Hoe verdienen films precies?

Van een afstand ziet de filmbusiness er misschien behoorlijk glamoureus uit. Beroemdheden en producenten glijden over rode tapijten, houden hun Oscars vast en gaan op vakantie in St. Barts – gewoon omdat ze dat kunnen. Hoewel er veel geld te verdienen valt in de filmindustrie, is de economie van het maken van films verre van eenvoudig.

Iets dat je waarschijnlijk zult horen als je door de gangen van een filmstudio loopt, is ‘niemand weet iets’. En dat klopt. Het publiek kan wispelturig zijn en de industrie is in beweging. Zowat elke film is een uiterst riskante investering, zelfs een film met grote acteurs en actrices. Volgens het Theatrical Market Statistics Report van de Motion Picture Association of America (MPAA) voor 2019 bedroeg de Amerikaanse en Canadese kassa $ 11,4 miljard. Wereldwijd bereikte de kassa voor films in 2019 $ 42,2 miljard.

Het is lang niet zo eenvoudig als in de begintijd van de bioscoop, toen een film in de bioscoop zou verschijnen, het overgrote deel van zijn inkomsten via kaartverkoop zou verdienen en dan zou verdwijnen. Grote studio’s en indie-filmmakers brengen nu een groot deel van hun dagen door met het zoeken naar nieuwe bronnen van inkomsten, omdat kaartverkoop niet langer het allerbelangrijkste is voor films. Helaas maakt de sluiting van de meeste theaters begin 2020 andere inkomstenstromen belangrijker dan ooit.

Filmbudgetten en kosten

Over het algemeen maken grote studio’s niet de volledige budgetten voor hun films bekend (productie, ontwikkeling, marketing en reclame). Dit mysterie ontstaat gedeeltelijk omdat het veel meer kost om een ​​film te maken en op de markt te brengen dan de meeste mensen verwachten. Het productiebudget voor een zomerse kaskraker als Marvel’s “The Avengers” wordt bijvoorbeeld geschat op $ 220 miljoen. Als je de marketing- en advertentiekosten meetelt, stijgt het budget.

Inderdaad, voor veel films kunnen de kosten van print en reclame (P&A) alleen al extreem hoog zijn. Een film van $ 15 miljoen, die in Hollywood als een film met een klein budget wordt beschouwd, kan een promotiebudget hebben dat hoger is dan het productiebudget. Veel films die geen vast publiek hebben (zoals films die zijn gebaseerd op populaire boeken als “The Hunger Games” of zelfs “50 Shades of Grey”) hebben een manier nodig om mensen naar het theater te krijgen. Romantische komedies of sommige kinderfilms moeten zichzelf promoten via tv-commercials en media-advertenties, en die kosten lopen snel op. Voor een film met een budget tussen $ 40 en $ 75 miljoen kan het P & A-budget meer dan $ 20 miljoen bedragen.

Voor elk type film, of het nu een blockbuster of een indie-productie is, kunnen zaken als belastingvoordelen en inkomsten uit productplaatsingen helpen om de rekeningen te betalen. Als ze worden gestimuleerd om een ​​film op te nemen in Canada of Louisiana, zullen producenten daar meestal moeite voor doen.

Terugkomend op de ‘niemand weet iets’-mantra: er zijn enkele verrassingshits zoals de indiefilm’ Little Miss Sunshine ‘. Die film is een Assepoester-verhaal als het gaat om filmfinanciering. Het budget was ongeveer $ 8 miljoen en het werdop het Sundance Film Festival voor $ 10,5 miljoenverkocht aan distributeurFox Searchlight. De film verdiende $ 59,89 miljoen in Amerikaanse theaters, wat bijna ongehoord is voor een indie. Je hebt daarentegen de Walt Disney (DIS ) -film “John Carter”. Het had een geschat budget van meer dan $ 250 miljoen, maar verdiende slechts $ 73 miljoen aan de Amerikaanse kassa.

