Hoe u verkeerd geprijsde aandelen kunt identificeren
Beleggers die hun winsten willen maximaliseren, proberen aandelen te identificeren die verkeerd geprijsd zijn, waardoor lange kansen ontstaan voor ondergeprijsde bedrijven en korte kansen voor te dure aandelen. Niet iedereen gelooft dat een aandeel verkeerd kan worden geprijsd, vooral degenen die voorstanders zijn van de hypothese van efficiënte markten. De theorie van efficiënte markten gaat ervan uit dat marktprijzen alle beschikbare informatie over een aandeel weerspiegelen en dat deze informatie uniform is. Dergelijke waarnemers beweren ook dat activabubbels worden aangedreven door snel veranderende informatie en verwachtingen in plaats van irrationeel of overdreven speculatief gedrag.
Veel beleggers zijn van mening dat markten overwegend efficiënt zijn en dat sommige aandelen op verschillende momenten verkeerd geprijsd zijn. In sommige gevallen kan de hele markt voorbij de rede worden geduwd in een bull- of bear-run, waardoor beleggers worden uitgedaagd om de pieken en dalen in een economische cyclus te herkennen. Informatie over een bedrijf kan door de markt over het hoofd worden gezien. Small-capaandelen zijn vooral vatbaar voor onregelmatige informatie omdat er minder beleggers, analisten en mediabronnen zijn die deze verhalen volgen. In andere gevallen kunnen marktdeelnemers de omvang van nieuws verkeerd inschatten en de prijs van een aandeel tijdelijk verstoren.
Deze kansen kunnen worden geïdentificeerd door middel van verschillende brede methodologieën. Relatieve waardering en intrinsieke waardering zijn beide gericht op de financiële gegevens en fundamentals van een bedrijf. Relatieve waardering maakt gebruik van een aantal vergelijkende maatstaven waarmee beleggers een aandeel kunnen beoordelen in relatie tot andere aandelen. Intrinsieke waarderingsmethoden stellen beleggers in staat de waarde van een onderliggend bedrijf te berekenen, onafhankelijk van andere bedrijven en marktprijzen. Technische analyse stelt beleggers in staat om verkeerd geprijsde aandelen te identificeren door hen te helpen waarschijnlijke toekomstige prijsbewegingen te identificeren die worden veroorzaakt door het gedrag van marktdeelnemers.
Relatieve waardering
Financiële analisten gebruiken verschillende statistieken die worden gebruikt om prijs-aan-fundamentele financiële gegevens te relateren. De koers-winstverhouding (P / E-ratio) meet de prijs van een aandeel ten opzichte van de jaarlijkse winst per aandeel (EPS) gegenereerd door een bedrijf, en het is meestal de meest populaire waarderingsverhouding omdat de winst essentieel is voor het bepalen van de werkelijke waarde. waarde die het onderliggende bedrijf levert voor inkomsten. De P / E-ratio maakt bij de berekening vaak gebruik van schattingen van verwachte winst, omdat eerdere inkomsten in theorie al in de balans worden weergegeven. De koers / boekwaarde-verhouding (P / B) wordt gebruikt om te laten zien hoeveel de waardering van een bedrijf wordt gegenereerd door de boekwaarde. P / B is belangrijk bij de analyse van financiële bedrijven, en het is ook nuttig om het niveau van speculatie in de waardering van een aandeel te identificeren. Ondernemingswaarde (EV) tot winst vóór rente, belastingen, afschrijvingen en amortisatie (EBITDA) is een andere populaire waarderingsmaatstaf die wordt gebruikt om bedrijven met verschillende kapitaalstructuren of kapitaaluitgaven te vergelijken.
De EV / EBITDA-ratio kan helpen bij het evalueren van bedrijven die in verschillende industrieën actief zijn.
Opbrengstanalyse wordt vaak gebruikt om het rendement van investeerders uit te drukken als een percentage van de prijs die voor een aandeel is betaald, waardoor de investeerder prijsstelling kan zien als een uitgave met potentieel voor rendement. Dividenden, inkomsten en vrije kasstroom zijn populaire soorten beleggingsrendementen en kunnen worden gedeeld door de aandelenkoers om het rendement te berekenen.
