Resterende Obligatie (RIB)

Wat is een restrenteverplichting (RIB)?

Resterende obligaties (RIB’s) zijn effecten die worden gecreëerd wanneer inkomsten uit een  gemeentelijke obligatie  in twee segmenten worden verdeeld. De twee gecreëerde segmenten zijn een resterende inverse obligatie met variabele rente en een primaire directe obligatie met variabele rente.

Inzicht in een restrenteverplichting (RIB)

Een residual interest bond (RIB), ook wel bekend als een inverse floater of inverse floating-rate obligatie, is een gemeentelijke obligatie die is opgesplitst in twee segmenten. Het eerste segment van een RIB is een resterende inverse obligatie met variabele rente en het tweede segment is een primaire directe obligatie met variabele rente.

De resulterende floaters  hebben een omgekeerde relatie met een referentierentetarief, zoals de London Interbank Offered Rate (LIBOR). Het inkomen van de gemeentelijke obligatie wordt vervolgens gebruikt om de coupon op de directe vlotter te betalen, en alle resterende inkomsten gaan naar de resterende rentebinding.

Doel van een Resterende Obligatie (RIB)

RIB’s stellen gemeentelijke obligatiefondsen in staat hun kopers hogere lopende opbrengsten te beloven. Naarmate de rente op gemeentelijke obligaties stijgt, zullen houders van RIB’s obligaties bezitten die een lagere coupon of rendement betalen. Dit dalende rendement verlaagt de prijs van de obligatie op de secundaire markt drastisch.

Kopers van restrente-obligaties ontvangen een hogere rente dan een conventionele gemeentelijke obligatie zou bieden. Het risico van deze effecten is echter verhoogd. Een belegger die een inverse floater heeft, behoudt het volledige neerwaartse risico van de onderliggende obligatie. 

Het doel van RIBS is om het rendement te verhogen en om individuele portefeuillemanagers te helpen bij het beheersen van de looptijd van hun totale portefeuille. Vanwege hun hoge niveau van verfijning en potentiële volatiliteit zijn de meeste RIB’s eigendom van financiële instellingen in plaats van van particuliere beleggers.

Gemeentelijke obligaties en residuele rentebetalingen (RIB’s)

Een gemeentelijke obligatie is een soort schuldzekerheid die gewoonlijk door overheidsinstanties zoals staten of gemeenten wordt gebruikt als middel om grote uitgaven te financieren.

Springtown moet bijvoorbeeld $ 5 miljoen inzamelen, zodat de stad de broodnodige updates voor de basisschool kan uitvoeren. De stad geeft voor $ 5 miljoen aan gemeentelijke obligaties vrij die investeerders kunnen kopen, die aan de investeerders worden terugbetaald tegen een vooraf bepaalde rentevoet. Gemeentelijke obligatie-inkomsten zijn meestal vrijgesteld van federale belastingen en soms ook van staatsbelastingen.

Er zijn twee hoofdtypen gemeentelijke obligaties: obligaties met algemene verplichtingen en inkomstenobligaties. Bij een obligatie met algemene verplichting wordt de obligatie gedekt door de uitgevende entiteit. Een inkomstenobligatie  gebruikt de inkomsten van het project zelf om de obligatie te ondersteunen. Als een staat bijvoorbeeld obligaties vrijgeeft om de aanleg van een nieuwe tolweg te financieren, zou het geld dat via de tol wordt opgehaald, helpen om de obligatie terug te betalen.  

Een restrentebinding kan een obligatie met een algemene verplichting of een inkomstenobligatie zijn, aangezien dit voor de belegger niets uitmaakt, behalve voor de verschillende risicoprofielen van de twee, die ze zouden kiezen op basis van hun risicotolerantie.

Een obligatie met algemene verplichtingen wordt volledig gedekt door de uitgevende entiteit en de betalingen die worden gedaan uit haar normale overheidsfuncties, zoals het innen van belastingen. Een inkomstenobligatie daarentegen doet alleen betalingen uit de inkomsten die door een specifiek project worden gegenereerd. Als het project mislukt of als de inkomsten niet significant zijn, kunnen de betalingen op de obligatie worden beïnvloed. Het is om deze reden dat inkomstenobligaties een hoger risico met zich meebrengen, maar ook een hoger rendement opleveren.