Quid

Wat is een Quid?

Quid is een slanguitdrukking voor het Britse pond sterling, of het Britse pond (GBP), de munteenheid van het Verenigd Koninkrijk (VK). Een pond is gelijk aan 100 pence, en algemeen wordt aangenomen dat het afkomstig is van de Latijnse uitdrukking ” quid pro quo “, wat zich vertaalt in “iets voor iets” of een gelijkwaardige ruil voor goederen of diensten. De exacte etymologie van het woord in relatie tot het Britse pond is echter nog steeds onzeker.

Quid begrijpen

Quid, omdat het beschrijft een pond sterling, wordt verondersteld om eerst in gebruik ergens in de late jaren 17 komen e eeuw, maar niemand is heel zeker waarom dit woord synoniem met de Britse munt geworden. Sommige geleerden zijn van mening dat Italiaanse immigranten het woord mogelijk hebben gemaakt dankzij “scudo”, de naam voor gouden en zilveren munten van verschillende denominaties die in Italië werden gebruikt van de 16 de eeuw tot de 19 de eeuw.

Een andere mogelijkheid is dat het woord teruggaat tot Quidhampton, een dorp in Wiltshire, Engeland, waar ooit een papierfabriek van Royal Mint was gevestigd. Het is mogelijk dat al het papiergeld dat in deze molen werd verdiend, een tegenprestatie werd genoemd. Hoewel de oorsprong van het woord een mysterie blijft, heeft het pond een rijke geschiedenis van meer dan 12 eeuwen als ’s werelds oudste nog in gebruik zijnde valuta. Tegenwoordig is het VK een van de weinige Europese landen die de euro niet als gemeenschappelijke munteenheid gebruiken. Het VK bestaat uit Engeland, Noord-Ierland, Schotland en Wales.

The Pound Sterling in History

Historici volgen het pond sterling helemaal terug tot 775 na Christus, toen Angelsaksische koningen zilveren penningen, sterlings genaamd, als betaalmiddel gebruikten. Iemand die er 240 inzamelde, had 1 pond sterlings, vandaar de naam “pond sterling”. In het Latijn, Weegschaal betekent “gewicht” en Weegschaal Pondo vertaald naar het pond gewicht, dat is de reden waarom de Britse pond draagt een fancy “L” of £ symbool.

De norm van 240 pence in één pond bleef de norm gedurende bijna 1.200 jaar tot 1971. Dit was het moment waarop het Britse parlement decimalisatie instelde om 100 pence gelijk te maken aan één pond sterling.

Een echte pondmunt bestond pas in 1489 toen Henry VII koning was, en het werd een soeverein genoemd. Naast het Verenigd Koninkrijk diende het Britse pond voorheen als betaalmiddel in veel van de koloniën van het Britse rijk, waaronder Australië, Nieuw-Zeeland en Canada.

Shilling werd voor het eerst geslagen in 1504, met 12 pence in 20 shilling en 20 shilling in één pond. Gouden munten begonnen in 1560. Tussen 775 na Christus en 1971 zijn Britse munten in allerlei coupures verwerkt. Sommige van deze munten werden penningen, halve stuivers, penningen, halve kronen en dubbele florijnen genoemd. Andere munten waren onder meer grutten, drieëntwintig bits en twee cent. De meeste van deze coupures zijn niet meer in omloop, terwijl andere bankbiljetten zijn geworden.

Bankbiljetten

Engelse bankbiljetten werden gemaakt tijdens het bewind van koning Willem III, nadat hij in 1694 de Bank of England had opgericht. Ze werden toen met de hand geschreven. De belangrijkste rekening die in die tijd in gebruik was, was een biljet van 10 pond. Een lange periode van ernstige inflatie of stijgende prijzen dwong de monarchie later echter om bankbiljetten van vijf pond uit te geven. In 1717 raakte de term “pond sterling” bijna achterhaald toen Europa tot het begin van de 20e eeuw overging op een gouden standaard in plaats van een zilveren standaard. Hedendaags pond sterling, of het nu gaat om munten of biljetten, heeft helemaal geen zilver.