Quasi contract
Wat is een quasi-contract?
Een quasi-contract is een afspraak met terugwerkende kracht tussen twee partijen die geen eerdere verplichtingen jegens elkaar hebben. Het is gemaakt door een rechter om een omstandigheid te corrigeren waarin de ene partij iets verwerft ten koste van de andere.
Het contract is bedoeld om te voorkomen dat de ene partij op oneerlijke wijze profiteert van de situatie ten koste van de andere partij. Deze regelingen kunnen worden opgelegd wanneer goederen of diensten door een partij worden geaccepteerd, maar niet gevraagd. De acceptatie schept dan een verwachting van betaling.
Belangrijkste leerpunten
- Een quasi-contract is een afspraak met terugwerkende kracht tussen twee partijen die geen eerdere verplichtingen jegens elkaar hebben.
- Het is gemaakt door een rechter om een omstandigheid te corrigeren waarin de ene partij iets verwerft ten koste van de andere.
- De eiser moet een tastbaar item of een dienst aan een andere partij hebben geleverd met de verwachting of de implicatie dat de betaling zou worden gedaan.
- De beklaagde moet het item hebben aanvaard of de ontvangst ervan hebben bevestigd, maar heeft geen moeite gedaan of aangeboden om ervoor te betalen.
Quasi-contracten begrijpen
Quasi-contracten schetsen de verplichting van de ene partij naar de andere wanneer deze in het bezit is van het eigendom van de oorspronkelijke partij. Deze partijen hoeven niet per se een voorafgaande overeenkomst met elkaar te hebben gehad. De overeenkomst wordt bij wet opgelegd door een rechter als rechtsmiddel wanneer persoon A iets verschuldigd is aan persoon B omdat deze indirect of per ongeluk in het bezit komt van het eigendom van persoon A. Het contract wordt afdwingbaar als persoon B besluit het artikel in kwestie te behouden zonder ervoor te betalen.
Omdat de overeenkomst is opgesteld in een rechtbank, is deze juridisch afdwingbaar, dus geen van beide partijen hoeft ermee in te stemmen. Het doel van het quasi-contract is om een eerlijk resultaat te behalen in een situatie waarin de ene partij een voordeel heeft ten opzichte van de andere. De gedaagde – de partij die het goed heeft verworven – moet restitutie betalen aan de eiser die de benadeelde partij is om de waarde van het item te dekken.
Een quasi-contract wordt ook wel een impliciet contract genoemd. De beklaagde zou worden gelast om restitutie aan de eiser te betalen. De restitutie, in het Latijn bekend als quantum meruit, of het verdiende bedrag , wordt berekend op basis van het bedrag of de mate waarin de verdachte ten onrechte is verrijkt.
Deze contracten worden ook wel constructieve contracten genoemd, omdat ze ontstaan wanneer er geen bestaand contract is tussen de twee betrokken partijen. Als er echter al een overeenkomst is, kan een quasi-contract over het algemeen niet worden afgedwongen.
Een quasi-contract is een door de rechtbank opgelegd document dat bedoeld is om te voorkomen dat een partij op oneerlijke wijze profiteert ten koste van een andere partij, ook al bestaat er geen contract tussen hen.
Voorbeeld van een quasi-contract
Een klassieke quasi contractuele omstandigheid kan ontstaan door de bezorging van een pizza op het verkeerde adres – dat wil zeggen, niet bij de persoon die ervoor heeft betaald. Als de persoon op het verkeerde adres de fout niet herkent en in plaats daarvan de pizza bewaart, kan worden aangenomen dat hij het eten heeft geaccepteerd en dus verplicht is ervoor te betalen. Een rechtbank zou dan kunnen beslissen om een quasi-contract af te geven dat vereist dat de pizza-ontvanger de kosten van het eten terugbetaalt aan de partij die het heeft gekocht of aan de pizzeria als deze vervolgens een tweede taart aan de koper bezorgt. De restitutie opgelegd door het quasi-contract beoogt een eerlijke oplossing van de situatie.
Vereisten voor een quasi-contract
Bepaalde aspecten moeten aanwezig zijn voordat een rechter een quasi-contract kan uitvaardigen:
- De ene partij, de eiser, moet een tastbaar item of een dienst aan een andere partij, of de gedaagde, hebben geleverd met de verwachting of de implicatie dat de betaling zou worden gedaan.
