Regel voor interne rentabiliteit (IRR)
Wat is de regel van het interne rendement (IRR)?
De regel van het interne rendement (IRR) stelt dat een project of investering moet worden nagestreefd als de IRR groter is dan het minimaal vereiste rendement, ook wel bekend als de hurdle rate.
Belangrijkste leerpunten
- De regel van het interne rendement (IRR) stelt dat een project of investering moet worden nagestreefd als de IRR groter is dan het minimaal vereiste rendement, ook wel bekend als de hurdle rate.
- De IRR-regel helpt bedrijven om te beslissen of ze doorgaan met een project.
- Een bedrijf mag de IRR-regel niet strikt volgen als het project andere, minder tastbare voordelen heeft.
Inzicht in de IRR-regel
In wezen is de IRR-regel een richtlijn om te beslissen of u doorgaat met een project of investering. Hoe hoger de verwachte IRR op een project, en hoe groter het bedrag waarmee het de kapitaalkosten overschrijdt, hoe hoger de nettokasstromen naar het bedrijf. Dat wil zeggen, het project ziet er winstgevend uit en het management moet ermee doorgaan. Aan de andere kant, als de IRR lager is dan de kapitaalkosten, verklaart de regel dat de beste manier van handelen is om af te zien van het project of de investering.
Wiskundig gezien is IRR het tarief dat zou resulteren in de netto contante waarde (NPV) van toekomstige kasstromen die exact gelijk is aan nul.
Een bedrijf kan kiezen voor een groter project met een lage IRR omdat het grotere cashflows genereert dan een klein project met een hoge IRR.
Investeerders en bedrijven gebruiken de IRR-regel om projecten bij kapitaalbudgettering te evalueren, maar deze wordt niet altijd strikt gehandhaafd. Over het algemeen geldt: hoe hoger de IRR, hoe beter. Een bedrijf kan echter de voorkeur geven aan een project met een lagere IRR omdat het andere immateriële voordelen heeft, zoals het bijdragen aan een groter strategisch plan of het belemmeren van concurrentie. Een bedrijf kan ook de voorkeur geven aan een groter project met een lagere IRR boven een veel kleiner project met een hogere IRR vanwege de hogere kasstromen die door het grotere project worden gegenereerd.
Voorbeeld IRR-regel
Stel dat een bedrijf twee projecten beoordeelt. Het management moet beslissen of ze verder willen gaan met een, beide of geen van de projecten. De kapitaalkosten zijn 10%. De cashflowpatronen voor elk zijn als volgt:
Project A
- Initiële uitgave = $ 5.000
- Jaar één = $ 1.700
- Jaar twee = $ 1.900
- Jaar drie = $ 1.600
- Jaar vier = $ 1.500
- Vijfde jaar = $ 700
Project B
- Initiële uitgave = $ 2.000
- Jaar één = $ 400
- Jaar twee = $ 700
- Jaar drie = $ 500
- Jaar vier = $ 400
- Vijfde jaar = $ 300
Het bedrijf moet de IRR voor elk project berekenen. De initiële uitgaven (periode = 0) zullen negatief zijn. Het oplossen van IRR is een iteratief proces waarbij de volgende vergelijking wordt gebruikt:
$ 0 = Σ CF t ÷ (1 + IRR) t
waar:
- CF = netto cashflow
- IRR = intern rendement
- t = periode (van 0 tot laatste periode)