Waarom heeft u een margerekening nodig om aandelen short te verkopen?

Een marge-rekening wordt aangemaakt door een makelaar voor een klant, waarbij hij de klant in feite contant geld leent om effecten te kopen. Meestal stelt de makelaar limieten en beperkingen in voor hoeveel de klant kan kopen. Deze limieten zijn meestal meer dan de meeste klanten zelf zouden willen of kunnen opleggen om de markten te verhandelen. Margerekeningen hebben ook rentetarieven die aan de makelaar verschuldigd zijn, dus een margerekening kan als een kortlopende lening worden beschouwd. Een margerekening kan worden opengehouden zolang een klant dat wil, zolang de verplichtingen aan de makelaar nog worden nagekomen.

Waar worden marge-accounts voor gebruikt?

Wanneer u de margerekening gebruikt om effecten te kopen, koopt u een hoeveelheid aandelen door een fractie van dat bedrag te storten. De reden dat marge-rekeningen (en alleen marge-rekeningen) kunnen worden gebruikt om aandelen short te verkopen, heeft te maken met Verordening T, een regel die is ingesteld door de Federal Reserve Board. Deze regel wordt ingegeven door de aard van de shorttransactie zelf en de potentiële risico’s die aan short selling zijn verbonden.

Voorschrift T

Regelgeving T (of Reg T) is ingesteld door de Fed om de manier waarop makelaars lenen aan investeerders te reguleren. Het vereist dat shorttransacties 150% van de waarde van de positie hebben op het moment dat de short wordt gecreëerd en op een margin-rekening worden aangehouden. Deze 150% bestaat uit de volledige waarde, oftewel 100% uit de short plus een aanvullende margevereiste van 50% of de helft van de waarde van de positie. Voor het geval u zich afvroeg: de margevereiste voor een longpositie is hetzelfde.

Hier is een voorbeeld: als u een aandeel zou shorten en de positie had een waarde van $ 20.000, zou u in totaal $ 30.000 op de rekening moeten hebben om te voldoen aan de vereisten van Verordening T – $ 20.000 uit de korte verkoop plus de extra $ 10.000.

Margerekening als zekerheid

De reden dat u een margerekening moet openen om aandelen short te verkopen, is dat de praktijk van shorten in feite iets verkoopt dat u niet bezit. De marginvereisten fungeren in wezen als een vorm van onderpand of zekerheid, die de positie ondersteunt en redelijkerwijs garandeert dat de aandelen in de toekomst zullen worden geretourneerd.

Als shortbelegger leent u aandelen van een andere belegger of beursvennootschap en verkoopt u deze op de markt. Dit brengt risico’s met zich mee, aangezien u de aandelen op een bepaald moment in de toekomst moet teruggeven, waardoor er een verplichting (schuld) voor u ontstaat. En het is mogelijk dat u uiteindelijk meer geld verschuldigd bent dan u aanvankelijk ontving bij de korte verkoop als het kortgesloten effect met een groot bedrag omhoog gaat. In die situatie is het mogelijk dat u de aandelen financieel niet kunt teruggeven.

Uw positie liquideren

Een margerekening stelt uw beursvennootschap ook in staat uw positie te liquideren als de kans kleiner wordt dat u terugkeert wat u hebt geleend. Dit maakt deel uit van de overeenkomst die wordt ondertekend bij het aanmaken van de margerekening. Vanuit het perspectief van de makelaar vergroot dit de kans dat u de aandelen terugkrijgt voordat de verliezen te groot worden en u de aandelen niet meer kunt teruggeven. Cashrekeningen mogen niet worden geliquideerd – als short-trading op deze rekeningen zou zijn toegestaan, zou dit voor de uitlener van de aandelen nog meer risico aan de short selling-transactie toevoegen.

Het komt neer op

Als u shortposities gaat, moet u een margin-rekening openen – een vereiste door Regulation T. Deze is in het leven geroepen door de Federal Reserve om de manier waarop makelaars lenen aan hun klanten te reguleren. Als u er een hebt geopend wanneer u een shortpositie inneemt, neemt u het risico van handelen weg en geeft u zekerheid aan de makelaar.