Rentegevoeligheid
Wat is rentegevoeligheid?
Rentegevoeligheid is een maatstaf voor hoeveel de prijs van een vastrentend actief zal fluctueren als gevolg van veranderingen in het renteklimaat. Effecten die gevoeliger zijn, hebben grotere prijsschommelingen dan effecten met minder gevoeligheid.
Met dit soort gevoeligheid moet rekening worden gehouden bij het selecteren van een obligatie of ander vastrentend instrument dat de belegger op de secundaire markt mag verkopen. De rentegevoeligheid is van invloed op zowel kopen als verkopen.
Belangrijkste leerpunten
- Rentegevoeligheid is de mate waarin de prijs van vastrentende activa beweegt met veranderingen in rentetarieven.
- Rentetarieven en prijzen van vastrentende activa zijn omgekeerd gecorreleerd.
- Meer rentegevoeligheid betekent dat de prijs van een actief meer fluctueert met een verandering in rentetarieven.
- Hoe langer de looptijd van het actief, hoe gevoeliger het actief is voor veranderingen in rentetarieven.
Hoe rentegevoeligheid werkt
Vastrentende waarden en rentetarieven zijn omgekeerd gecorreleerd. Daarom neigen de prijzen van vastrentende effecten naarmate de rentetarieven stijgen, te dalen. Wanneer toegepast om vastrentende effecten te berekenen, staat rentegevoeligheid bekend als de duration van het actief. Dit is een manier om te bepalen hoe de rentetarieven een portefeuille van vastrentende effecten beïnvloeden. Hoe hoger de looptijd van een obligatie of obligatiefonds, hoe gevoeliger de obligatie of het obligatiefonds voor renteschommelingen.
De duration van vastrentende waarden geeft beleggers een idee van de gevoeligheid voor mogelijke renteschommelingen. De duration is een goede maatstaf voor de rentegevoeligheid omdat de berekening meerdere kenmerken van obligaties omvat, zoals couponbetalingen en looptijd.
Over het algemeen geldt dat hoe langer de looptijd van het actief is, hoe gevoeliger het actief is voor renteschommelingen. Veranderingen in de rentetarieven worden nauwlettend in de gaten gehouden door handelaren in obligaties en vastrentende waarden, aangezien de resulterende prijsschommelingen het totale rendement van de effecten beïnvloeden. Beleggers die het concept van duration begrijpen, kunnen hun vastrentende portefeuilles immuun maken voor veranderingen in de korte rente.
Soorten rentegevoeligheid
Er zijn vier veelgebruikte durationmetingen om de rentegevoeligheid van een vastrentend effect te bepalen: de Macaulay-duration, modified duration, effectieve duration en key rate duration. Om de Macaulay-duration te berekenen, moeten bepaalde maatstaven bekend zijn, waaronder de looptijd, resterende kasstromen, vereist rendement, cashflowbetaling, nominale waarde en obligatiekoers.
De aangepaste duur is een aangepaste berekening van de Macaulay-duur waarin het rendement tot volwassenheid (YTM) is meegerekend. Het bepaalt hoeveel de duur zou veranderen voor elke procentpuntverandering in de opbrengst.
De effectieve looptijd wordt gebruikt om de looptijd van obligaties met embedded opties te berekenen. Het bepaalt de geschatte prijsdaling voor een obligatie als de rentetarieven onmiddellijk met 1% stijgen. De key rate duration bepaalt de duration van een vastrentend effect of een vastrentende portefeuille bij een bepaalde looptijd op de rentecurve.
Voorbeeld van rentegevoeligheid
Een veelgebruikte maatstaf om de rentegevoeligheid te bepalen is de effectieve duration. Stel dat een beleggingsfonds voor obligaties 100 obligaties bezit met een gemiddelde looptijd van negen jaar en een gemiddelde effectieve looptijd van 11 jaar. Als de rentetarieven onmiddellijk met 1,0% stijgen, zal het obligatiefonds naar verwachting 11% van zijn waarde verliezen op basis van zijn effectieve duration.
Evenzo kan een handelaar kijken naar een bepaalde bedrijfsobligatie met een looptijd van zes maanden en een looptijd van 2,5. Als de rentetarieven 0,5% dalen, kan de handelaar verwachten dat de prijs van de obligatie met 1,25% zal stijgen.