Hoe Carlos Slim zijn fortuin opbouwde

Stel je voor dat de supermarkt, de gsm-aanbieder en de grootste nationale constructie-outfit allemaal eigendom waren van hetzelfde bedrijf. U kunt zo ongeveer alles kopen en hoeft nooit uw concurrenten te verrijken. Dat is in wezen de situatie in Mexico, waar een van ’s werelds rijkste mensen, Carlos Slim Helú, woont.

Hoe hij zijn rijkdom vergaarde – $ 65 miljard in 2017, volgens Forbes – is een onderzoek naar zowel zakelijk inzicht als politieke connecties.

(Zie ook: “Het nettowaarde van Carlos Slim.”)

Vroege leven 

Carlos Slim werd geboren op 28 januari 1940 in Mexico City, Mexico. Zijn ouders, Julián Slim Haddad en Linda Helú Atta waren beiden maronitische katholieken van Libanese afkomst. Carlos ‘vader, de geboren Khalil Salim Haddad Aglamaz, werd in 1902 naar Mexico gestuurd om te voorkomen dat hij zou worden opgeroepen voor het Ottomaanse leger. Na aankomst in Mexico veranderde Carlos ‘vader zijn naam in Julián Slim Haddad.

Het gezin maakte deel uit van een kleine maar commercieel welvarende gemeenschap van Libanese christenen die eind 1800 en begin 1900 Mexico binnenstroomden. 

In een gemeenschap die zich toelegde op de handel, was Julian Slim een ​​natuurtalent en opende hij in 1911 een winkel voor droge goederen, die slechts 10 jaar later uitgroeide tot meer dan $ 100.000 aan koopwaar. Met de opbrengst van de winkel zou hij tijdens de Mexicaanse Revolutie van 1910-1917 eersteklas onroerend goed in Mexico-Stad kopen voor een schijntje.4

Zijn slimme investeringen in onroerend goed, samen met zijn aanhoudende succes als zowel detailhandelaar als groothandel, maakten van Julián een rijke man met een nettowaarde van meer dan 1 miljoen peso.

Al op jonge leeftijd raakte Carlos geïnteresseerd in het bedrijf van zijn vader. En zijn vader was gelukkig verplicht met zakelijke lessen over management, het lezen van financiële overzichten en het bijhouden van een nauwkeurige financiële administratie.

In 1953, toen Carlos nog maar 13 jaar oud was, stierf zijn vader. Na de dood van zijn vader bleef de jongeman werken voor het bedrijf van wijlen zijn vader, dat uiteindelijk aan hem zou worden overgedragen. Toen Slim de middelbare school afrondde, ging hij naar de Nationale Autonome Universiteit van Mexico, waar hij civiele techniek studeerde terwijl hij algebra en lineair programmeren doceerde.

Tijdens zijn studie civiele techniek raakte Slim ook geïnteresseerd in economie en volgde hij een reeks cursussen over het onderwerp in Chili nadat hij in 1961 was afgestudeerd. Kort daarna ging hij naar financiën en werkte hij lange, slopende dagen als aandelenhandelaar in Mexico-Stad.

In 1965, op 25-jarige leeftijd, had zijn handel hem ongeveer $ 400.000 opgeleverd, meer dan $ 3 miljoen in huidige dollars.  Hij gebruikte het geld om zijn eigen beursvennootschap te openen, genaamd Inversora Bursátil. 

Een van zijn grootste kansen was de pesocrisis begin jaren tachtig, in combinatie met een scherpe daling van de olieprijzen.8  De hoofdstad vluchtte het land uit en Slim kocht een aantal bedrijven tegen lage waarderingen. Enkele voorbeelden zijn Cigatam (de op een na grootste sigarettenfabrikant van het land), Reynolds Aluminium, General Tire en de Sanborns-winkelketen. 

Een groot bereik

Slim heeft een hand in letterlijk honderden andere bedrijven, grotendeels via Grupo Carso SAB, het wereldwijde conglomeraat van Slim. Grupo Carso heeft of heeft belangen gehad in ondernemingen zo divers als Elementia, een van de grootste cementbedrijven in Mexico, detailhandel waaronder Sears en Saks Fifth Avenue, energie en bouw (via CICSA) en automobiel (via Grupo Condumex). Hij heeft zelfs een aandeel in TheNew York Times.10

Misschien komt het grootste deel van Slim’s rijkdom uit telecommunicatie. Slim is de eigenaar van América Movil, voorheen Teléfonos de Mexico of Telmex. Telmex was het oude telefoonmonopolie in het land, vergelijkbaar met het Amerikaanse AT&T Inc. (T ). In de jaren negentig privatiseerde de overheid het bedrijf en Slim was een van de eerste investeerders via Grupo Carso (de andere leden van het consortium waren France Télécom en Southwestern Bell Corporation).  De prijs: $ 1,8 miljard, waarvan de helft werd betaald door Grupo Carso, voor een belang van 20%. Carlos Slim stond aan het roer van Grupo Carso en nam als zodanig het roer over bij Telmex.