Er is dus geen zeker pad voor een film om winst te maken, aangezien factoren als naamsbekendheid, P & A-budgetten en de wensen van een wispelturig publiek een rol spelen. Toch zijn er een paar beproefde manieren om geld te verdienen met films.

Ticketprijsopbrengst

Theaterbezoek was de afgelopen jaren een uitdaging, waardoor het voor studio’s en distributeurs nog moeilijker werd om van films te profiteren. Gewoonlijk gaat een deel van de kaartverkoop voor theater naar theaterbezitters, waarbij de studio en de distributeur het resterende geld krijgen.

Traditioneel ging een grotere brok naar de studio tijdens het openingsweekend van een film. Met het verstrijken van de weken steeg het percentage van de theateroperator. Een studio zou ongeveer 60% van de kaartverkoop van een film in de Verenigde Staten kunnen verdienen en ongeveer 20% tot 40% daarvan bij de kaartverkoop in het buitenland.

Het percentage inkomsten dat een exposant ontvangt, is afhankelijk van het contract voor elke film. Veel contracten zijn bedoeld om een ​​theater te helpen zich in te dekken tegen films die aan de kassa floppen. Dat wordt bereikt door theaters een groter deel van de kaartverkoop voor dergelijke films te geven, dus een deal kan ertoe leiden dat de studio een kleiner percentage van een slecht presterende film krijgt en een hoger percentage van de opname van een populaire film. Je kunt de deponeringen van grote theaterketens zien om te zien hoeveel van hun ticketinkomsten teruggaan naar de studio’s.

Studio’s en distributeurs verdienen over het algemeen meer aan binnenlandse inkomsten dan aan overzeese verkoop, omdat ze een hoger percentage krijgen. Ondanks deze regeling werd de buitenlandse kaartverkoop aan het begin van de 21e eeuw belangrijker, mede daardoor zie je meer sciencefiction, avontuur, fantasy- en superheldenfilms. Actie en speciale effecten vereisen geen vertalingen. Ze zijn gemakkelijk te begrijpen, of u nu in Maleisië of Montana bent. Het is veel moeilijker om een ​​buitenlands publiek op te bouwen voor een indiekomedie.

Merchandising Dollars

Het begon allemaal metStar Wars. Sinds de sci-fi-saga van George Lucas in 1977 begon, heeft de franchise miljarden aan inkomsten gegenereerd uit speelgoed alleen, om nog maar te zwijgen overlicentie- inkomsten van andere externe bedrijven. In 2015 bracht ‘Star Wars: The Force Awakens’ $ 700 miljoen aan detailhandelsverkopen.

Deze strategie werkt duidelijk niet voor elke film. Je ziet niet veel actiefiguren voor romantische komedies. Merchandising is echter een geldkoe voor films met een groot budget die zowel kinderen als Comic-Con-fans aanspreken. De “Toy Story” -franchise van Disney heeft bijvoorbeeld miljarden dollars aan detailhandelsverkopen opgebracht.

Aan de andere kant stellen sommige analisten voor om op hun hoede te blijven voor filmmoeheid. Kinderen voelen zich steeds meer aangetrokken tot nieuwere soorten entertainment, zoals videogames en YouTube.

Buitenlandse verkopen

Wanneer een producent het budget voor een onafhankelijke film samenvoegt, is het verkopen van de distributierechten in buitenlandse gebieden cruciaal. Het helpt om het budget van de film te dekken en levert hopelijk inkomsten op. Onafhankelijke filmmakers kunnen echt geld verdienen als ze een geweldige buitenlandse verkoopagent hebben die hun films op belangrijke buitenlandse markten kan verkopen.

Producenten maken vaak hun “verlanglijst” wanneer ze een film casten, en de lijst zal meestal vol staan ​​met bekende namen die naar het buitenland “reizen”. Als je Tom Cruise of Jennifer Lawrence als je ster hebt, is de kans veel groter dat je een partner zult vinden die de rechten in China en Frankrijk wil kopen. Dat is geen garantie dat de film miljoenen (of miljarden) zal opleveren, maar het is ongeveer net zo veilig als je in deze branche kunt krijgen.