Waarom veranderen de rentetarieven?

Rente is gewoon de kosten van het lenen van geld. Zoals bij elk goed of elke dienst in een vrije markteconomie, komt de prijs uiteindelijk neer op vraag en aanbod. Als de vraag zwak is, vragen kredietverstrekkers minder om hun contanten af ​​te staan; als de vraag groot is, kunnen ze de vergoeding verhogen, ook wel de rentevoet genoemd. De vraag naar financiering ebt en stroomt met de conjunctuurcyclus. Tijdens een recessie kopen minder mensen auto’s of huizen (en zijn daarom op zoek naar nieuwe hypotheken of autoleningen) of zoeken ze financiering om een ​​bedrijf te starten of te laten groeien. Omdat ze graag meer leenden, zetten banken hun geld “te koop” door de rente te verlagen.

Het aanbod verandert ook als de economische omstandigheden fluctueren. Hierbij speelt de overheid een grote rol. Centrale banken zoals de Federal Reserve van de Verenigde Staten hebben de neiging om tijdens een recessie overheidsschuld op te kopen, waardoor ze de stagnerende economie oppompen met contanten die kunnen worden gebruikt voor nieuwe leningen. De toename van het aanbod, in combinatie met een afgenomen vraag, dwingt de tarieven naar beneden. Precies het tegenovergestelde gebeurt tijdens een economische hoogconjunctuur.

Het is belangrijk op te merken dat kortlopende leningen en langlopende leningen door zeer verschillende factoren kunnen worden beïnvloed. Het kopen en verkopen van effecten door een centrale bank heeft bijvoorbeeld een veel grotere impact op de kredietverlening op korte termijn, zoals creditcardtarieven en autoleningen. Voor langere obligaties, zoals een 30-jarige staatsobligatie, kunnen de vooruitzichten voor inflatie een belangrijke factor zijn. Als consumenten vrezen dat de waarde van hun geld snel zal dalen, eisen ze een hoger tarief op hun “lening” aan de overheid.