Financiële liquiditeit

Wat is financiële liquiditeit?

Financiële liquiditeit verwijst naar hoe gemakkelijk activa in contanten kunnen worden omgezet. Activa zoals aandelen en obligaties zijn erg liquide omdat ze binnen enkele dagen in contanten kunnen worden omgezet. Grote activa, zoals materiële vaste activa, worden echter niet zo gemakkelijk in contanten omgezet. Uw lopende rekening is bijvoorbeeld liquide, maar als u land bezat en het moest verkopen, kan het weken of maanden duren om het te liquideren, waardoor het minder liquide wordt.

Inzicht in financiële liquiditeit

Contant geld is het meest liquide bezit. Sommige beleggingen kunnen echter gemakkelijk worden omgezet in contanten, zoals aandelen en obligaties. Omdat aandelen en obligaties buitengewoon gemakkelijk in contanten kunnen worden omgezet, worden ze vaak liquide middelen genoemd. 

Beleggingsactiva die meer tijd nodig hebben om in contanten te worden omgezet, kunnen onder meer preferente of beperkte aandelen zijn, die meestal voorzien zijn van convenanten die bepalen hoe en wanneer ze kunnen worden verkocht.

Munten, postzegels, kunst en andere verzamelobjecten zijn minder liquide dan contant geld als de belegger de volledige waarde voor de items wil. Als een belegger bijvoorbeeld aan een andere verzamelaar zou verkopen, zou hij de volledige waarde kunnen krijgen als hij op de juiste koper wacht. Het artikel kan echter met een korting op de waarde worden verkocht als het via een dealer of makelaar wordt gedaan als contant geld nodig is.

Grond, onroerend goed of gebouwen worden als de minst liquide activa beschouwd omdat het weken of maanden kan duren om ze te verkopen.

Voordat u in een actief belegt, is het belangrijk om rekening te houden met het liquiditeitsniveau van het actief, aangezien het moeilijk of lang kan duren om het weer in contanten om te zetten. Naast het verkopen van een actief, kan natuurlijk contant geld worden verkregen door te lenen tegen een actief. Banken lenen bijvoorbeeld geld aan bedrijven en nemen de activa van de bedrijven als onderpand om de bank te beschermen tegen wanbetaling. Het bedrijf ontvangt contant geld, maar moet het oorspronkelijke geleende bedrag plus rente aan de bank terugbetalen.  

Liquiditeit in de markt

Marktliquiditeit verwijst naar het vermogen van een markt om activa gemakkelijk en snel te kunnen kopen en verkopen, zoals de financiële markten of de vastgoedmarkt van een land. 

De markt voor een aandeel is liquide als zijn aandelen snel kunnen worden gekocht en verkocht en de handel weinig invloed heeft op de koers van het aandeel. Bedrijfsaandelen die op de belangrijkste beurzen worden verhandeld, worden doorgaans als liquide beschouwd.

Als een beurs een groot handelsvolume heeft, moeten de prijs die een koper per aandeel biedt (de  biedprijs ) en de prijs die de verkoper bereid is te accepteren (de  vraagprijs ) dicht bij elkaar liggen. Met andere woorden, de koper zou niet meer hoeven te betalen om de aandelen te kopen en zou deze gemakkelijk kunnen liquideren. Wanneer de spread tussen de bied- en laatkoersen groter wordt, wordt de markt illiquide. Voor illiquide aandelen kan de spread veel groter zijn, tot een paar procentpunten van de handelsprijs. 

Het tijdstip van de dag is ook belangrijk. Als u buiten kantooruren in aandelen of beleggingen handelt, zijn er mogelijk minder marktdeelnemers. Als u handelt in een overzees instrument, zoals valuta’s, kan de liquiditeit voor de euro bijvoorbeeld lager zijn dan tijdens Aziatische handelsuren. Als gevolg hiervan zou de bied-laat-spreiding veel groter kunnen zijn dan wanneer u tijdens de Europese handelsuren in de euro had gehandeld.

