Gewijzigde Dietz-methode
Wat is de gemodificeerde Dietz-methode?
De aangepaste Dietz-methode is een manier om het historische rendement van een portefeuille te meten op basis van een gewogen berekening van de cashflow. De methode houdt rekening met de timing van kasstromen en gaat ervan uit dat er een constant rendement is over een bepaalde periode.
De aangepaste Dietz-methode wordt als nauwkeuriger beschouwd dan de eenvoudige Dietz-methode, die ervan uitgaat dat alle kasstromen uit het midden van de geëvalueerde periode komen.
Inzicht in de gemodificeerde Dietz-methode
De aangepaste Dietz-methode wordt beschouwd als een nauwkeurige weerspiegeling van het persoonlijke rendement van een investering. Het houdt rekening met de marktwaarde van de deelnemingen aan het begin van een periode; de marktwaarde aan het einde van de periode; alle kasstromen tijdens die periode, en de tijdsduur dat elke kasstroomgebeurtenis op de rekening werd bijgehouden.
Belangrijkste leerpunten
- De aangepaste Dietz-methode wordt inmiddels veel gebruikt door investeringsmaatschappijen bij het rapporteren van resultaten aan klanten.
- Het wordt beschouwd als een meer accurate weerspiegeling van het rendement van het individu.
- De methode sluit externe factoren uit die anders de cijfers zouden kunnen vertekenen.
- Cashflow kan in dit geval bestaan uit bijdragen, opnames of vergoedingen.
Het aantal dat wordt bereikt door de gemodificeerde Dietz-methode te gebruiken, wordt ook wel het gemodificeerde interne rendement (MIRR) genoemd, een maatstaf die vaak wordt gebruikt bij beslissingen over kapitaalbudgettering.
Wat het nut ook is, het meten van het interne rendement is het uitsluiten van externe factoren die de resultaten zouden kunnen vertekenen.
Waarom deze methode werd aangenomen
Waakhonden en investeerders uit de financiële sector zoeken steeds meer naar meer transparantie over hoe beleggingsrendementen worden berekend en gerapporteerd. De gewijzigde Dietz-methode wordt algemeen erkend als een stap in de richting van verbeterde rapportage over de toewijzing van beleggingsportefeuilles, en wordt nu algemeen gebruikt in de vermogensbeheersector.
Het resultaat van het gebruik van de gemodificeerde Dietz-methode wordt ook wel het gemodificeerde interne rendement genoemd.
De methode is een dollargewogen analyse van het rendement van een portefeuille. Dat maakt het een nauwkeurigere manier om het rendement op een portefeuille te meten dan de eenvoudigere geometrische rendementsmethode, hoewel het in periodes van grote volatiliteit of als er meerdere cashflows zijn binnen een bepaalde periode tot problemen kan komen.
Deze benadering voor het berekenen van het rendement is vergelijkbaar met de in dollar gewogen retourmethode, maar heeft het voordeel dat de oplosser niet vereist is om het exacte rendement te vinden.
De methode is vernoemd naar Peter O. Dietz, een academicus en auteur van invloedrijke werken in de jaren zestig over het meten van het rendement van investeringen in pensioenfondsen. Zijn oorspronkelijke idee was om een snellere manier te vinden om een IRR te berekenen dan de methoden die toen beschikbaar waren, die vertrouwden op computers die volgens de huidige normen primitief waren.
Tegenwoordig is het relatief eenvoudig om een echt tijdgewogen rendement te berekenen door een dagelijks rendement te berekenen en geometrisch te koppelen om een rendement voor een maand, een kwartaal of een andere periode te krijgen. De gewijzigde Dietz-methode blijft echter nuttig vanwege de voordelen voor de berekening van prestatietoewijzingen, die niet beschikbaar zijn met tijdgewogen berekeningsmethoden.
Deze methode voor het berekenen van het rendement is een kenmerk van modern portefeuillebeheer. Het is een van de methodologieën voor het berekenen van het rendement die wordt aanbevolen door de Investment Performance Council (IPC) als onderdeel van hun Global Investment Performance Standards (GIPS). Deze standaarden zijn bedoeld om consistentie te bieden in de manier waarop portefeuillerendementen internationaal worden berekend.