Onderlinge aanpassing van risico’s
Wat is wederzijdse risicovermindering?
De onderlinge risicoverdeling is het proces waarbij de blootstelling aan mogelijke financiële verliezen wordt verdeeld over verschillende polishouders, investeerders, bedrijven, organisaties of personen. Door risico’s onderling te verbinden, wordt het algehele potentieel voor aanzienlijk financieel verlies voor een entiteit verkleind. Het verlaagt echter ook de potentiële uitbetaling voor de enkele entiteit, aangezien de beloningen moeten worden gedeeld met andere partijen die een deel van de risico’s op zich nemen.
Belangrijkste leerpunten
- De onderlinge risicoverdeling is een verwijzing naar het delen van de kosten en financiële risico’s die vaak nodig zijn voor het zakendoen tussen een groep investeerders of bedrijven.
- Het proces is bedoeld om de omvang van het financiële verlies waarmee een bepaald bedrijf kan worden geconfronteerd, te beperken en daarom dat risico over meerdere partijen te spreiden.
- Door minder risico te nemen, worden de betrokken partijen echter ook klaargestoomd voor minder beloning, aangezien eventuele voordelen ook met de groep moeten worden gedeeld.
Inzicht in de onderlinge afstemming van risico’s
Mutualisering van risico verwijst gewoonlijk naar het spreiden van risico van verzekeringsverliezen over honderden of duizenden individuele polishouders, maar de term kan breed worden toegepast in veel andere bedrijfssituaties.
Gebaseerd op het concept van een joint venture, is risicoverdeling een instrument dat vaak wordt gebruikt bij olie-exploratie, wat een uitgebreid, langdurig proces is dat misschien niet resulteert in een winstgevende ontdekking. Geologische onderzoeken van een energiebedrijf suggereren bijvoorbeeld dat er op een bepaalde plek een grote aardgasafzetting bestaat. Het wil boren, maar daarvoor is het financiële risico te groot. Het bedrijf zoekt daarom een joint venture partner die de helft van het risico op zich neemt in ruil voor de helft van de potentiële winst als hun exploratie succesvol zou zijn.
De onderlinge risicoverdeling is het resultaat van een zakelijke overeenkomst in een joint venture, waarbij twee of meer partijen overeenkomen om samen te werken en middelen te combineren om een taak te volbrengen of een nieuw product of bedrijf te ontwikkelen.
Voorbeelden van onderlinge afstemming van risico’s
Hier zijn aanvullende voorbeelden van de onderlinge risicoverdeling, zoals toegepast op verschillende bedrijfstakken.
Een zakelijke bank heeft de hoofdrol gewonnen om een termijnlening voor een bedrijf te onderschrijven. De lening is te groot voor de bank om in eigen beheer te plaatsen en vormt dus een syndicaat waarbij meerdere andere banken overeenkomen een deel van het totale krediet aan de klant te verstrekken. Elk lid van het syndicaat loopt nu enig risico op de termijnlening.
Een eigendoms- en ongevallenverzekeraar (P & C) is geïnteresseerd in het onderschrijven van een polis die aanzienlijke eigendomsverliezen als gevolg van een natuurramp zou dekken. Het benadert een herverzekeringsmaatschappij om een deel van de risico’s te delen. De herverzekeraar stemt in met enige risico-overdracht in ruil voor premiebetalingen van de primaire verzekeraar.
Een durfkapitaalinvesteerder overweegt om een start-up te financieren. Door de hoge uitvalpercentages van startende bedrijven wil het echter niet teveel in zijn eentje investeren. Het haalt andere durfkapitaalinvesteerders over om de deal aan te gaan om het risico te spreiden.
Een investeringsbank wil een falende financiële instelling kopen. Het begeert de activa van het doelwit, maar houdt niet van de omvang van zijn verplichtingen. De investeringsbank streeft naar een onderlinge risicoverdeling met de federale overheid voor de verplichtingen. De regering stemt ermee in om potentiële verliezen voor de bank terug te dringen.