In 2012 had América Movil, het bedrijf voor mobiele telefonie van Slim, Telmex overgenomen en er een particuliere dochteronderneming van gemaakt. América Movil heeft, via dochteronderneming Telcel, een marktaandeel van bijna 70% van de markt voor mobiele telefonie en 80% van de vaste lijnen in Mexico.  Nu is het bedrijf klaar om activa te verkopen om zijn marktaandeel onder de 50% te brengen, in de nasleep van nieuwe antimonopoliebepalingen in Mexico.14  Maar Slim is waarschijnlijk niet van streek dat de verschillende activa, zoals zendmasten voor mobiele telefonie, gemakkelijk 8 miljard dollar of meer kunnen opleveren – een behoorlijke winst op de oorspronkelijke investering.

Niet alleen Mexico

América Movil, via verschillende dochterondernemingen, is niet alleen in Mexico. In de VS is het meest zichtbare merk TracFone, een goedkope gsm-operator. In Oostenrijk bezit het bedrijf een meerderheidsbelang in Telekom Austria. Het telecomimperium van Slim bereikt bijna elk land in Latijns-Amerika.

Toch was het niet per se een grondige kennis van technologie of telecommunicatie die het bedrijf maakte tot wat het nu is. Slim heeft vaak gezegd dat het zijn strategie is om de winst in het bedrijf zelf te herinvesteren en de groei te stimuleren.  Telmex bijvoorbeeld heeft in de jaren negentig miljarden geïnvesteerd in de aanleg van een vernieuwd glasvezelnetwerk, waardoor het bedrijf in staat was om supersnel internet aan te bieden.

Het patroon is typerend voor Slim’s zakelijke deals in de loop van zijn leven – een actief kopen, herinvesteren en met winst verkopen.  Telecommunicatie is slechts het meest zichtbare onderdeel van die strategie.

(Zie voor meer informatie: ” 6 regels van ’s werelds beste investeerders.”)

Doorloopspecialist

De strategie van Slim was om soms onrustige bedrijven op te kopen en te proberen ze om te keren.  Het voordeel van dat model is dat het niet per se specifieke kennis van een bepaalde sector vereist, maar alleen een scherp gevoel van wat ondergewaardeerd wordt en wat niet.

(Zie ‘ Waardebeleggen ‘ voor meer informatie)

Ook het conglomeraat structuur hem toelaat om belangen in zo’n breed scala van industrieën die zijn rijkdom goed voorbereid om de wereldwijde financiële onrust manoeuvreren. Zijn aandelen kunnen waarde verliezen in een algemene marktdaling die de hele economie treft, maar een probleem in de telecommunicatie-industrie zal zijn aantal niet veel schaden omdat een andere sector het waarschijnlijk redelijk goed zal doen.

Slim is ook minder geïnteresseerd in de fijne details van de bedrijven die hij koopt. Elke transactie is precies dat – het doel is om zijn inzet later met winst te verkopen. Zijn aankoop van een belang inThe New York Times gaat bijvoorbeeld minder over redactioneel beleid en meer over het idee dat de krant waarde kan krijgen als een asset, zoals Eduardo Garcia, redacteur van Sentido Común, een financiële nieuwssite, tegen de Amerikaan zei. Journalistiekoverzicht in 2009.

Carlos Slim bocht de markt

Een ander probleem zijn monopolistische praktijken. Een van de troeven die Slim bij Telmex ophaalde, was een van de grootste Mexicaanse makers van koperdraad.20  Vervolgens weerhield hij Telmex ervan draad te kopen van de concurrent van het bedrijf. Jarenlang heeft de Mexicaanse regering gestreden om de dominantie van Slim op het gebied van telecommunicatie te beteugelen.

Toen de Mexicaanse regering echter probeerde de concurrentie in de telefoonsector te vergroten, hield dit geen rekening met het feit dat nieuwe bedrijven aan Telmex een interconnectievergoeding moesten betalen. Telmex heeft dergelijke tarieven eenvoudigweg erg hoog vastgesteld, waardoor het voor elke andere provider moeilijker wordt om de prijzen te ondermijnen, vooral voor interlokale gesprekken.  Uiteindelijk stopte de praktijk, na veel onderhandeling tussen de regering, Slim en de parvenu.24

(Zie voor meer informatie ” Hoe monopolie-antitrustwetten van invloed zijn op consumenten.”)

