Reële rentevoet
Wat is een reële rentevoet?
Een reëel rentetarief is een rentetarief dat is aangepast om de effecten van inflatie weg te nemen om de werkelijke kosten van middelen voor de lener en het werkelijke rendement voor de geldschieter of een investeerder weer te geven. Het reële rentetarief weerspiegelt het tempo van de tijdvoorkeur voor huidige goederen ten opzichte van toekomstige goederen. De reële rente van een investering wordt berekend als het verschil tussen de nominale rente en de inflatie:
Reële rentevoet = nominale rentevoet – inflatie (verwacht of werkelijk)
Belangrijkste leerpunten
- De reële rente past de waargenomen marktrente aan voor de effecten van inflatie.
- Het reële rentetarief weerspiegelt de koopkrachtwaarde van de betaalde rente op een investering of lening en vertegenwoordigt het tarief van de tijdsvoorkeur van de lener en geldschieter.
- Omdat de inflatiecijfers niet constant zijn, moeten de toekomstige reële rentetarieven berusten op schattingen van de verwachte toekomstige inflatie gedurende de looptijd van een lening of investering.
Inzicht in de reële rentevoet
Hoewel het nominale rentetarief het rentetarief is dat daadwerkelijk over een lening of investering wordt betaald, is het reële rentetarief een weerspiegeling van de verandering in koopkracht die wordt verkregen uit een investering of wordt opgegeven door de lener. Het nominale rentetarief is doorgaans het rentetarief dat wordt geadverteerd door de instelling die de lening of investering ondersteunt. Door de nominale rente aan te passen om de effecten van inflatie te compenseren, kan de verschuiving in koopkracht van een bepaald kapitaalniveau in de loop van de tijd worden vastgesteld.
Volgens de tijdvoorkeurstheorie van rente weerspiegelt de reële rente de mate waarin een individu de voorkeur geeft aan huidige goederen boven toekomstige goederen. Een lener die gretig wil genieten van het huidige gebruik van geld, toont een sterkere tijdvoorkeur voor huidige goederen boven toekomstige goederen en is bereid een hogere rente te betalen voor geleende middelen. Evenzo vertoont een kredietverstrekker die de consumptie sterk naar de toekomst verschuift, een lagere tijdsvoorkeur en zal bereid zijn om tegen een lager tarief geld te lenen. Aanpassen voor inflatie kan helpen bij het blootleggen van het tempo van tijdsvoorkeur onder marktdeelnemers.
Verwachte inflatie
De verwachte inflatie wordt door de Amerikaanse Federal Reserve regelmatig aan het Congres gerapporteerd en omvat schattingen voor een periode van minimaal drie jaar. De meeste anticiperende rentetarieven worden gerapporteerd als bandbreedtes in plaats van enkelpuntsschattingen. Aangezien het werkelijke inflatiepercentage mogelijk pas bekend is als de periode die overeenkomt met de tijd waarin de investering wordt aangehouden, is verstreken, moeten de bijbehorende reële rentetarieven als voorspellend of anticiperend van aard worden beschouwd, wanneer de tarieven van toepassing zijn op perioden die nog te passeren.
Effect van inflatiecijfers op de koopkracht van investeringswinsten
In gevallen waarin de inflatie positief is, is de reële rente lager dan de geadverteerde nominale rente.
Als fondsen die worden gebruikt om een depositocertificaat (CD) te kopen bijvoorbeeld 4% aan rente per jaar opleveren en het inflatiepercentage voor dezelfde periode 3% per jaar is, is de reële rente die op de investering wordt ontvangen 4% – 3% = 1%. De reële waarde van het geld dat op de CD is gestort, zal slechts met 1% per jaar toenemen, wanneer de koopkracht in aanmerking wordt genomen.
Als dat geld in plaats daarvan op een spaarrekening met een rente van 1% zou worden geplaatst en het inflatiepercentage op 3% zou blijven, zal de reële waarde of koopkracht van het spaargeld daadwerkelijk zijn afgenomen, aangezien de reële rente het tarief zou -2% bedragen, rekening houdend met de inflatie.