Niet-terugbetaalbare schuld

Wat is een niet-terugbetaalbare schuld?

Niet-terugbetaalbare schuld is een soort schuld die niet kan worden geëlimineerd door middel van een faillissementsprocedure. Dergelijke schulden omvatten, maar zijn niet beperkt tot, studieleningen; de meeste federale, staats- en lokale belastingen; geld dat op een creditcard is geleend om die belastingen te betalen; en kinderalimentatie en alimentatie.

Niet-terugbetaalbare schuld verklaard

Sommige extra schulden kunnen niet-terugbetaalbaar zijn, maar alleen als de schuldeiser bezwaar maakt tegen de kwijting. Deze omvatten schulden die voortvloeien uit een krijgsregeling of een echtscheidingsvonnis; schulden die zijn gemaakt op basis van frauduleuze handelingen; schulden als gevolg van opzettelijke en kwaadwillige handelingen aan een ander of andermans eigendom; en schulden als gevolg van verduistering, diefstal of een schending van fiduciaire verantwoordelijkheid.

Manieren waarop niet-terugbetaalbare schulden worden bepaald

Veel niet-terugbetaalbare schulden worden als zodanig beschouwd omdat ze kunnen voortkomen uit misdrijven van de schuldenaar. Er kunnen ook weglatingsfouten zijn die in deze categorie vallen. Ongeplande schulden, die verwijzen naar een schuld die niet in de faillissementsaanvraag stond, kunnen bijvoorbeeld niet-terugbetaalbaar zijn. Uitzonderingen hierop zijn mogelijk, met name als de schuldeisers op de hoogte waren van de faillissementsaanvraag en geen actie hebben ondernomen.

Volgens Hoofdstuk 7 van de Faillissementswet omvatten andere soorten niet-terugbetaalbare schulden betalingen die verschuldigd zijn voor persoonlijk letsel veroorzaakt door de schuldenaar terwijl hij onder invloed is en een motorvoertuig bestuurt. Schuldeisers kunnen ook kosten betwisten die de schuldenaar via faillissement wil verwijderen. Als de rechtbank dergelijke bezwaren goedkeurt, worden die schulden niet meer opeisbaar.

Dit omvat creditcardaankopen die verschuldigd zijn aan een enkele schuldeiser voor luxegoederen die bepaalde bedragen in dollars overschrijden die binnen 90 dagen na de faillissementsaanvraag zijn verkregen. Als de schuldenaar echter kan aantonen dat hij van plan was de schuldeiser terug te betalen of dat de aankopen geen luxeartikelen waren, kan de rechtbank toestaan ​​dat de schuld wordt kwijtgescholden. Voorschotten in contanten boven een bepaald bedrag in dollars die binnen 70 dagen na een faillissementsaanvraag zijn ontvangen, kunnen ook een niet-terugbetaalbare schuld zijn.

Er zijn aanvullende omstandigheden in hoofdstuk 7 waaronder de rechtbank schulden als niet-terugbetaalbaar zou kunnen verklaren. Dit omvat gevallen waarin de schuldenaar gegevens over hun financiën vernietigt, eigendommen overdraagt ​​in een poging het voor schuldeisers te verbergen, als de schuldenaar niet voldoet aan de voltooiing van een cursus in persoonlijk financieel beheer, of als de schuldenaar geen verantwoording kan afleggen voor bepaalde ontbrekende activa.

Er kunnen gevallen zijn waarin een schuldenaar eerder faillissement heeft aangevraagd en schulden heeft laten betalen. Dit zou onder hun laatste faillissement een reden kunnen zijn om hun schulden niet-terugbetaalbaar te verklaren, afhankelijk van het type faillissement dat is aangevraagd en het tijdschema.