Porter Diamond
Wat is de Porter Diamond?
De Porter Diamond, terecht de Porter Diamond Theory of National Advantage genoemd, is een model dat is ontworpen om het concurrentievoordeel te helpen begrijpen dat naties of groepen bezitten vanwege bepaalde factoren die voor hen beschikbaar zijn, en om uit te leggen hoe regeringen kunnen optreden als katalysator om de positie van een land in een wereldwijd concurrerende economische omgeving te verbeteren. Het model is gemaakt door Michael Porter, een erkende autoriteit op het gebied van bedrijfsstrategie en economische concurrentie, en oprichter van het Institute for Strategy and Competitiveness aan de Harvard Business School. Het is een proactieve economische theorie, in plaats van een theorie die eenvoudig de concurrentievoordelen kwantificeert die een land of regio kan hebben. De Porter Diamond wordt ook wel “Porter’s Diamond” of het “Diamond Model” genoemd.
Belangrijkste leerpunten
- Het Porter Diamond-model legt de factoren uit die concurrentievoordeel kunnen opleveren voor de ene nationale markt of economie ten opzichte van de andere.
- Het kan zowel worden gebruikt om de bronnen van het concurrentievoordeel van een land als de weg naar het verkrijgen van een dergelijk voordeel te beschrijven.
- Het model kan ook door bedrijven worden gebruikt om te helpen bij het begeleiden en vormgeven van de strategie voor het benaderen van investeringen en het opereren in verschillende nationale markten.
Inzicht in de Porter Diamond
De Porter Diamond suggereert dat landen nieuwe factorvoordelen voor zichzelf kunnen creëren, zoals een sterke technologie-industrie, geschoolde arbeidskrachten en overheidssteun voor de economie van een land. De meeste traditionele theorieën over de wereldeconomie verschillen door elementen of factoren te noemen die een land of regio inherent bezit, zoals land, locatie, natuurlijke hulpbronnen, arbeid en bevolkingsomvang, als de belangrijkste bepalende factoren voor het economische concurrentievoordeel van een land. Een andere toepassing van de Porter Diamond is in de bedrijfsstrategie, om te gebruiken als een raamwerk om de relatieve verdiensten van investeren en opereren in verschillende nationale markten te analyseren.
Hoe de Porter Diamond werkt
De Porter Diamond wordt visueel weergegeven door een diagram dat lijkt op de vier punten van een diamant. De vier punten vertegenwoordigen vier onderling verbonden determinanten die Porter theoretiseert als de beslissende factoren van nationaal comparatief economisch voordeel. Deze vier factoren zijn vaste strategie, structuur en rivaliteit; gerelateerde ondersteunende industrieën; vraag voorwaarden; en factorcondities. Deze kunnen in sommige opzichten ook worden gezien als analoog aan de gelijknamige krachten van Porter’s Five Forces-model van bedrijfsstrategie.
Stevige strategie, structuur en rivaliteit verwijzen naar het fundamentele feit dat concurrentie ertoe leidt dat bedrijven manieren vinden om de productie te verhogen en dat technologische innovaties worden ontwikkeld. De concentratie van marktmacht, de mate van concurrentie en het vermogen van rivaliserende bedrijven om de markt van een land te betreden, zijn hier van invloed. Dit punt houdt verband met de krachten van concurrenten en belemmeringen voor nieuwkomers op de markt in het Five Forces-model.
Gerelateerde ondersteunende industrieën verwijzen naar upstream- en downstreamindustrieën die innovatie vergemakkelijken door ideeën uit te wisselen. Deze kunnen innovatie stimuleren, afhankelijk van de mate van transparantie en kennisoverdracht. Gerelateerde ondersteunende industrieën in het Diamond-model komen overeen met de leveranciers en klanten die zowel bedreigingen als kansen kunnen vertegenwoordigen in het Five Forces-model.
Vraagcondities verwijzen naar de omvang en aard van het klantenbestand voor producten, dat ook innovatie en productverbetering stimuleert. Grotere, meer dynamische consumentenmarkten zullen de behoefte aan differentiatie en innovatie vragen en stimuleren, evenals eenvoudigweg grotere marktschaal voor bedrijven.
Het belang van factorcondities
De laatste determinant, en de belangrijkste volgens de theorie van Porter, is die van factorcondities. Factorcondities zijn die elementen die volgens Porter de economie van een land voor zichzelf kan creëren, zoals een grote pool van geschoolde arbeidskrachten, technologische innovatie, infrastructuur en kapitaal.
Japan heeft bijvoorbeeld een concurrerende wereldwijde economische aanwezigheid ontwikkeld die verder gaat dan de inherente hulpbronnen van het land, deels door een zeer groot aantal ingenieurs te produceren die hebben bijgedragen aan technologische innovatie door Japanse industrieën.
Porter stelt dat de elementen van factorcondities belangrijker zijn bij het bepalen van het concurrentievoordeel van een land dan natuurlijk overgeërfde factoren zoals land en natuurlijke hulpbronnen. Hij suggereert verder dat een primaire rol van de overheid bij het aansturen van de economie van een land is om bedrijven in het land aan te moedigen en uit te dagen om zich te concentreren op het creëren en ontwikkelen van de elementen van factorcondities. Een manier waarop de overheid dat doel kan bereiken, is door de concurrentie tussen binnenlandse bedrijven te stimuleren door antitrustwetten vast te stellen en te handhaven.