Proportionele consolidatie

Wat is proportionele consolidatie?

Proportionele consolidatie was een vroegere methode voor de administratieve verwerking van joint ventures onder de International Financial Reporting Standards (IFRS) die op 1 januari 2013 werd afgeschaft door de International Accounting Standards Board (IASB).

Het was een methode om inkomsten, uitgaven, activa en passiva op te nemen in verhouding tot het percentage van de deelname van een bedrijf in een joint venture. Hoewel de proportionele consolidatiemethode voorheen werd aanvaard door de IFRS, stond het ook het gebruik van de vermogensmutatiemethode toe.

Volgens de algemeen aanvaarde boekhoudprincipes (GAAP) in de VS wordt het belang van een bedrijf in een joint venture verwerkt volgens de vermogensmutatiemethode.

Inzicht in proportionele consolidatie

Een joint venture is wanneer twee of meer partijen zeggenschap delen over een entiteit of zakelijke onderneming. De partijen fuseren niet tot een nieuwe entiteit en de joint venture staat los van de andere belangen van de partijen.

Een joint venture kan op veel verschillende manieren worden gestructureerd en kan het delen van zeggenschap over de gehele onderneming, het delen van de zeggenschap over de activiteiten, het delen van zeggenschap over activa en passiva of een andere uitsplitsing van gedeelde verantwoordelijkheden omvatten. Over het algemeen brengen de partijen activa in en delen ze risico’s, betreden ze nieuwe markten, breiden ze expertise en technologie uit en verlagen ze de kosten.

Bij het melden van hun belang in een joint venture konden geïnteresseerde partijen buiten de VS gebruik maken van de vermogensmutatiemethode of proportionele consolidatie. Proportionele consolidatie werkt door gebruik te maken van wat bekend staat als een horizontale lijn-voor-lijn benadering van de boekhouding. Dit toont het aandeel van de partijen in elk afzonderlijk financieel overzicht, wat vergelijkbaar is met de volledige consolidatiemethode die wordt gebruikt voor de boekhouding met dochterondernemingen. De vermogensmutatiemethode daarentegen maakt gebruik van een verticale consolidatie in één regel, waarbij alle posten van de financiële overzichten worden samengevoegd tot één post op de balans.

Voorstanders van proportionele consolidatie voerden aan dat deze methode meer gedetailleerde informatie opleverde, aangezien het de prestaties van het belang van de joint venture in zijn afzonderlijke delen opsplitst. Op deze manier is het veel informatiever dan de vermogensmutatiemethode. De vermogensmutatiemethode kreeg de voorkeur van GAAP, die van mening was dat het een eenvoudigere en ongecompliceerder benadering is voor de boekhouding van externe investeringen en het omslachtige boekhoudkundige werk vermijdt dat nodig is voor de proportionele consolidatiemethode.

Proportionele consolidatie afschaffen

De IFRS kwam uiteindelijk tot de eenvoudigere kijk op de vermogensmutatiemethode, en nu zijn de IFRS en GAAP verenigd in het gebruik van de vermogensmutatiemethode voor de verwerking van belangen in joint ventures.

Een deel van de algemene missie van de IFRS is het standaardiseren van een duidelijke benadering voor financiële boekhouding, zodat geïnteresseerde partijen over de hele wereld de activiteiten van het bedrijf beter kunnen begrijpen, ongeacht waar het zich bevindt.

Bij het aanpakken van de boekhouding voor joint ventures, wilde de IFRS inconsistenties elimineren in de rapportage van ‘gezamenlijke overeenkomsten’, die de IFRS classificeert als ‘gezamenlijke operaties’ of ‘joint ventures’, in overeenstemming met IFRS 11. International Accounting Standards (IAS) 31 samengevoegde joint operations en joint ventures, en IFRS 11 vereist het gebruik van de vermogensmutatiemethode en de afschaffing van de proportionele consolidatiemethode.