Pijpleidingstheorie
Wat is de pijplijntheorie?
De pijplijntheorie ondersteunt het idee dat een beleggingsonderneming die alle opbrengsten aan klanten doorgeeft, niet zoals reguliere bedrijven moeten worden belast. Meerwaarden, rente en dividenden als rendement zijn sleutelbegrippen om de pijplijntheorie te begrijpen. De pijplijntheorie wordt ook wel de conduittheorie genoemd.
Belangrijkste leerpunten
- De pijplijntheorie ondersteunt het idee dat een beleggingsonderneming die alle opbrengsten aan klanten doorgeeft, niet zoals reguliere bedrijven moeten worden belast.
- Als een beleggingsonderneming inkomsten rechtstreeks aan de investeerders doorgeeft, worden die investeerders als individuen belast; volgens de pijplijntheorie zou het bovendien vergelijkbaar zijn met het tweemaal belasten van hetzelfde inkomen voor de investeringsmaatschappij.
- Reguliere bedrijven zullen dubbele belasting zien op zowel het inkomen van het bedrijf als op de inkomsten uit uitkeringen die aan aandeelhouders worden betaald, wat een punt van discussie is.
Inzicht in de pijplijntheorie
Als een beleggingsonderneming inkomsten rechtstreeks aan de investeerders doorgeeft, worden die investeerders als individuen belast. Dit betekent dat beleggers al een keer over hun inkomen worden belast. De investeringsmaatschappij bovendien belasten zou vergelijkbaar zijn met het tweemaal belasten van hetzelfde inkomen.
Vanuit dit perspectief worden bedrijven die alle meerwaarden, rente en dividenden aan hun aandeelhouders doorgeven, beschouwd als doorgeefluik of pijplijn. In plaats van daadwerkelijk goederen en diensten te produceren zoals reguliere bedrijven doen, dienen deze bedrijven als investeringskanaal, door middel van uitkeringen aan de aandeelhouders en houden ze hun investeringen in een beheerd fonds. Op deze manier is het primaire doel van deze bedrijven om een kanaal of pijpleiding te zijn om bepaalde belastingvoordelen te behalen.
Wanneer uitkeringen aan aandeelhouders worden gedaan, geeft het bedrijf de onbelaste inkomsten rechtstreeks aan de investeerders door. Belastingen worden alleen betaald door de beleggers die inkomstenbelasting betalen over de uitkeringen. Dit suggereert dat beleggers in dit soort bedrijven maar één keer over hetzelfde inkomen zouden moeten worden belast, in tegenstelling tot reguliere bedrijven. Reguliere bedrijven zullen dubbele belasting zien op zowel het inkomen van het bedrijf als op de inkomsten uit uitkeringen die aan aandeelhouders worden betaald, wat een punt van discussie is.
Soorten pijplijnbedrijven
Beleggingsfondsen
De meeste beleggingsfondsen kwalificeren als gereguleerde beleggingsmaatschappijen, waardoor ze een pijplijnstatus hebben en vereist dat ze zijn vrijgesteld van belastingen op bedrijfsniveau. Beleggingsfondsen registreren zich als gereguleerde beleggingsmaatschappijen om van deze belastingvrijstellingen te kunnen genieten. Fondsaccountants dienen als de primaire beheerders van de belastinguitgaven van fondsen. Gereguleerde investeringsmaatschappijen die zijn vrijgesteld van belastingen, profiteren van lagere jaarlijkse bedrijfskosten voor hun investeerders. Fondsen zullen details over hun belastingvrije status opnemen in hun rapportagedocumenten voor onderlinge fondsen.
Andere bedrijven
Naast onderlinge fondsen zijn andere soorten bedrijven die ook als pijplijnbedrijven kunnen worden beschouwd, commanditaire vennootschappen, naamloze vennootschappen en S-corporaties. Deze bedrijven zijn vrijgesteld van inkomstenbelasting.
Real Estate Investment Trusts (REIT’s) hebben ook speciale bepalingen waardoor ze kunnen worden belast als gedeeltelijke pijplijnbedrijven. In de meeste gevallen mogen REIT’s de dividenden die ze aan aandeelhouders uitkeren, aftrekken, waardoor hun betaalde belastingen door de aftrek worden verlaagd.