Definitie van ruilmiddel
Wat is een ruilmiddel?
Een ruilmiddel is een intermediair instrument of systeem dat wordt gebruikt om de verkoop, aankoop of handel van goederen tussen partijen te vergemakkelijken. Om een systeem als ruilmiddel te laten functioneren, moet het een waardestandaard vertegenwoordigen. Verder moeten alle partijen die norm accepteren. In moderne economieën is het ruilmiddel de valuta.
Belangrijkste leerpunten
- Een ruilmiddel is een intermediair instrument of systeem dat wordt gebruikt om de verkoop, aankoop of handel van goederen tussen partijen te vergemakkelijken.
- In moderne economieën is het ruilmiddel de valuta.
- Als geld – zoals vertegenwoordigd door een valuta – niet langer levensvatbaar is als ruilmiddel, of als de monetaire eenheden niet langer nauwkeurig kunnen worden gewaardeerd, verliezen consumenten hun vermogen om budgetten te plannen en is er geen manier meer om het aanbod en de vraag nauwkeurig.
Hoe een ruilmiddel werkt
Het gebruik van een ruilmiddel zorgt voor meer efficiëntie in een economie en stimuleert een toename van de algehele handelsactiviteit. In een traditioneel ruilsysteem kan handel tussen twee partijen alleen plaatsvinden als de ene partij een handelsartikel heeft dat een andere partij wenst, en vice versa. De kans dat dit gelijktijdig gebeurt als een wederzijds gebeuren – waarbij elke partij iets verlangt dat de andere partij heeft – is onwaarschijnlijk.
Gelukkig, met een ruilmiddel, zoals goud, als een partij een koe had en toevallig op de markt was voor een grasmaaier, zou de koe-eigenaar zijn dier kunnen verkopen voor gouden munten, die hij op zijn beurt kan gebruiken om te kopen de grasmaaier.
Het gebruik van een ruilmiddel zorgt voor meer efficiëntie in een economie en stimuleert een toename van de algehele handelsactiviteit.
Geld als ruilmiddel
Geld stelt iedereen die het bezit in staat om als gelijkwaardige marktspeler deel te nemen. Wanneer consumenten geld gebruiken om een artikel of dienst te kopen, doen ze in feite een bod als reactie op een vraagprijs. Deze interactie zorgt voor orde en voorspelbaarheid in de markt. Producenten weten wat ze moeten produceren en hoeveel ze in rekening moeten brengen, terwijl consumenten hun budgetten betrouwbaar kunnen plannen op basis van voorspelbare en stabiele prijsmodellen.
Als geld – zoals vertegenwoordigd door een valuta – niet langer levensvatbaar is als ruilmiddel, of als de monetaire eenheden niet langer nauwkeurig kunnen worden gewaardeerd, verliezen consumenten hun vermogen om budgetten te plannen. Bovendien is er niet langer een manier om vraag en aanbod nauwkeurig te meten. Kortom, marktvolatiliteit zorgt ervoor dat de markten chaotisch worden.
Als antwoord op zorgen over schaarste en vrees voor het onbekende worden prijzen verhoogd of verhoogd. Ondertussen neemt het aanbod af als gevolg van hamstergedrag, in combinatie met het onvermogen van producenten om de voorraad snel aan te vullen.
Alternatieve valuta als ruilmiddel
Alternatieve valuta’s zijn in de loop van de tijd verschenen tijdens periodes van economische dwang om de handel te stimuleren of een nationale valuta te ondersteunen. In het begin van de 20e eeuw, bedrijven moest probleem bedrijf scrip en andere vormen van nood valuta om hun werknemers te betalen. In die tijd hadden massale bankfaillissementen geleid tot wijdverbreide kasnood. Werknemers konden het geld inwisselen voor voedsel en diensten, of ze konden het bewaren voor toekomstige aflossing zodra er Amerikaanse dollars beschikbaar kwamen.
Voorbeeld van een alternatief ruilmiddel
In de hele VS zijn lokale valuta’s ontstaan met als hoofddoel het bevorderen van economische groei en duurzaamheid in een bepaalde regio. Het bekendste geval van bloeiend lokaal geld deed zich voor in 2006, in de Berkshires-regio van Massachusetts, met de eerste uitgifte van BerkShares op 29 september 2006. Vervolgens accepteren ongeveer 400 deelnemende bedrijven in lokale handen deze nu.
De waarde van BerkShares is gekoppeld aan de waarde van de dollar, maar wordt met korting uitgegeven. BerkShares kan worden verkregen bij deelnemende bankfilialen (negen filialen van drie lokale banken) in ruil voor Amerikaanse dollars tegen een tarief van 95 cent.