Verhoudingen en opbrengsten zijn onvoldoende om zelf de verkeerde prijsstelling te bepalen. Deze cijfers worden toegepast op relatieve waardering, wat betekent dat beleggers de verschillende statistieken van een groep investeringskandidaten moeten vergelijken. Verschillende soorten bedrijven worden op verschillende manieren gewaardeerd, dus het is belangrijk voor beleggers om goede vergelijkingen te maken. Groeibedrijven hebben bijvoorbeeld doorgaans hogere P / E-ratio’s dan volwassen bedrijven. Oudere bedrijven hebben meer bescheiden vooruitzichten op middellange termijn en hebben doorgaans ook meer schuldenlastige kapitaalstructuren. De gemiddelde P / B-ratio varieert ook aanzienlijk tussen bedrijfstakken. Hoewel relatieve waardering kan helpen bepalen welke aandelen aantrekkelijker zijn dan hun tegenhangers, moet deze analyse worden beperkt tot vergelijkbare bedrijven.
Intrinsieke waarde
Sommige investeerders schrijven toe aan de theorieën van Benjamin Graham en David Dodd van Columbia Business School, die beweren dat aandelen een intrinsieke waarde hebben die onafhankelijk is van de marktprijs. Volgens deze gedachtegang wordt de werkelijke waarde van een aandeel bepaald door fundamentele financiële gegevens en is deze doorgaans gebaseerd op minimale of nulspeculatie met betrekking tot toekomstige prestaties. Waardebeleggers verwachten dat de marktprijs op de lange termijn zal neigen naar intrinsieke waarde, hoewel marktkrachten de prijzen tijdelijk boven of onder dat niveau kunnen drijven. Warren Buffett is misschien wel de beroemdste hedendaagse waardebelegger; hij heeft de Graham-Dodd-theorieën decennialang met succes geïmplementeerd.
De intrinsieke waarde wordt berekend met behulp van financiële gegevens en kan enkele veronderstellingen over toekomstige opbrengsten bevatten. Discounted Cash Flow (DCF) is een van de meest populaire intrinsieke waarderingsmethoden. DCF gaat ervan uit dat een bedrijf het geld waard is dat het kan produceren, en dat toekomstige contanten moeten worden verdisconteerd tot de huidige waarde om de kapitaalkosten weer te geven. Hoewel geavanceerde analyse een meer genuanceerde benadering vereist, vertegenwoordigen balansposten op elk gegeven moment in het bestaan van een continuïteit slechts de structuur van het kasstroomgenererende bedrijf, zodat de volledige waarde van het bedrijf daadwerkelijk kan worden bepaald door de contante waarde van verwachte toekomstige kasstromen.
Waardering van restinkomsten is een andere populaire methode om de intrinsieke waarde te berekenen. Op de lange termijn is de berekening van de intrinsieke waarde identiek aan de contante waarde van de cashflow, maar de theoretische conceptualisering is enigszins anders. De residuele winstmethode gaat ervan uit dat een bedrijf zijn huidige eigen vermogen plus de som van toekomstige inkomsten boven het vereiste rendement op eigen vermogen waard is. Het vereiste rendement op het eigen vermogen is afhankelijk van een aantal factoren en kan van investeerder tot investeerder verschillen, hoewel economen het impliciete vereiste rendement hebben kunnen berekenen op basis van marktprijzen en rendementen op schuldbewijzen.
Technische Analyse
Sommige beleggers zien af van het analyseren van de specifieke kenmerken van de onderliggende activiteiten van een aandeel, maar kiezen ervoor om waarde te bepalen door het gedrag van marktdeelnemers te analyseren. Deze methode wordt technische analyse genoemd, en veel technische beleggers gaan ervan uit dat de marktprijzen al alle beschikbare informatie over de fundamentele factoren van een aandeel weerspiegelen. Technische analisten voorspellen toekomstige koersbewegingen van aandelen door toekomstige beslissingen van kopers en verkopers te voorspellen.
Door prijsgrafieken en handelsvolumes te observeren, kunnen technische analisten grofweg het aantal marktdeelnemers bepalen dat bereid is een aandeel tegen verschillende prijsniveaus te kopen of verkopen. Zonder ingrijpende wijzigingen in de fundamentals, zouden de instap- of uitstapkoersdoelen voor deelnemers relatief constant moeten zijn, zodat technische analisten situaties kunnen ontdekken waarin vraag en aanbod onevenwichtigheden tegen de huidige prijs bestaan. Als het aantal verkopers tegen een bepaalde prijs lager is dan het aantal kopers, zou dit de prijzen omhoog moeten drijven.