Noord-Koreaanse versus Zuid-Koreaanse economieën: wat is het verschil?
Noord-Koreaanse en Zuid-Koreaanse economieën: een overzicht
Zuid-Korea en Noord-Korea zijn dramatisch verschillende paden ingeslagen na het einde van de gevechten in de Koreaanse oorlog in 1953. Als het gaat om hun economie en levensstandaard, kunnen ze nauwelijks meer verschillen.
De twee Korea’s worden gescheiden door de gedemilitariseerde zone, een strook van vier kilometer breed die langs de 38e breedtegraad loopt en het Koreaanse schiereiland ongeveer in tweeën splitst. Ten zuiden van de DMZ exploiteert Zuid-Korea een van ’s werelds meest geavanceerde economieën, terwijl in het noorden de buurman een militaire dictatuur is die de economie strak in de hand houdt. Het noorden wordt nog steeds geconfronteerd met uitdagingen op het gebied van onder meer voedsel en voeding.
Belangrijkste leerpunten
- De economie van Noord-Korea is geïsoleerd en streng gecontroleerd. Het is over het algemeen niet in staat om in de basisbehoeften van zijn mensen te voorzien.
- Economen vinden het moeilijk om de Noord-Koreaanse economie te analyseren, omdat gegevens niet bestaan, onbetrouwbaar of verouderd zijn.
- De economie van Zuid-Korea is een van ’s werelds meest geavanceerde en productieve en staat wereldwijd op de 12e plaats in termen van jaarlijkse productie.
- De economische groei van Zuid-Korea is sterk afhankelijk van de export, en het land is wereldleider op het gebied van zendingen van halfgeleiders en geheugenchips.
Noord-Koreaanse economie
Noord-Korea, dat lang gedomineerd werd door de Kim-dynastie, is een van de meest geïsoleerde landen ter wereld. De militaire dictatuur van Kim Jong-un houdt de economie strak onder controle, met inbegrip van bijna alle aspecten van productie en distributie.
De familie Kim heeft lang prioriteit gegeven aan haar eigen politieke voortbestaan - en, daarmee samenhangend, haar ambitie om kernwapens te ontwikkelen – boven de economische ontwikkeling van het land. Omdat Noord-Korea zo geïsoleerd is – deels vanwege internationale sancties op zijn nucleaire programma – en de weinige gegevens die de regering vrijgeeft, worden niet als betrouwbaar beschouwd, is er niet veel met zekerheid bekend over zijn jaarlijkse economische output.
In 2015 schatte de CIA dat het bbp van het land ongeveer $ 40 miljard bedroeg.
De basis ontbreekt
Met uitzondering van een korte periode in de jaren zestig, toen zijn economie die van zijn zuiderbuur kort overschaduwde, is Noord-Korea over het algemeenniet in staat geweest om in de behoeften van zijn bevolking te voorzien. De economie van Noord-Korea maakte in de jaren negentig een verwoestende recessie door, toen ze met bijna een derde kromp, en er wordt aangenomen dat de hongerdood het leven heeft gekost aan enkele honderdduizenden mensen.
Dingen zijn verbeterd, maar ontbering komt nog steeds veel voor. Volgens de Wereldbank had meer dan de helft van de Noord-Koreanen in 2017 geen toegang tot elektriciteit, terwijl recent geïnstalleerde Chinese generatoren meer dan een derde van de elektriciteit in de hoofdstad van het land, Pyongyang, leveren.8
Hulp van China, andere landen
Het Noord-Koreaanse regime omarmt de leer van Juche, oftewel zelfredzaamheid, maar de staat krijgt regelmatig hulp en bijstand van internationale organisaties zoals de Verenigde Naties, samen met een handvol landen. Het is sterk afhankelijk van China, zijn grootste supporter, voor economische en diplomatieke hulp.
Kleine stappen op weg naar liberalisering
De Noord-Koreaanse regering heeft de afgelopen jaren kleinschalige vrijemarktactiviteiten mogelijk gemaakt, waardoor een groeiende middenklasse van handelaars en kleine ondernemers is ontstaan. Er is ook gemeld dat Kim verdere stappen wil ondernemen om de economie te ontwikkelen en te hervormen.
Elke weg voorwaarts in de ontwikkeling van de economie van Noord-Korea zal waarschijnlijk beginnen met het exploiteren van zijn natuurlijke hulpbronnen, die naar schatting triljoenen dollars waard zijn. Dit is een van de redenen waarom buurlanden als China en Rusland enthousiast zijn over investeringen in Noord-Korea, met name het disfunctionele transportnetwerk.
Zuid-Korea’s “Miracle” -economie
De economische transformatie van Zuid-Korea sinds de Koreaanse oorlog wordt wel het ‘ wonder aan de Han-rivier’ genoemd. Ooit geteisterd door armoede en politieke chaos, heeft Zuid-Korea zich aangesloten bij de “triljoen dollar club” van ’s werelds leidende economieën, en is het lid van de Groep van 20.
Zuid-Korea heeft nu ’s werelds 12e economie in termen van bruto binnenlands product en is de thuisbasis van enkele van’ s werelds meest iconische merken, waaronder Samsung Electronics en Hyundai Motors. Het is ’s werelds grootste exporteur van halfgeleiders (hoewel het geconfronteerd wordt met toenemende concurrentie van China) en geheugenchips en een van’ s werelds grootste auto-exporteurs.
Terwijl de handel van Noord-Korea met de buitenwereld bijna volledig is gestaakt, is Zuid-Korea een van ’s werelds belangrijkste exporteurs geworden.
Uitdagingen voor Zuid-Korea
Zuid-Korea, een robuuste democratie, scoort hoog op het gebied van economische vrijheid, hoewel de regering nog steeds een rol speelt bij het ontwikkelen van een industriële strategie. Het land is sterk afhankelijk van de export, die goed is voor ongeveer 40% van het BBP. Dus elke terugval in de wereldhandel treft het land meestal hard. In de afgelopen jaren hebben Zuid-Koreaanse beleidsmakers benadrukt dat er alternatieve groeistrategieën moeten worden ontwikkeld, onder meer door de binnenlandse vraag te versterken, maar tot dusver is er weinig vooruitgang geboekt.
De groei in Zuid-Korea vertraagt en zal naar verwachting verder vertragen – iets wat de meeste geavanceerde economieën ervaren. Volgens het CIA Factbook zal de groei na 2018 naar verwachting tussen de 2% en 3% per jaar liggen. Het land kampt ook met sociaaleconomische problemen, waaronder jeugdwerkloosheid, armoede onder ouderen en een ongunstige demografie.