Investeringspiramide
Wat is een investeringspiramide
Een investeringspiramide, of risicopiramide, is een portfoliostrategie die activa toewijst op basis van de relatieve risiconiveaus van die investeringen. Het risico van een belegging wordt in deze strategie bepaald door de variantie van het beleggingsrendement, ofwel de waarschijnlijkheid dat de belegging in hoge mate in waarde zal dalen.
Het onderste en breedste deel van de piramide bestaat uit investeringen met een laag risico, het middelste deel uit groei-investeringen en het kleinste deel aan de bovenkant wordt toegewezen aan speculatieve investeringen.
Belangrijkste leerpunten
- De investeringspiramide is een strategie voor activaspreiding die beleggers gebruiken om hun portefeuillebeleggingen te diversifiëren op basis van het risicoprofiel van elk effect.
- De piramide, die de portefeuille van de belegger vertegenwoordigt, heeft drie verschillende niveaus: activa met een laag risico onderaan, zoals contanten- en geldmarkten; matig risicovolle activa zoals aandelen en obligaties in het midden; en risicovolle speculatieve activa zoals derivaten bovenaan.
- De strategie vereist dat het grootste deel van het kapitaal wordt toegewezen aan de activa met een laag risico onderaan, en het kleinste bedrag aan de speculatieve activa bovenaan.
Inzicht in de investeringspiramide
Een investeringspiramidestrategie bouwt een portefeuille op met de laagste risico-investeringen als basis, aandelen van gevestigde bedrijven als middelste en speculatieve effecten als de top.
- De basis (dwz het breedste deel van de piramide) zou de hoogste allocatie van activa bevatten en zou contanten en cd’s, kortlopende staatsobligaties en geldmarkteffecten omvatten.
- Het middelste deel van de piramide zou een gematigde allocatie naar bedrijfsobligaties, aandelen en onroerend goed omvatten. Deze activa zijn enigszins riskant en hebben een zekere kans om waarde te verliezen, hoewel ze na verloop van tijd een positief verwacht rendement hebben.
- De top omvat de kleinste allocatiegewichten en omvat zeer risicovolle, speculatieve beleggingen die een grote kans op verlies hebben, maar die ook bovengemiddelde rendementen kunnen opleveren. Deze omvatten derivatencontracten zoals opties en futures (niet gebruikt voor afdekkingsdoeleinden), alternatieve beleggingen en verzamelobjecten zoals kunstwerken.
Binnen elke risicolaag van de piramide zie je een toename van het nemen van risico’s, maar met een kleinere toewijzing van de totale beschikbare middelen om te beleggen. Als gevolg hiervan, hoe hoger je de piramide op gaat, hoe groter het risico, maar ook hoe groter het potentiële rendement.
Merk op dat niet alle investeerders dezelfde bereidheid en / of mogelijkheid hebben om risico’s te nemen. De piramide die een portefeuille vertegenwoordigt, moet worden aangepast aan de specifieke risicovoorkeur en financiële situatie van een persoon.
Voorbeeld van een investeringspiramide
Zo ging Harold bijvoorbeeld naar zijn financieel adviseur voor advies over de positionering van zijn portefeuille. De adviseur stelde voor om op basis van Harold’s doelstellingen, risicotolerantie en tijdshorizon een investeringspiramidestrategie te hanteren. De adviseur stelt voor dat Harold 40-50% van zijn portefeuille in staatsobligaties en geldmarktinstrumenten stopt, 30-40% in beleggingsfondsen die in bedrijfsaandelen en obligaties beleggen, en de rest in speculatieve items zoals futures en grondstoffen.