Zelfs als antimonopoliewetten de bedrijven van Slim dwingen om activa te verkopen, is er een gevoel dat het misschien gewoon een einde maakt aan de wet. In januari 2014 beval een Mexicaanse rechtbank Telmex bijvoorbeeld te stoppen met de verkoop van een divisie die glasvezellijnen en telefoonpalen bezit. Het doel was om de divisie te verkopen, want zodra de divisie niet langer deel uitmaakte van Telmex, zou het bedrijf waarschijnlijk niet meer onder bepaalde antitrustregels vallen, waardoor Slim een ​​vrijere hand kreeg.

Critici hebben opgemerkt dat met de bedrijven van Slim die zulke grote marktaandelen bezitten en concurrenten verdrijven, de Mexicaanse economie heeft geleden. Een gebrek aan een gelijk speelveld betekent dat nieuwkomers het moeilijker hebben om een ​​uitdaging op te bouwen voor een gevestigde speler.

Slim’s monopolie en zijn uitdagingen

In 2015 was Slim volgens Forbes de op een na rijkste man ter wereld, maar de Mexicaanse tycoon zakte naar de vierde plaats en was de grootste dollarverliezer op de Forbes Billionaires List 2016. In 2017 gleed hij naar de zesde plaats. 

De zwakke peso en nieuwe Mexicaanse regelgeving hebben de bedrijven van Slim de laatste tijd enorm pijn gedaan.  Door de jaren heen heeft de Mexicaanse regering haar inspanningen opgevoerd om Slim’s bijna-monopolies in te perken. In 2014 ondertekende de Mexicaanse president Enrique Pena Nieto een wet om de concurrentie op het gebied van telecommunicatie te vergroten.

In wezen dwong de wet América Móvil, de belangrijkste onderneming van Slim, om zich aan speciale regels te onderwerpen, aangezien zij de belangrijkste concurrent op telecomgebied is. América Móvil zou zijn kleinere concurrenten geen vergoedingen kunnen aanrekenen als ze het netwerk van het bedrijf zouden gebruiken en het bedrijf moet zijn infrastructuur, zoals zijn gsm-masten, delen met zijn concurrenten. Slim zei dat deze regelgeving América Móvil in wezen dwong om haar concurrenten te subsidiëren, enin augustus 2017 oordeelde het Hooggerechtshof van Mexico dat het ongrondwettelijk was om concurrenten gratis gebruik te laten maken van het netwerk van América Móvil, hoewel het niet vereiste dat concurrenten met terugwerkende kracht vergoedingen aan het bedrijf moesten betalen.

Volgens de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO) had América Móvil in 2016 72% van de Mexicaanse draadloze markt in handen.  AT&T geeft echter miljarden uit om te concurreren met América Móvil.  Voor de telecomgigant staan ​​de komende jaren nieuwe uitdagingen te wachten. 

Opmerkelijk onroerend goed

Niet een gebied waar Slim zich in zijn vroege jaren op concentreerde, is onroerend goed de afgelopen twee decennia een belangrijk onderdeel van zijn portefeuille geworden. Onderdeel hiervan was een natuurlijke onderneming als onderdeel van het groeiende conglomeraat, zoals de 20 winkelcentra in Mexico, waarvan 10 in Mexico-Stad.  In 2010 kocht Slim echter het herenhuis Duke Semans voor $ 44 miljoen, dat wordt beschouwd als een van de laatste grote privéwoningen aan Fifth Avenue in New York City. In 2015 werd het te koop aangeboden voor $ 80 miljoen, maar in 2016 van de markt gehaald toen hij geen koper kon vinden.

Slim kocht in 2015 ook twee commerciële gebouwen in de Verenigde Staten, waaronder het hoofdkantoor van PepsiCo Inc. (PEP) Americas Beverages net ten noorden van New York City en het Marquette Building in Detroit.  Het hoofdkantoor van Grupo Carso in Mexico-Stad, Plaza Carso genaamd, omvat het Museo Soumaya, Museo Jumex, het winkelcentrum Plaza Carso, drie woontorens en drie commerciële kantoorgebouwen die zijn voltooid voor een geschatte kostprijs van $ 1,4 miljard.37

Ten slotte was Slim’s overleden vrouw een fervent kunstverzamelaar en hij bouwde ter ere van haar het Museo Soumaya. Het herbergt bijna 70.000 kunstwerken, waaronder de grootste collectie Rodin-kunst buiten Frankrijk, evenals een groot aantal meesterwerken van Matisse, Van Gogh, Monet en Dali, om er maar een paar te noemen.

Slim’s Fortune: The Bottom Line

Het fortuin van Slim lijkt meer op dat van de oude Rockefeller-familie dan dat van Bill Gates. In plaats van een imperium op te bouwen op basis van een paar grote innovaties op een bepaald gebied, deed hij dat door overnames en het opbouwen van een bijna onbetwistbaar marktaandeel.

(Zie ook ” JD Rockefeller: van oliebaron tot miljardair.”)