Meestbegunstigingsclausule
Wat is de meestbegunstigingsclausule?
Een clausule van meest begunstigde natie (meestbegunstigde natie) vereist dat een land concessies, privileges of immuniteiten verleent aan een natie in een handelsovereenkomst aan alle andere lidstaten van de Wereldhandelsorganisatie. Hoewel zijn naam vriendjespolitiek jegens een andere natie impliceert, duidt hij op de gelijke behandeling van alle landen.
Meestbegunstigingsclausule uitgelegd
In de internationale handel is MFN-behandeling synoniem met niet-discriminerend handelsbeleid, omdat het zorgt voor gelijke handel tussen alle WTO-lidstaten in plaats van exclusieve handelsprivileges. Als een land bijvoorbeeld de tarieven voor één land met 5% verlaagt, stelt de MFN-clausule dat alle WTO-leden hun tarieven voor dat land met 5% zullen verlagen.
Belangrijkste leerpunten
- MFN vereist dat een land eerlijk handelt ten opzichte van alle WTO-lidstaten, waarbij dezelfde voorrechten en immuniteiten die aan één land zijn toegekend, aan alle leden wordt verleend.
- MFN pleit voor een niet-discriminerend handelsbeleid, dat zorgt voor gelijke handel tussen alle WTO-lidstaten.
- Naties die door de WTO als ontwikkelingslanden zijn aangewezen, krijgen speciale aandacht van de VS.
In het geval van voordelen die vrijhandelsovereenkomsten bieden, zoals die welke zijn vastgelegd in de Noord-Amerikaanse vrijhandelsovereenkomst (NAFTA), vallen die niet onder de MFN-clausule zolang de goederen alleen tussen de deelnemende landen worden verhandeld. Om de verwarring te voorkomen dat de MFN-status een speciale of exclusieve relatie betekende, begonnen de Amerikaanse wetgevers in 1998 de term normale handelsbetrekkingen te gebruiken in plaats van MFN.
De MFN heeft alleen betrekking op normale handelsbetrekkingen en niet op vrijhandelsovereenkomsten zoals de NAFTA, ervan uitgaande dat de handel alleen tussen die landen blijft bestaan.
De politieke implicaties van de MFN-clausule
Tijdens het presidentschap van Bill Clinton (1993-2001) bespraken vertegenwoordigers van het congres de voordelen van het schrappen van de embargo’s en quota voor China en Vietnam en het toekennen van de MFN-status. Voorstanders van toekenning van de MFN-status voerden aan dat tariefverlagingen op Chinese en Vietnamese goederen de Amerikaanse consument toegang zouden kunnen geven tot kwaliteitsproducten tegen relatief lage prijzen en een wederzijds voordelige handelsrelatie met de twee zich snel ontwikkelende economieën zouden kunnen versterken.
Ondertussen voerden tegenstanders aan dat het toekennen van de MFN-status aan de twee landen oneerlijk kan zijn gezien hun geschiedenis van mensenrechtenschendingen. Anderen dachten dat de instroom van goedkopere goederen uit China of Vietnam ertoe zou kunnen leiden dat Amerikanen hun baan verliezen. Beide landen kregen uiteindelijk de MFN-status.
Voorbeeld uit de praktijk van een meestbegunstigingsclausule
De Verenigde Staten breiden de MFN-status uit naar alle landen, behalve degenen die hun status hebben opgeschort door specifieke wetgeving.
Van de 29 landen waarvan de MFN-status ooit is opgeschort, zijn er nog maar twee geschorst: Cuba en Noord-Korea.
De overgrote meerderheid van de schorsingen sinds de Tweede Wereldoorlog werd opgelegd op grond van de Trade Agreements Extension Act van 1951. Landen waarvan de MFN-status op grond van de wet van 1951 is opgeschort, kunnen tijdelijk of permanent worden hersteld via procedures die zijn vastgelegd in de Trade Act. van 1974 die van toepassing zijn op landen zonder markteconomie, specifieke wetgeving of presidentiële orde. De VS schenkt speciale aandacht aan landen die de Wereldhandelsorganisatie classificeert als ontwikkelingslanden.