24 juni 2021 20:45

Kijk dieper naar nationale betalingssystemen

Nationale betalingssystemen zijn de kanalen waarlangs kopers en verkopers van financiële producten en diensten transacties doen en vormen een belangrijk onderdeel van het financiële systeem van een land. Wereldwijde financiële liberalisering en vooruitgang in de informatietechnologie hebben aanzienlijke updates mogelijk gemaakt in de architectuur van betalingssystemen voor grote bedragen, retailbetalingen en effecten, evenals de processen en procedures die worden uitgevoerd door exploitanten, beheerders, regelgevers en gebruikers van de systemen.

In een groot aantal landen bestaat een aanzienlijke mate van verantwoordelijkheid voor de integriteit van het nationale betalingsverkeer binnen de centrale bank. Dit artikel geeft een overzicht van financiële betalingssystemen en de rol die deze spelen in het moderne wereldwijde financiële systeem.

Belangrijkste leerpunten

  • De betalingssystemen van een land zijn de financiële technologische infrastructuur waarmee commerciële en financiële transacties efficiënt en ongehinderd kunnen werken.
  • Deze betalingssystemen verbinden ook de financiële activiteit van een land met de wereldeconomie.
  • Vanwege hun kritieke aard worden deze betalingssystemen onderhouden door de centrale bank van een land en gecontroleerd door toezichthouders van de overheid.

Betalingssystemen definiëren

Een nationaal betalingssysteem is een configuratie van instellingen die worden ondersteund door een infrastructuur van technologiegedreven processen en praktijken om commerciële en financiële overdrachten tussen kopers en verkopers te vergemakkelijken. Het betalingssysteem van een land weerspiegelt zijn bank- en financiële geschiedenis en de ontwikkeling van ondersteunende communicatie- en technologieplatforms.

De markt voor betalingssysteemdiensten functioneert zoals elke markt volgens vraag en aanbod. Aan de vraagzijde, gebruikers zoeken gemakkelijke beschikbaarheid van betaalinstrumenten en diensten aan hun verschillende financiële transacties te ontmoeten, van grootschalige bankoverschrijvingen om point-of-purchase transacties met retail credit instrumenten, zoals krediet- en debetkaarten. Gebruikers geven de voorkeur aan lage transactiekosten, interoperabiliteit tussen verschillende systemen, veiligheid, privacy en juridische bescherming. Aan de aanbodzijde vormen betalingsdiensten een bron van inkomsten voor banken en andere financiële organisaties en openen zij markten voor aanbieders van technologie- en communicatieproducten en -diensten.

Instellingen en infrastructuur

Een typisch nationaal betalingssysteem omvat de volgende instellingen en infrastructuur:

Banken en andere bewaarinstellingen communiceren met elkaar via een berichten- en routingsysteem. Als u een lopende rekening bij een Amerikaanse bank heeft, kent u waarschijnlijk het negencijferige nummer linksonder op uw cheques: dit is het routing transitnummer (RTN) van de American Bankers ‘Association (ABA ), dat wordt gebruikt om de financiële instelling te identificeren waarop de cheque is geschreven.

Als uw Amerikaanse werkgever uw salaris betaalt via directe storting, gaan de overschrijvingsinstructies (de berichten) naar uw bank via het automatische verrekenkantoor (ACH), een systeem dat wordt beheerd door de non-profit National Automated Clearinghouse Association (NACHA) en beheerd door de Amerikaanse federale Reserve System (FRS) en Electronic Payments Network (EPN), een betalingsnetwerk uit de particuliere sector.

Europese structuur

Als u toevallig voor een werkgever in Europa werkte, maar toch uw salaris op uw Amerikaanse bankrekening wilde laten overmaken, zou het proces vergelijkbaar zijn met het hierboven beschreven proces, maar in plaats van via het Amerikaanse ACH-systeem te leiden, zou het stortingsbericht hoogstwaarschijnlijk via het Society for Worldwide Interbank Financial Telecommunication (SWIFT) -netwerk, een in België gevestigde coöperatieve vennootschap die financiële instellingen in meer dan 205 landen met elkaar verbindt.

De SWIFT-code is vergelijkbaar met het ABA RTN-nummer als een middel om de bank die de overboeking initieert te identificeren, evenals de correspondentbanken waarmee de bank reeds bestaande overeenkomsten heeft gesloten om internationale overdracht en afwikkeling van fondsen te vergemakkelijken. Het SWIFT-platform wordt gebruikt door alle centrale banken die deel uitmaken van het Eurosysteem, de monetaire autoriteit voor de 15 landen van de Europese Unie die deel uitmaken van de eurozone, waaronder Oostenrijk, België, Cyprus, Finland, Frankrijk, Duitsland, Griekenland, Ierland, Italië, Luxemburg, Malta, Nederland, Portugal, Slovenië en Spanje.

Clearing en afwikkeling

Clearing heeft betrekking op het verzenden en afstemmen van betalingsopdrachten en het vaststellen van de eindposities die moeten worden afgewikkeld. Afwikkeling is de gebeurtenis die de verplichtingen daadwerkelijk nakomt – de respectieve debitering en creditering van de rekeningen van de partijen bij de transactie. De integriteit van het wereldwijde financiële systeem is afhankelijk van de juiste boekhouding voor elke transactie die in het systeem plaatsvindt; stabiliteit hangt daarom af van de betrouwbaarheid en nauwkeurigheid van de verrekenings- en afwikkelingssystemen.

