Mutual Savings Bank (MSB)
Wat is een Mutual Savings Bank (MSB)?
Een onderlinge spaarbank is een soort spaarzaamheidinstelling die oorspronkelijk is ontworpen om mensen met een laag inkomen te dienen. Historisch gezien hebben deze personen geïnvesteerd in langlopende activa met een vaste rente, zoals hypotheken. Opgericht in 1816, waren de eerste onderlinge spaarbanken (MSB’s) de Philadelphia Saving Society en Boston’s Provident Institution for Saving. De meeste MSB’s hadden primaire locaties in de Mid-Atlantische en industriële noordoostelijke regio’s van de Verenigde Staten. In 1910 waren er 637 van deze instellingen.
Belangrijkste leerpunten
- Deposito’s van onderlinge spaarbanken (MSB’s) zijn verzekerd door de FDIC.
- Onderlinge spaarbanken stellen klanten in staat om rekeningen met lage saldi aan te houden terwijl ze rente verdienen.
- Als u een rekening opent bij een onderlinge spaarbank, wordt u als “eigenaar” van de bank beschouwd, aangezien onderlinge spaarbanken geen externe aandeelhouders hebben zoals traditionele banken.
Inzicht in een Mutual Savings Bank (MSB)
MSB’s waren over het algemeen zeer succesvol tot de jaren zeventig. In de jaren tachtig veroorzaakten de regels die bepaalden waarin MSB’s konden investeren, samen met de rente die ze aan klanten konden betalen, in combinatie met stijgende rentetarieven, enorme verliezen voor MSB’s. Bijgevolg faalden veel MSB’s in de jaren tachtig; anderen fuseerden, werden commerciële banken of veranderden in aandelen.
MSB’s belegden traditioneel in hypotheken. Particulieren en bedrijven zullen hypotheken gebruiken om grote aankopen van onroerend goed te doen zonder de volledige waarde van het voorschot te betalen. Hypotheken met een vaste rente (ook wel een “traditionele” hypotheek genoemd) hypotheken met een verstelbare rente (ARM) bestaan. Hoewel een hypotheek meestal een contract is tussen een lener en een geldschieter, kunnen hypotheken worden samengevoegd en beschikbaar komen voor investeringen door externe partijen.
Onderlinge spaarbanken worden gecharterd door lokale of regionale overheden en bieden geen aandelenkapitaal, maar de bank is eigendom van haar leden, en eventuele winsten worden onder haar leden verdeeld.
Wederzijdse spaarbanken versus kredietverenigingen
Net als onderlinge spaarbanken waren kredietverenigingen een andere vorm van een financiële instelling buiten een traditionele commerciële bank. Hoewel kredietverenigingen en onderlinge spaarbanken over het algemeen vergelijkbare diensten aanbieden (bijv. Deposito’s accepteren, geld uitlenen en financiële producten verkopen, zoals creditcards en betaalpassen en depositocertificaten of cd’s), zijn er belangrijke structurele verschillen.
Deze verschillen omringen grotendeels hoe de twee soorten instellingen inkomsten genereren. Terwijl onderlinge spaarbanken fungeren om winst te genereren voor hun aangesloten aandeelhouders, opereren kredietverenigingen als organisaties zonder winstoogmerk, ontworpen om hun leden te dienen, die ook de facto eigenaar zijn.
Leden van kredietverenigingen zullen hun geld bundelen (dwz aandelen in de coöperatie kopen); Met deze fondsen kunnen leden vervolgens leningen, direct opvraagbare deposito’s en andere financiële producten en diensten aan elkaar verstrekken.
De meeste kredietverenigingen zijn aanzienlijk kleiner dan retailbanken. Ze richten zich meestal op het bedienen van een bepaalde regio, branche of groep. De Navy Federal Credit Union (NFCU) heeft bijvoorbeeld 300 vestigingen, grotendeels in de buurt van militaire bases, en is de grootste kredietunie naar activa in de VS en staat open voor leden van het leger.
Speciale overwegingen
Commerciële banken verdienen geld door rente-inkomsten in rekening te brengen op leningen die ze aan klanten verstrekken. Klantendeposito’s, zoals bankrekeningen en geldmarktrekeningen, geven banken in de eerste plaats het kapitaal om leningen te verstrekken. De rente die de bank in rekening brengt voor wat ze uitleent, is meestal hoger dan wat ze op deposito’s betaalt.