Valutareserve
Wat is valutareserve?
Een valutareserve is een valuta die in grote hoeveelheden wordt aangehouden door overheden en andere instellingen als onderdeel van hun deviezenreserves. Deze reservevaluta’s worden meestal de internationale prijsmechanismen voor goederen die op de wereldmarkt worden verhandeld, zoals olie, aardgas, goud en zilver, waardoor andere landen deze valuta aanhouden om voor deze goederen te betalen. Momenteel is de Amerikaanse dollar de belangrijkste reservevaluta ter wereld, niet alleen door Amerikaanse banken, maar ook door andere landen.
Belangrijkste leerpunten
- Valutareserves zijn valuta’s die door de centrale bank van een ander land worden aangehouden om de stabiliteit van de onderliggende economieën te bevorderen en een uniforme basis te bieden voor internationale geldwisseling.
- Centrale banken kiezen meestal valuta’s die stabiel zijn, zoals de Amerikaanse dollar, de meest voorkomende reservevaluta ter wereld. De euro is de tweede meest voorkomende.
- Naast het aanhouden van vreemde valuta, houden centrale banken ook goud en de bijzondere trekkingsrechten (SDR) van het Internationaal Monetair Fonds aan, die beide internationaal worden erkend als universele wisselactiva.
Inzicht in valutareserve
Reserves werken als een schokdemper tegen factoren die een negatieve invloed kunnen hebben op de wisselkoers van een valuta, dus de centrale bank van een land gebruikt haar valutareserves om een stabiele koers te handhaven, door te kopen of verkopen afhankelijk van de richting waarin ze willen dat de wisselkoersen gaan. Door de reserveniveaus te manipuleren en aan te passen, kan een centrale bank volatiele valutaschommelingen voorkomen door de wisselkoers te beïnvloeden en de vraag naar en de waarde van de eigen valuta van het land te vergroten.
Periodiek komt de raad van gouverneurs van een centrale bank bijeen en beslist over de reserveverplichtingen als onderdeel van het monetair beleid. Het bedrag dat een bank in reserve moet houden, fluctueert afhankelijk van de toestand van de economie en wat de raad van bestuur als het optimale niveau bepaalt.
De Amerikaanse dollar is de meest algemeen aangehouden valutareserve en vertegenwoordigt 57% van het totaal aan reserves van $ 11,83 biljoen.
Voorbeelden van reservevaluta’s
In het verleden zijn reservevaluta’s de facto tot stand gekomen: ze waren gewoon de valuta die toebehoorde aan de machtigste naties of degenen die de handel domineerden. De Bretton Woods-overeenkomst (zie hieronder) benoemde in wezen de Amerikaanse dollar als ’s werelds grootste valutareserve in 1944. Maar er zijn andere populaire valuta in reserves.
Het dichtst bij een officiële lijst van reservevaluta’s komt van het Internationaal Monetair Fonds (IMF), wiens mandje met bijzondere trekkingsrechten (SDR) valuta bepaalt die landen kunnen ontvangen als onderdeel van IMF-leningen. De euro, geïntroduceerd in 1999, is de tweede meest gebruikte reservevaluta. Anderen in de mand zijn de Japanse yen en het Britse pond sterling. De laatste toevoeging, geïntroduceerd in oktober 2016, is de Chinese yuan of renminbi.
Landen als Japan en China – die de grootste handelsoverschotten hebben – hebben doorgaans ook de meeste valutareserves omdat ze Amerikaanse dollars en andere vreemde valuta ontvangen als ze voor export zorgen.
Het valutareservesysteem van de VS.
In de VS maken bijna alle banken deel uit van het Federal Reserve System en is het vereist dat een bepaald percentage van hun activa wordt gestort bij hun regionale Federal Reserve Bank.
Deze reserveverplichtingen worden vastgesteld door de Raad van Bestuur van de Fed. Door de vereisten te variëren, kan de Fed invloed uitoefenen op de geldhoeveelheid. Reserves houden de banken ook veilig door het risico te verkleinen dat ze in gebreke blijven door ervoor te zorgen dat ze een minimum aan fysieke fondsen in hun reserves aanhouden. Dit vergroot het vertrouwen van investeerders en stabiliseert de economie.
De dollar als reservevaluta van de wereld
In 1944, tijdens de Tweede Wereldoorlog, kwamen 44 landen bijeen en besloten hun valuta aan de Amerikaanse dollar te koppelen, waarbij de VS de sterkste macht onder de geallieerden was. Als gevolg van de Bretton Woods-overeenkomst werd de Amerikaanse dollar officieel gekroond tot de reservevaluta van de wereld, ondersteund door ’s werelds grootste goudreserves. In plaats van goud aan te houden, hebben andere landen reserves van Amerikaanse dollars opgebouwd;centrale banken zouden vaste wisselkoersen handhaven tussen hun valuta en de dollar. Na het einde van de oorlog kwamen de geherstructureerde regeringen van de voormalige As-mogendheden ook overeen om dollars te gebruiken voor hun valutareserves.
De Amerikaanse dollar daalde in de jaren zeventig van de goudstandaard, wat leidde tot hedendaagse zwevende wisselkoersen. Maar het blijft ’s werelds reservevaluta en de meest inwisselbare valuta voor wereldwijde handel en transacties, grotendeels gebaseerd op de omvang en kracht van de Amerikaanse economie en de dominantie van de Amerikaanse financiële markten.