Gezamenlijke retourtest
Wat is de gezamenlijke terugkeertest?
De joint return-test is een van de IRS tests die potentiële afhankelijke personen moeten doorstaan om als zodanig door een andere belastingbetaler te worden geclaimd.
Belangrijk
Volgens de IRS: “U kunt een gehuwde persoon over het algemeen niet als afhankelijke persoon claimen als u een gezamenlijke aangifte indient.”
Het gezamenlijke terugkeeronderzoek bepaalt dat geen enkele persoon ten laste een gezamenlijke aangifte kan doen met een echtgenoot en toch als ten laste kan worden geclaimd op de terugkeer van iemand anders, zoals die van een ouder of voogd. Er is echter een uitzondering op deze regel.
Omdat het claimen van afhankelijke personen waardevol is, stelt de IRS verschillende tests in, zoals de gezamenlijke terugkeertest, om ervoor te zorgen dat personen ten laste niet dubbel worden geteld.
Belangrijkste leerpunten
- Als u wilt beslissen of iemand die in uw huis heeft gewoond die u heeft onderhouden en die geen geld heeft verdiend, ten laste komt, moet u de gezamenlijke terugkeertoets toepassen.
- In de meeste gevallen kunt u niet claimen dat iemand ten laste komt die samen met iemand anders (meestal een echtgenoot) een gezamenlijke belastingaangifte indient.
- Een uitzondering hierop is als noch de persoon die u claimt als ten laste te komen, noch hun echtgenoot genoeg inkomen hebben om belastbaar te zijn, maar zij een aangifte hebben ingediend om terugbetaling te krijgen van het ingehouden loon.
Inzicht in de Joint Return Test
Volgens de toets van de gezamenlijke aangifte kan een belastingbetaler die een gezamenlijke aangifte indient, onder slechts één voorwaarde worden geclaimd als ten laste: “die persoon en hun echtgenoot dienen de gezamenlijke aangifte alleen in om teruggave van de ingehouden inkomstenbelasting of de geschatte betaalde belasting te eisen”.
Een belastingplichtige mag iemand die gehuwd is en zijn aangifte bij zijn echtgenoot of echtgenote indient, niet als ten laste komen, zelfs niet als die persoon tijdens het belastingjaar geen geld verdient en in het huis van de belastingbetaler woont als zijn echtgenoot belastbaar inkomen heeft verdiend op zijn gezamenlijke aangifte.
De IRS geeft het volgende voorbeeld: “U ondersteunde uw 18-jarige dochter, en zij woonde het hele jaar bij u terwijl haar man bij de strijdkrachten zat. Hij verdiende $ 25.000 voor het jaar. Het paar dient een gezamenlijke aangifte in. U kunt claim je dochter niet als een afhankelijke persoon. ‘
Een ander voorbeeld: “Uw 18-jarige zoon en zijn 17-jarige vrouw hadden $ 800 aan loon uit deeltijdbanen en geen ander inkomen. Ze woonden het hele jaar bij u. Ze hoeven ook geen belastingaangifte in te dienen. heb geen kind. Er werden geen belastingen geheven op het loon van uw zoon of zijn vrouw. Ze dienen echter een gezamenlijke aangifte in om een Amerikaans opportuniteitskrediet van $ 124 te claimen en dat bedrag terug te krijgen. ‘
“Omdat het claimen van het Amerikaanse opportuniteitskrediet hun reden is om de aangifte in te dienen, dienen ze het niet alleen in om teruggave van ingehouden of geschatte inkomstenbelasting te krijgen. De uitzondering op de gezamenlijke aangifte-test is niet van toepassing, dus u kunt claim geen van beiden als een afhankelijke persoon. ‘
Joint Return Test voor het claimen van afhankelijke personen
De moderne inkomstenbelasting werd voor het eerst ingevoerd in 1913 en vier jaar later werd een aftrekpost voor personen ten laste toegevoegd aan de belastingwetgeving.4
Dat het Congres al zo lang een aftrek voor personen ten laste heeft gesteund, is een weerspiegeling van zijn wens om de optie om een groot gezin te stichten te ondersteunen, met behoud van de algehele progressiviteit van het federale stelsel van inkomstenbelasting. De oorspronkelijke inkomstenbelasting was behoorlijk progressief, met slechts ongeveer de bovenste 1% van de inkomsten belast. Maar met die progressiviteit kwam een voorkeur voor grote gezinnen, die over het algemeen meer inkomen nodig hebben om in hun levensonderhoud te voorzien.
Het Congres is sindsdien aftrekposten voor afhankelijke personen blijven steunen en heeft het claimen van afhankelijke personen voor sommige belastingbetalers nog lucratiever gemaakt met de belastinghervormingswetgeving van 2018.
Vanaf 2018 ontvangen belastingbetalers die aanspraak kunnen maken op een afhankelijke persoon onder de 17 jaar een belastingvermindering van $ 2.000 per kind, een stijging van $ 1.000 voorheen. Verder verhoogde het Congres het inkomensniveau waarop de kredietverlening afloopt. Het krediet begint nu geleidelijk af te bouwen tot $ 400.000 aan inkomen voor gehuwde stellen en $ 200.000 voor alleenstaanden, vergeleken met 2017 niveaus van $ 110.000 voor gehuwde stellen en $ 75.000 voor alleenstaanden.8 Dit voordeel is voor veel aanvragers een bijzonder waardevol onderdeel van de belastingwet, omdat het belastingkrediet voor kinderen een dollar-voor-dollar-vermindering van de belastingplicht is, in plaats van een aftrek, waardoor het belastbaar inkomen wordt verlaagd.9
Merk op dat als resultaat van het Amerikaanse reddingsplan van 2021, ondertekend door president Biden, de limiet op het kinderbelastingkrediet, voorheen $ 2.000, is verhoogd naar $ 3.000 voor kinderen van zes tot en met 17 jaar en $ 3.600 voor kinderen onder de zes. Het tegoed is nu ook volledig terugbetaalbaar;voorheen werd slechts $ 1.400 gerestitueerd. Deze wijzigingen maken deel uit van de American Relief Act van 2021 en zijn alleen van kracht voor het belastingjaar 2021, tenzij ze worden verlengd door een aanvullende wet van het Congres. Het wordt afgebouwd voor alleenstaanden met een inkomen van meer dan $ 75.000 en voor stellen met een inkomen van meer dan $ 150.000.