Levende wil
Wat is een levende wil?
Een wilsverklaring – ook wel wilsverklaring genoemd – is een juridisch document dat aangeeft welke medische zorg een persoon wel of niet wil voor het geval hij zijn wensen niet kan communiceren.
In het geval van een bewusteloos persoon die lijdt aan een terminale ziekte of een levensbedreigende verwonding, raadplegen artsen en ziekenhuizen het testament om te bepalen of de patiënt al dan niet een levensondersteunende behandeling wil, zoals ondersteunde ademhaling of sondevoeding. Bij gebrek aan een wilsverklaring worden beslissingen over medische zorg de verantwoordelijkheid van de echtgenoot, familieleden of andere derden. Deze personen zijn zich misschien niet bewust van de wensen van de patiënt, of ze willen de ongeschreven, mondelinge richtlijnen van de patiënt niet volgen.
Een levende wil begrijpen
Testamenten en vooruitstrevende richtlijnen spelen alleen een rol als iemand in een levensbedreigende toestand verkeert en niet in staat is om zijn wensen voor behandeling kenbaar te maken. Artsen raadplegen het testament niet voor standaard medische zorg zonder levensbedreigende situaties. Elke staat voorziet in het opstellen van een levend wil, hoewel sommige staten het document bel een medische richtlijn of een gezondheidszorg proxy. In sommige staten kunt u een gedetailleerd, op maat gemaakt testament opstellen, terwijl u in andere staten een gestandaardiseerd formulier moet invullen.
Wat houdt een levende wil in?
Een testament behandelt veel van de medische procedures die veel voorkomen in levensbedreigende situaties, zoals reanimatie via elektrische schokken, beademing en dialyse. Men kan ervoor kiezen om sommige van deze procedures of geen enkele toe te staan. Ook kan worden aangegeven of ze na overlijden organen en weefsels willen doneren. Zelfs als de patiënt levensondersteunende zorg weigert, kunnen ze de wens uiten om gedurende hun laatste uren pijnstillers te ontvangen.
In de meeste staten kan men de levenswil uitbreiden tot situaties waarin er geen hersenactiviteit is of waarin artsen verwachten dat ze de rest van hun leven bewusteloos blijven, zelfs als er geen terminale ziekte of levensbedreigend letsel aanwezig is. Omdat deze situaties bij iedereen op elke leeftijd kunnen voorkomen, is het een goed idee dat alle volwassenen een testament hebben.
Hoe is een proxy voor gezondheidszorg anders dan een levende wil?
Naast de wilsverklaring kan men een zorgvolmachthebber kiezen die beslissingen mag nemen als hij niet in staat is die keuzes te maken. Sommige staten noemen deze persoon een volmacht voor de gezondheidszorg. Een levend testament omvat veel medische beslissingen, maar een gevolmachtigde voor de gezondheidszorg kan de arts raadplegen over andere problemen die zich kunnen voordoen. Wanneer gezinnen worden geconfronteerd met het verlies van een geliefde, zijn ze het vaak oneens over de behandeling, dus het hebben van een proxy voor de gezondheidszorg vermindert verwarring over iemands uiteindelijke wensen. Men dient de wensen met de gevolmachtigde te bespreken alvorens deze persoon een naam te geven en er zeker van te zijn dat de gevolmachtigde bereid is zijn verlangens na te komen.