Financiële liquiditeit in markten en bedrijven

Liquiditeit voor bedrijven verwijst doorgaans naar het vermogen van een bedrijf om zijn vlottende activa te gebruiken om aan zijn huidige of kortlopende verplichtingen te voldoen. Een bedrijf wordt ook gemeten aan de hand van het bedrag aan contanten dat het genereert boven en buiten zijn verplichtingen. Het geld dat overblijft dat een bedrijf heeft om zijn bedrijf uit te breiden en aandeelhouders via dividenden te betalen, wordt cashflow genoemd. Hoewel dit artikel niet ingaat op de verdiensten van cashflow, is het hebben van bedrijfskas van vitaal belang voor een bedrijf, zowel op korte als op lange termijn. 

Hieronder staan ​​drie veelgebruikte ratio’s die worden gebruikt om de liquiditeit van een bedrijf te meten of hoe goed een bedrijf zijn activa kan liquideren om aan zijn huidige verplichtingen te voldoen.

De huidige ratio  (ook bekend als werkkapitaalratio ) meet de liquiditeit van een bedrijf en wordt berekend door de vlottende activa te delen door de kortlopende verplichtingen. De term kortlopend verwijst naar kortlopende activa of passiva die worden verbruikt (activa) en afbetaald (passiva) is minder dan een jaar. De huidige ratio wordt gebruikt om het vermogen van een bedrijf te geven om zijn verplichtingen (schulden en crediteuren) terug te betalen met zijn activa (contanten, verhandelbare effecten, inventaris en debiteuren). Natuurlijk variëren de industrienormen, maar een bedrijf zou idealiter een ratio moeten hebben groter dan 1, wat betekent dat ze meer vlottende activa hebben ten opzichte van kortlopende verplichtingen. Het is echter belangrijk om verhoudingen te vergelijken met vergelijkbare bedrijven binnen dezelfde branche voor een nauwkeurige vergelijking.

De snelle verhouding, ook wel de zuur-testverhouding genoemd, is identiek aan de huidige verhouding, behalve dat de verhouding de voorraad uitsluit. De voorraad wordt verwijderd omdat deze het moeilijkst in contanten kan worden omgezet in vergelijking met andere vlottende activa zoals contanten, kortetermijninvesteringen en debiteuren. Met andere woorden, de voorraad is niet zo liquide als de andere vlottende activa. Een verhoudingswaarde van meer dan één wordt doorgaans als goed beschouwd vanuit het oogpunt van liquiditeit, maar dit is afhankelijk van de sector. 

De operationele cashflowverhouding meet hoe goed de kortlopende verplichtingen worden gedekt door de kasstroom die wordt gegenereerd door de activiteiten van een bedrijf. De operationele cashflow-ratio is een maatstaf voor de liquiditeit op korte termijn door te berekenen hoe vaak een bedrijf zijn huidige schulden kan aflossen met contanten die in dezelfde periode zijn gegenereerd. De ratio wordt berekend door de operationele kasstroom te delen door de kortlopende verplichtingen. Een hoger aantal is beter, omdat het betekent dat een bedrijf zijn huidige verplichtingen vaker kan dekken. Een stijgende operationele cashflowratio is een teken van  financiële gezondheid, terwijl bedrijven met dalende ratio’s op korte termijn liquiditeitsproblemen kunnen hebben.

Bottom Line

Liquiditeit is belangrijk tussen markten, in bedrijven en voor individuen. Hoewel de totale waarde van de bezittingen hoog kan zijn, kan een bedrijf of individu liquiditeitsproblemen krijgen als de activa niet gemakkelijk in contanten kunnen worden omgezet. Voor bedrijven die leningen hebben aan banken en crediteuren, kan een gebrek aan liquiditeit het bedrijf dwingen activa te verkopen die ze niet willen liquideren om aan kortetermijnverplichtingen te voldoen. Banken spelen een belangrijke rol in de markt door geld te lenen aan bedrijven terwijl ze activa als onderpand aanhouden.

Marktliquiditeit is van cruciaal belang als beleggers gemakkelijk en soepel en zonder vertragingen in en uit willen kunnen stappen. Daarom moet u ervoor zorgen dat u de liquiditeit van een aandeel, beleggingsfonds, effect of financiële markt bewaakt voordat u een positie aangaat.