Snelle activa

Wat zijn snelle activa?

Snelle activa verwijzen naar activa die eigendom zijn van een bedrijf met een commerciële of ruilwaarde die gemakkelijk in contanten kunnen worden omgezet of die al in contanten zijn. Snelle activa worden daarom beschouwd als de meest verhandelbare effecten en vorderingen. Bedrijven gebruiken snelle activa om bepaalde financiële ratio’s te berekenen die worden gebruikt bij de besluitvorming, voornamelijk de quick ratio.

De basisprincipes van snelle activa

In tegenstelling tot andere soorten activa, vertegenwoordigen snelle activa economische middelen die in relatief korte tijd in contanten kunnen worden omgezet zonder een aanzienlijk waardeverlies. Geldmiddelen en kasequivalenten zijn de meest liquide posten van de vlottende activa die zijn opgenomen in snelle activa, terwijl verhandelbare effecten en vorderingen ook als snelle activa worden beschouwd. Snelle activa zijn exclusief voorraden, omdat het langer kan duren voordat een bedrijf ze in contanten heeft omgezet.

Bedrijven houden doorgaans een deel van hun snelle activa aan in de vorm van contanten en verhandelbare effecten als buffer om aan hun onmiddellijke operationele, investerings- of financieringsbehoeften te voldoen. Een bedrijf met een laag kassaldo in zijn snelle activa kan in zijn behoefte aan liquiditeit voorzien door gebruik te maken van zijn beschikbare kredietlijnen.

Afhankelijk van de aard van een bedrijf en de branche waarin het actief is, kan een aanzienlijk deel van de snelle activa worden gekoppeld aan debiteuren. Bedrijven die producten en diensten verkopen aan zakelijke klanten, kunnen bijvoorbeeld grote debiteurensaldi hebben, terwijl retailbedrijven die producten verkopen aan individuele consumenten mogelijk te verwaarlozen debiteuren op hun balans hebben.

Voorbeeld van snelle activa: de snelle ratio

Analisten gebruiken meestal snelle activa om te beoordelen of een bedrijf in staat is om te voldoen aan zijn onmiddellijke rekeningen en verplichtingen die binnen een periode van een jaar verschuldigd zijn. Het totale bedrag aan snelle activa wordt gebruikt in de snelle ratio, ook wel de zuur-test genoemd, wat een financiële ratio is die de som van de geldmiddelen en equivalenten, verhandelbare effecten en vorderingen van een bedrijf verdeelt door zijn kortlopende verplichtingen. Deze ratio stelt beleggingsprofessionals in staat om te bepalen of een bedrijf aan zijn financiële verplichtingen kan voldoen als zijn inkomsten of geldinzamelingen vertragen.

De formule voor de snelle verhouding is:

of

Quick Ratio=CEEN-Inventory-PECurrent Liabilitieswhere:CEEN=current assetsPE=prepaid expenses\ begin {uitgelijnd} & \ text {Quick Ratio} = \ frac {\ text {CA} – \ text {Inventaris} – \ text {PE}} {\ text {Huidige verplichtingen}} \\ & \ textbf {waarbij: } \\ & \ text {CA} = \ text {huidige activa} \\ & \ text {PE} = \ text {vooruitbetaalde uitgaven} \\ \ end {uitgelijnd}​Snelle verhouding=Kortlopende verplichtingen

Snelle activa versus huidige activa

Snelle activa bieden analisten een conservatiever beeld van de liquiditeit van een bedrijf of het vermogen om aan zijn kortetermijnverplichtingen te voldoen met zijn kortetermijnactiva, omdat het geen moeilijker te verkopen voorraad en  andere vlottende activa omvat  die moeilijk te liquideren zijn. Door inventaris en andere minder liquide activa uit te sluiten, richten de snelle activa zich op de meest liquide activa van het bedrijf.

De snelle ratio kan ook worden afgezet tegen de huidige ratio, die gelijk is aan de totale vlottende activa van een bedrijf, inclusief de voorraden, gedeeld door de kortlopende verplichtingen. De quick ratio is een strengere test voor de liquiditeit van een bedrijf in vergelijking met de huidige ratio.