Verhandelbare effecten
Wat zijn verhandelbare effecten
Verhandelbare effecten zijn liquide financiële instrumenten die snel tegen een redelijke prijs in contanten kunnen worden omgezet. De liquiditeit van verhandelbare effecten komt voort uit het feit dat de looptijden doorgaans korter zijn dan een jaar en dat de koersen waartegen ze kunnen worden gekocht of verkocht weinig invloed hebben op de prijzen.
Belangrijkste leerpunten
- Verhandelbare effecten zijn activa die snel kunnen worden geliquideerd.
- Deze kortlopende liquide effecten kunnen worden gekocht of verkocht op een openbare effectenbeurs of een openbare obligatiebeurs.
- Deze effecten hebben de neiging om binnen een jaar of korter te vervallen en kunnen zowel schuld als eigen vermogen zijn.
- Verhandelbare effecten zijn onder meer gewone aandelen, schatkistpapier en geldmarktinstrumenten.
Inzicht in verhandelbare effecten
Bedrijven houden doorgaans contanten in hun reserves om hen voor te bereiden op situaties waarin ze mogelijk snel moeten handelen, zoals profiteren van een overnamemogelijkheid die zich voordoet of het doen van voorwaardelijke betalingen. In plaats van al het geld in zijn schatkist vast te houden dat geen mogelijkheid biedt om rente te verdienen, zal een bedrijf een deel van het geld investeren in kortlopende liquide middelen. Op deze manier kan het bedrijf er rendement op verdienen, in plaats van dat het contant geld nutteloos blijft. Als er plotseling behoefte aan contanten ontstaat, kan het bedrijf deze effecten gemakkelijk liquideren. Voorbeelden van kortetermijnbeleggingsproducten zijn een groep activa die is gecategoriseerd als verhandelbare effecten.
Verhandelbare effecten worden gedefinieerd als elk onbeperkt financieel instrument dat kan worden gekocht of verkocht op een openbare effectenbeurs of een openbare obligatiebeurs. Daarom worden verhandelbare effecten geclassificeerd als verhandelbare aandelen of verhandelbare schuldbewijzen. Andere vereisten voor verhandelbare effecten zijn onder meer het hebben van een sterke secundaire markt die snelle koop- en verkooptransacties kan vergemakkelijken, en het hebben van een secundaire markt die nauwkeurige prijsnoteringen voor beleggers biedt. Het rendement van dit soort effecten is laag, omdat verhandelbare effecten zeer liquide zijn en als veilige beleggingen worden beschouwd.
Voorbeelden van verhandelbare effecten zijn onder meer gewone aandelen, handelspapier, bankaccepten, schatkistpapier en andere geldmarktinstrumenten.
Speciale overwegingen
Verhandelbare effecten worden door analisten geëvalueerd bij het uitvoeren van analyse van de liquiditeitsratio van een bedrijf of sector. Liquiditeitsratio’s meten het vermogen van een bedrijf om aan zijn financiële verplichtingen op korte termijn te voldoen wanneer deze verschuldigd zijn. Met andere woorden, deze ratio beoordeelt of een bedrijf zijn kortlopende schulden kan betalen met zijn meest liquide middelen. De liquiditeitsratio’s zijn onder meer:
Cash ratio
De cashratio wordt berekend als de som van de marktwaarde van contanten en verhandelbare effecten gedeeld door de kortlopende verplichtingen van een bedrijf. Schuldeisers geven de voorkeur aan een ratio van meer dan 1, omdat dit betekent dat een bedrijf al zijn kortlopende schulden kan dekken als ze nu opeisbaar zijn. De meeste bedrijven hebben echter een lage liquiditeitsratio, aangezien het aanhouden van te veel contanten of zwaar investeren in verhandelbare effecten geen erg winstgevende strategie is.
Huidige verhouding
Current ratio=Current AssetsCurrent Liabilities\ begin {uitgelijnd} & \ text {Huidige verhouding} = \ frac {\ text {Huidige activa}} {\ text {Huidige verplichtingen}} \\ \ einde {uitgelijnd}Huidige verhouding=Kortlopende verplichtingen
De huidige ratio meet het vermogen van een bedrijf om zijn kortlopende schulden af te betalen met al zijn vlottende activa, inclusief verhandelbare effecten. Het wordt berekend door vlottende activa te delen door kortlopende verplichtingen.
Snelle verhouding
De snelle ratio houdt alleen rekening met snelle activa bij de beoordeling van hoe liquide een bedrijf is. Snelle activa worden gedefinieerd als effecten die gemakkelijker in contanten kunnen worden omgezet dan vlottende activa. Verhandelbare effecten worden beschouwd als snelle activa. De formule voor de snelle ratio is snelle activa / kortlopende verplichtingen.
Soorten verhandelbare effecten
Aandeleneffecten
Verhandelbare aandelen kunnen gewone aandelen of preferente aandelen zijn. Het zijn aandelen van een naamloze vennootschap die in handen zijn van een andere onderneming en worden vermeld op de balans van de houdstermaatschappij. Als de aandelen naar verwachting binnen een jaar worden geliquideerd of verhandeld, zal de holding deze als een vlottend actief vermelden. Omgekeerd, als het bedrijf verwacht de aandelen langer dan een jaar aan te houden, zal het het eigen vermogen als een vast actief vermelden. Alle verhandelbare aandelen, zowel kortlopend als langlopend, worden tegen de lagere kostprijs of marktwaarde genoteerd.
Als een bedrijf echter in het eigen vermogen van een ander bedrijf investeert om dat bedrijf te verwerven of controle uit te oefenen, worden de effecten niet als verhandelbare aandelen beschouwd. Het bedrijf vermeldt ze in plaats daarvan als een langetermijninvestering op zijn balans.
Schuldbewijzen
Verhandelbare schuldbewijzen worden beschouwd als kortlopende obligaties die zijn uitgegeven door een beursgenoteerd bedrijf dat in handen is van een ander bedrijf. Verhandelbare schuldbewijzen worden normaal gesproken door een bedrijf aangehouden in plaats van contanten, dus het is nog belangrijker dat er een gevestigde secundaire markt is. Alle verhandelbare schuldbewijzen worden tegen kostprijs op de balans van een onderneming gehouden als een vlottend actief totdat een winst of verlies wordt gerealiseerd bij de verkoop van het schuldinstrument.
Verhandelbare schuldbewijzen worden aangehouden als kortetermijnbeleggingen en zullen naar verwachting binnen een jaar worden verkocht. Als een schuldbewijs naar verwachting langer dan een jaar zal worden aangehouden, moet het worden geclassificeerd als een langetermijninvestering op de balans van de onderneming.