernietiging van rijkdom en schade aan de economie.
Verdedigers van het monetair beleid voeren aan dat zonder monetair beleid de economie veel slechter zou zijn. Het is echter moeilijk te kwantificeren. Een vergelijking is de relatieve outperformance van de Verenigde Staten ten opzichte van Europa of Japan: de Federal Reserve was veel agressiever dan deze centrale banken, wat resulteerde in hogere groeipercentages.