Er zijn drie hoofdtypen clearing- en afwikkelingssystemen.

  • Retailsystemen zijn verantwoordelijk voor de verwerking van kleinschalige financiële transacties. Hoewel er geen wereldwijd aanvaarde definitie van “kleinschaligheid” bestaat, verwijst het vaak naar individuele overmakingen van minder dan $ 1 miljoen.
  • Grootschalige systemen zijn verantwoordelijk voor de clearing en afwikkeling van grotere transacties.
  • Effectensystemen zorgen voor de verrekening en afwikkeling van effecten, zoals gewone en preferente aandelen, obligaties en andere soorten instrumenten.

Clearing- en afwikkelingssystemen kunnen bruto of op basis van verrekening worden afgewikkeld. Bruto-afwikkeling is wanneer de afwikkeling van fondsen of effecten afzonderlijk plaatsvindt, één transactie tegelijk. Bij verrekening worden grote aantallen individuele posities (zowel bij- als afschrijving) in kleinere batches gesaldeerd voor verwerking, zodat de afwikkeling op bepaalde tijdstippen van de werkdag plaatsvindt in plaats van continu.

Sommige betalingssystemen kunnen meer dan één verrekenings- en vereffeningsplatform exploiteren, met zowel verrekening als bruto vereffening. Real-time bruto-verrekening (RTGS) is de meest gebruikte methode geworden voor systemen met een grote waarde. Real-time betekent in deze context dat verzending, verwerking en afwikkeling van een transactie plaatsvindt zodra deze is geïnitieerd. Het Amerikaanse Fedwire systeem, de primaire grote waarde component van de Amerikaanse nationale betalingssysteem, vestigt zich op een real-time bruto basis,  net als de TARGET-systeem, dat is de belangrijkste grote waarde platform voor de Europese Centrale Bank en het netwerk van de eurozone nationale centrale banken, zoals de Banque de France en de Duitse Bundesbank.

Betalingssystemen en systeemrisico

Een van de grootste risico’s in een clearing- en afwikkelingsomgeving is dat een van de partijen in gebreke blijft. Als de afwikkeling plaatsvindt op realtime bruto basis, is het effect van een wanbetaling beperkt tot de enkele transactie die wordt verwerkt. Als het in gebreke blijven echter plaatsvindt in een verrekeningsovereenkomst, kunnen alle partijen bij die overeenkomst – mogelijk honderden of duizenden – ook risico lopen, en dus ook hun tegenpartijen bij andere transacties die tegelijkertijd plaatsvinden, enzovoort gedurende de hele periode. systeem.

Dit is een voorbeeld van systematisch risico – het risico dat een storing in een deel van het systeem zich als een besmetting door het systeem verspreidt. Technologie heeft het mogelijk gemaakt om elke dag biljoenen dollars te verwerken via de wereldwijde financiële architectuur. Toch heeft elk land maar een klein aantal individuele systemen en deze systemen communiceren met elkaar over de hele wereld, dus de gevolgen van een systeemfalen zijn dramatisch.

Een instelling die verantwoordelijk is voor de studie en ontwikkeling van richtlijnen voor het risicobeheer van financiële systemen is de Bank for International Settlements (BIS), een in Genève gevestigde instelling die optreedt als bank voor centrale banken en verschillende initiatieven gebruikt om desamenwerking tussen internationale financiële en monetaire zaken te bevorderen. systemen.  In 2001 introduceerde de BIS-commissie voor betalings- en verrekeningssystemen (CPSS) een reeks richtlijnen voor belangrijke betalingssystemen, genaamd Core Principles for Systemically Important Payment Systems. Hierin worden 10 principes uiteengezet voor de prudente werking en risicobeperking voor die systemen – met name de hierboven beschreven verrekenings- en afwikkelingssystemen voor grote bedragen – waar een storing in een deel van het systeem zich snel zou kunnen verspreiden.

De Core Principles bevatten ook aanbevelingen voor de specifieke verantwoordelijkheden van de nationale centrale banken bij de exploitatie, het toezicht op en het gebruik van de kritieke systemen in hun rechtsgebieden. De goede werking van nationale betalingssystemen wordt vaak expliciet uiteengezet in het organisatorische mandaat van een centrale bank.  Het organisatorische mandaat van de Amerikaanse FRS bestaat bijvoorbeeld uit vier activiteiten:

  • Monetair beleid
  • Toezicht op het banksysteem
  • Faciliteren van een soepele werking van het nationale betalingssysteem
  • Ontwikkeling en beheer van wet- en regelgeving met betrekking tot consumentenkrediet

Het komt neer op

Nationale betalingssystemen zijn essentieel voor de integriteit van het mondiale financiële systeem. Technologie en globalisering hebben de snelle groei mogelijk gemaakt van systemen voor het verwerken van niet-contante elektronische overboekingen tussen partijen waar ook ter wereld. Het betalingssysteem in elk land zal bestaan ​​uit een klein aantal retail, grote waarde- en effectenafwikkelingssystemen die via verschillende koppelingsplatforms en correspondentrelaties zijn verbonden met de systemen van andere landen. De realisatie van een risico, zoals een partij die in gebreke blijft bij een transactie met een grote waarde, kan zich verspreiden over en dus de integriteit van het systeem in gevaar brengen, waardoor het betalingssysteem een ​​belangrijke prioriteit wordt voor centrale banken en andere belangrijke instellingen in de financiële gemeenschap.

Related Posts