Looptijdkloof

Wat is een looptijdkloof?

Een looptijdkloof is het verschil tussen de totale marktwaarde van rentegevoelige activa versus rentegevoelige verplichtingen die vervallen of opnieuw geprijsd zullen worden over een bepaald bereik van toekomstige datums. Het geeft een maatstaf voor het op rente gebaseerde herprijzingsrisico dat een bank loopt voor een bepaalde reeks activa en passiva met vergelijkbare vervaldata en de mogelijke impact van veranderende rentetarieven op de nettorente- inkomsten. Als de rentetarieven veranderen, zullen de rentebaten en rentelasten in feite veranderen naarmate de verschillende activa en passiva opnieuw worden geprijsd. 

Inzicht in de volwassenheidskloof

Een bank loopt een liquiditeitsrisico, dat wil zeggen het risico dat ze over onvoldoende liquide middelen beschikt om aan haar financieringsbehoeften te voldoen. Om ervoor te zorgen dat het over voldoende liquide middelen beschikt voor zijn activiteiten; de looptijd van zijn activa en passiva moet worden bewaakt. Als de kloof tussen de waarde van vervallende activa en aangehouden passiva erg groot is, kan de bank gedwongen worden om relatief dure “geld op afroep” -leningen te zoeken.

Voordat we de analyse van de looptijdkloof gaan onderzoeken, moeten we eerst bekijken hoe banken werken, wat enigszins anders is dan bij de meeste bedrijven. Activa voor banken omvatten leningen, wat niet intuïtief is, aangezien we leningen als schulden beschouwen. Voor een bank is een lening echter een inkomstenstroom in de vorm van de hoofdsom en rentebetalingen van de lener. Verplichtingen omvatten daarentegen deposito’s, die ook weer voor een individuele belegger een actief zouden zijn. Banken betalen spaarders echter rente over die fondsen, wat als een uitgave wordt beschouwd. Stortingen zijn natuurlijk belangrijk omdat die gelden worden gebruikt om leningen te verstrekken aan de klanten van de bank.

Dus als de rente stijgt, kunnen banken meer inkomen uit hun leningen halen, maar ze moeten ook een hogere rente betalen aan spaarders. Analyse van de looptijdkloof helpt het verschil aan te pakken tussen het geld dat aan spaarders verschuldigd is en het inkomen dat wordt verwacht uit leningen over verschillende tijdsbestekken.

Analyse van volwassenheidsverschillen

De vervaldatum van elk actief of elke verplichting bepaalt een interval of reeks datums die moeten worden beoordeeld. Het interval is een reeks toekomstige datums, bijvoorbeeld 30-90 dagen vanaf nu. Het looptijdverschil voor dit interval kan worden gevonden door de waarden bij elkaar op te tellen van alle activa en passiva die ofwel hun vervaldatum bereiken en moeten worden geherfinancierd of doorgerold (voor vaste rentetarieven) of opnieuw geprijsd (voor variabele rentevoeten).

Om de kloof te begrijpen, worden activa en passiva gegroepeerd op basis van hun looptijd of herprijzingsintervallen. Zo worden activa en passiva die binnen minder dan 30 dagen vervallen, gegroepeerd, worden activa en passiva met een vervaldatum tussen 270 en 365 dagen in dezelfde categorie opgenomen, enzovoort. Langere prijsherzieningsperioden zijn gevoeliger voor renteschommelingen en zijn onderhevig aan veranderingen in het tussenliggende jaar. Een actief of passief met een rentepercentage dat niet langer dan een jaar kan veranderen, wordt als vaststaand beschouwd.

De analyse van de looptijdkloof vergelijkt de waarde van activa die vervallen of binnen een bepaald tijdsinterval opnieuw geprijsd worden met de waarde van passiva die vervallen of opnieuw geprijsd worden in dezelfde periode. Reprice betekent dat er een potentieel is om een ​​nieuw rentetarief te ontvangen.

Een positieve looptijdkloof geeft aan dat de bank meer rentegevoelige activa aanhoudt dan rentegevoelige passiva voor dat interval. Een negatieve looptijdkloof geeft aan dat de bank meer rentegevoelige verplichtingen aanhoudt die tijdens dat interval verschuldigd zullen zijn. De grootte van de kloof tussen de activa en passiva geeft de mate van potentieel risico of volatiliteit van de waarde van de deelnemingen weer in het geval dat de marktrente tussen nu en dan verandert. 

Voorbeeld van analyse van volwassenheidsverschillen

In onderstaande tabel wordt bijvoorbeeld de balans van een bank weergegeven. Laten we de looptijdkloof en de netto rentebaten (of -lasten) voor volgend jaar berekenen als de rentetarieven met 2% (of 200 basispunten) stijgen.

Aan de hand van de cijfers in de tabel is de looptijdkloof van het bedrijf voor de komende 365 dagen:

Rentegevoelige activa – Rentegevoelige verplichtingen

= $ 10 – $ 12

= – $ 2 miljoen

Omdat de bank meer rentegevoelige verplichtingen heeft dan activa in deze band, is het looptijdverschil negatief. Dit betekent dat een rentestijging naar verwachting in deze periode tot een daling van de netto rentebaten zal leiden.

De verwachte netto rentebaten (in miljoenen) aan het einde van het jaar zijn:

Rentebaten uit activa – Rentelasten uit verplichtingen

= ($ 10 x 8%) + ($ 15 x 6%) – [($ 12 x 5%) + ($ 8 x 5%)]

= $ 0,80 + $ 0,90 – ($ 0,60 + $ 0,40)

= $ 1,7 – $ 1

Verwacht nettorente-inkomen = $ 0,70 of $ 700.000

Als de rentetarieven met 2% stijgen, zullen de verwachte netto rentebaten dalen met $ 40.000 of ($ 700.000 – $ 660.000). Hoewel een bank doorgaans meer inkomsten haalt uit leningen met een stijging van de algemene rentetarieven, zag de bank in ons voorbeeld haar netto rentebaten dalen. De reden voor de afname was dat de bank een groter bedrag aan niet-vastrentende deposito’s had ($ 12 miljoen) dan leningen met een variabele rente ($ 10 miljoen). Met andere woorden, de kosten van deposito’s stegen meer dan de stijging van de inkomsten uit leningen met variabele rente.

Omgekeerd, als de rentetarieven in plaats daarvan met 2% dalen, zullen de netto rentebaten met $ 40.000 stijgen tot $ 740.000. De reden voor de stijging van het inkomen – ondanks lagere rentetarieven – is dat de bank meer leningen met vaste rente heeft ($ 15 miljoen) dan deposito’s met variabele rente ($ 10 miljoen). In het tweede scenario zorgden de vastrentende leningen ervoor dat de bank ondanks een lager renteklimaat een stabiel renteresultaat behaalde.

De maturity gap-methode is weliswaar nuttig, maar niet zo populair als ooit vanwege de opkomst van nieuwe technieken in de afgelopen jaren. Nieuwere technieken, zoals de duur van activa / passiva en de Value at Risk (VaR), hebben de analyse van de looptijdkloof grotendeels vervangen.