- De beklaagde moet het waardegoed hebben aanvaard of de ontvangst ervan hebben bevestigd, maar heeft geen moeite gedaan of aangeboden om ervoor te betalen.
- De eiser moet vervolgens aangeven waarom het onrechtvaardig is dat de verdachte het goed of de dienst ontvangt zonder ervoor te betalen. Met andere woorden, de eiser moet aantonen dat de verdachte een ongerechtvaardigde verrijking heeft ontvangen.
Gezien het bovenstaande voorbeeld, zou de persoon die de pizza bestelde en ervoor betaald heeft, het volste recht hebben om betaling te eisen van de persoon die de pizza daadwerkelijk heeft ontvangen – de eerste persoon is de eiser, de laatste is de beklaagde.
Quasi contractgeschiedenis
Onder common law-jurisdicties ontstonden quasi-contracten in de middeleeuwen onder een vorm van actie die in het Latijn bekend staat als indebitatus assumpsit, wat zich vertaalt naar schulden hebben of een schuld hebben aangegaan. Dit rechtsbeginsel was de manier waarop de rechtbanken de ene partij de andere moesten laten betalen alsof er al een contract of overeenkomst tussen hen bestond. Dus de verplichting van de gedaagde om door het contract gebonden te zijn, wordt gezien als impliciet door de wet. Vanaf het allereerste gebruik werd het quasi-contract doorgaans opgelegd om restitutieverplichtingen af te dwingen.
Onrechtvaardige verrijking is wat er gebeurt als een persoon ten onrechte profiteert van een situatie, hetzij vanwege geluk, hetzij vanwege het ongeluk van een ander.
Quasi Contract Veelgestelde vragen
Wat is een quasi-contract in de wet?
Een quasi-contract is een contract achteraf tussen twee partijen die anders geen juridische verbintenis met elkaar hadden. Dit soort contract wordt opgelegd door een rechter die probeert een situatie aan te pakken waarin de ene partij baat heeft bij iets ten koste van de andere.
Wat zijn de elementen van een quasi-contract?
De eiser moet een item of dienst aan de verdachte of een andere partij hebben geleverd in de verwachting dat hij wordt betaald. De beklaagde moet het item of de dienst hebben aanvaard zonder te proberen ervoor te betalen. Ten slotte moet de eiser vaststellen dat de verdachte het artikel niet gratis had mogen ontvangen en dat dit een “ongerechtvaardigde verrijking” is.
Wat zijn de soorten quasi-contracten?
Een quasi-contract wordt ook wel een “impliciet contract” genoemd, waarbij een verweerder wordt veroordeeld tot het betalen van restitutie aan de eiser, of een constructief contract, dat wil zeggen een contract dat tot stand komt wanneer een dergelijk contract tussen de partijen niet bestaat.
Wat is een quasi-contractvoorbeeld?
Een voorbeeld zou kunnen zijn als persoon A aanbiedt om persoon B te betalen om hen te helpen verhuizen naar een nieuw appartement, en ermee instemt om de $ 100 voor de hulp te betalen. De overeenkomst is mondeling en geen formeel contract. Persoon B zet zich in voor de baan, wijst een andere baan af en komt op de gewenste dag opdagen om te helpen met de verhuizing. Maar als persoon B komt opdagen, vertelt persoon A hen dat ze toch niet nodig zijn en dat de taak is geannuleerd. Persoon B dient een civiele procedure in om het ontbrekende geld te laten betalen en een quasi-contract kan worden aangespannen, als de rechter het ermee eens is dat er geld verschuldigd is.
Wat is een quasi-misleidend voorbeeld?
Een quasi delict is wanneer een fout per ongeluk gebeurt, zoals nalatigheid, versus een echte delict, dat is wanneer een fout opzettelijk plaatsvindt.
Het komt neer op
Bij een quasi-contract moet een verdachte zich gedragen alsof er een wettelijk contract met de eiser was. Het is zo ontworpen dat de ene partij niet onterecht wordt verrijkt ten koste van de andere. Onrechtvaardige verrijking is wanneer iemand oneerlijk profiteert, hetzij door omstandigheden of door het ongeluk van de andere partij. Een quasi contract wordt door een rechter gesloten, als schikking, achteraf, wanneer een formeel contract anders niet bestond.