Lening Participatienota – LPN
Wat is een nota van deelneming in een lening?
Een Lening Participation Note (LPN) is een vastrentende waarde waarmee beleggers delen van een uitstaande lening of een pakket leningen kunnen kopen. Houders van een LPN nemen pro rata deel aan het innen van rente en aflossingen, en lopen evenredig een evenredig risico van wanbetaling.
Banken, kredietverenigingen of andere financiële instellingen gaan vaak leningparticipatieovereenkomsten aan met lokale bedrijven en kunnen leningparticipaties aanbieden als een soort kortetermijninvestering of overbruggingsfinanciering.
Belangrijkste leerpunten
- Met een leningdeelnota (LPN) kunnen beleggers een claim kopen op een deel van een uitstaande lening die is uitgegeven door een andere geldschieter.
- Bij een LPN onderschrijft de leidende bank de lening en geeft deze uit, terwijl de deelnemende investeerders vervolgens een pro rata-bedrag kopen.
- LPN’s zijn populair bij kredietverenigingen, die participatieovereenkomsten gebruiken om een grotere economische participatie en gemeenschapsopbouw te bevorderen door risico en beloning te delen met lokale bewoners en bedrijven.
Hoe een leningparticipatie werkt
Om aan de behoeften van lokale leners te voldoen en hun kredietinkomsten te verhogen, maken veel gemeenschapsbanken gebruik van leningsparticipatieovereenkomsten waarin een of meer banken het eigendom van een lening delen. Banken uit de Gemeenschap hebben ook kredietconsortia gevormd. Een voorbeeld is de Community Investment Corporation of North Carolina (CICNC), een betaalbaar consortium voor woningkredieten dat permanente langetermijnfinanciering biedt voor de ontwikkeling van meergezinswoningen met lage en matige inkomens en huisvesting voor ouderen in Noord- en Zuid-Carolina.
Een van de doelen van leningparticipaties is om te helpen voorzien in de behoeften van leners binnen een lokale gemeenschap. Om soortgelijke redenen zijn er ook verschillende andere instellingen ontstaan. Kredietverenigingen zijn zo’n voorbeeld. Een kredietvereniging is een financiële coöperatie die is opgericht, eigendom is van en wordt beheerd door hun deelnemers. Hoewel sommige kredietverenigingen groot en nationaal van omvang kunnen zijn, zoals de Navy Federal Credit Union (NFCU), hebben andere een kleinere reikwijdte.
Coöperatieve principes van kredietverenigingen zijn onder meer: vrijwillig lidmaatschap, democratische organisatie, economische participatie van alle leden, autonomie, opleiding en training voor leden, samenwerking en betrokkenheid van de gemeenschap.
Kredietverenigingen en banken bieden over het algemeen dezelfde diensten aan, waaronder het accepteren van deposito’s, het verstrekken van leningen aan particulieren of kleine bedrijven en het aanbieden van financiële producten zoals creditcards en betaalpassen en depositocertificaten (cd’s). Er zijn echter belangrijke structurele verschillen in de manier waarop een commerciële bank en een kredietvereniging hun winsten gebruiken. Terwijl traditionele banken functioneren om winst te genereren voor hun aandeelhouders, opereren veel kredietverenigingen als non-profitorganisaties, die overtollige middelen in concrete projecten steken die hun gemeenschap van feitelijke eigenaren (dwz leden) beter van dienst zullen zijn.
Voorbeeld van een LPN
Zo ontving Angel V. Castro, een pionier in de Latijns-Amerikaanse kredietvereniging, onlangs erkenning voor zijn inspanningen door de National Credit Union Foundation. Castro was van mening dat het traditionele Amerikaanse model van armoedebestrijding op basis van consumptief krediet niet zou passen bij de behoeften van de mensen in de gemeenschappen waarmee hij werkte. In Ecuador concentreerde hij zich op het organiseren van kredietverenigingen die de toegang tot krediet voor haar leden, specifiek voor landbouw en andere inspanningen, uitbreidden.