Quid Pro Quo

Wat is een Quid Pro Quo?

Quid pro quo is de Latijnse term voor “iets voor iets” die in de middeleeuwen in Europa is ontstaan. Het beschrijft een situatie waarin twee partijen een wederzijdse overeenkomst aangaan om wederzijds goederen of diensten uit te wisselen. In een tegenprestatie-overeenkomst is de ene overdracht dus afhankelijk van een overdracht door de andere partij.

In zakelijke en juridische contexten geeft quid pro quo aan dat een goed of dienst is ingeruild voor iets van gelijke waarde. Het is in de politiek gebruikt om een ​​onethische praktijk te beschrijven van “Ik zal iets voor je doen, als je iets voor mij doet”, maar het is toegestaan ​​als er geen omkoping of misdrijf doorheen komt.

Quid Pro Quo begrijpen

De sleutel tot een zakelijke tegenprestatie is een tegenprestatie, die de vorm kan aannemen van een goed, dienst, geld of financieel instrument. Dergelijke overwegingen zijn verbonden aan een contract waarin iets wordt geleverd en in ruil daarvoor iets van gelijke waarde. Zonder dergelijke overwegingen kan een rechtbank een contract als ongeldig of niet-bindend beschouwen. Bovendien, als de overeenkomst oneerlijk of te eenzijdig lijkt, kan de rechtbank beslissen dat het contract nietig is. Elke persoon, bedrijf of andere transactie-entiteit moet weten wat er van beide partijen wordt verwacht om een ​​contract aan te gaan.

Een ruilovereenkomst tussen twee partijen is een voorbeeld van een zakelijke tegenprestatie waarbij iemand iets ruilt voor iets anders van vergelijkbare waarde. In andere contexten kan een tegenprestatie betrekking hebben op iets in de trant van een meer twijfelachtige ethische situatie waarbij sprake is van een “gunst voor een gunst” -regeling in plaats van een evenwichtige ruil van gelijkwaardige goederen of diensten.

Andere voorbeelden van Quid Pro Quo

Quid pro quo-arrangementen kunnen in bepaalde contexten een negatieve bijklank hebben. In een tegenprestatie-overeenkomst tussen de onderzoekstak van een onderzoek gedaan en regels uitgevaardigd om ervoor te zorgen dat bedrijven bij het uitgeven van aandelenratings de belangen van klanten boven die van hen stellen.

Een ander voorbeeld van een twijfelachtige tegenprestatie-overeenkomst in het bedrijfsleven is een zachte dollarovereenkomst. In een zachte dollarovereenkomst gebruikt een bedrijf (firma A) het onderzoek van een ander bedrijf (firma B). In ruil daarvoor voert firma B alle transacties van firma A uit. Deze uitwisseling van diensten wordt gebruikt als betaling in plaats van een traditionele betaling in harde dollars. Onderzoek heeft uitgewezen dat transacties die worden uitgevoerd onder softdollarregelingen meer kosten dan alleen executoriale regelingen.

Toch zijn dergelijke regelingen met zachte dollar legaal in de VS en andere plaatsen, hoewel ze in sommige rechtsgebieden worden ontmoedigd en door sommige critici als onethisch worden beschouwd.

Speciale overwegingen: Quid Pro Quo in Politics

Quid pro quo-regelingen kunnen ook op politiek gebied bestaan. In ruil voor donaties kan een politicus bijvoorbeeld worden verplicht om in de toekomst een overweging te maken over beleidsvorming of besluitvorming.

Zo’n tegenprestatie impliceert niet altijd omkoping, maar alleen het besef dat de politicus rekening houdt met de wensen van de donor bij het opstellen van beleid of het stemmen over wetgeving. Er is veel controverse rond de tegenprestatie in de politiek – zo erg zelfs dat in de afgelopen 40 jaar veel zaken voor het Hooggerechtshof zijn verschenen om te definiëren wat een illegale overeenkomst is.