Risicokorting
Wat is een risicokorting?
Een risicokorting verwijst naar een situatie waarin een belegger bereid is een lager verwacht rendement te accepteren in ruil voor een lager risico of lagere volatiliteit. De mate waarin een bepaalde belegger, of het nu een individu of een bedrijf is, bereid is risico te verhandelen voor rendement, hangt af van de specifieke risicotolerantie en investeringsdoelen van die belegger.
Belangrijkste leerpunten
- Risicokorting verwijst naar een situatie waarin een belegger een lager verwacht rendement accepteert in ruil voor een lager risico.
- Een risicopremie is het risico dat wordt genomen boven de risicovrije rente met de verwachting van een hoger rendement.
- Het verschil tussen het verwachte rendement van een bepaalde investering en de risicovrije rente wordt de risicopremie of de risicokorting genoemd, afhankelijk van of het rendement hoger of lager is.
- Risico’s die hogere rendementen stimuleren en sommige beleggers in de richting van risicokorting zijn onder meer het aandelenrisico, het durationrisico en het kredietrisico.
- Beleggers kiezen beleggingen met risicopremies of risicokortingen op basis van hun risicotolerantie.
Een risicokorting begrijpen
De risicopremie verwijst naar het minimaal verwachte rendement dat een belegger zal accepteren om een belegging aan te houden waarvan het risico hoger is dan de risicovrije rente, of het bedrag dat wordt geboden door het veiligste beschikbare activum, zoals schatkistpapier. De risicopremie is dus de bereidheid van de belegger om risico te aanvaarden in ruil voor rendement. Degenen die ervoor kiezen om een risicokorting te nemen ten opzichte van een risicopremie, zijn doorgaans risicomijdend.
Een belegger die besluit om een risicokorting te nemen, kan er bijvoorbeeld voor kiezen om een hoogwaardige bedrijfsobligatie te kopen met een rendement tot einde looptijd van 5%, in plaats van een obligatie met een lagere rating van een ander bedrijf met een rendement tot einde looptijd van 5,5%. De belegger kiest ervoor om het hogere rendement van de tweede obligatie op te offeren in ruil voor de veiligheid van de eerste obligatie met een hoge rating. Dit wordt de risicokorting genoemd.
Risicopremie versus risicokorting
In de financiële sector wordt de risicopremie vaak afgezet tegen schatkistpapier, de veiligste en doorgaans laagst renderende investering. Het verschil tussen het verwachte rendement van een bepaalde investering en de risicovrije rente wordt de risicopremie of risicokorting genoemd, afhankelijk van of de belegger een investering kiest waarvan het verwachte rendement boven of onder de risicovrije rente ligt.
Bij vastrentende waarden wordt het verschil tussen een schatkistobligatie en een ander schuldinstrument met dezelfde looptijd maar met een andere kwaliteit de creditspread genoemd.
Voor aandelen wordt het verwachte rendement gemeten door dividendrendementen en kapitaalrendementen te combineren. Dit verwachte rendement is geen waarneembare hoeveelheid zoals bij obligaties, hoewel het wordt verondersteld te bestaan en de aandelenpremie wordt genoemd.
Over het algemeen zou een aandeel geen risicokorting hebben omdat het onzeker is in welke richting de prijs van het aandeel zich gedurende een bepaalde periode zal bewegen. De prijs is afhankelijk van een groot aantal factoren, dus het zou voor een belegger moeilijk zijn om zijn rendement te meten. Aandelen zijn riskanter dan obligaties of beleggingen met risicovrije rentetarieven.
Risicopremies als chauffeurs voor retourzendingen
Het verwachte rendement van verschillende investeringen wordt bepaald door hun verschillende risico’s. Beleggers verwachten dat ze worden gecompenseerd voor de risico’s die ze nemen, en de bronnen van die risico’s variëren. Verschillende risicobronnen, ook wel rendementsfactoren genoemd, zijn onder meer aandelenrisico (volatiliteit van de prijs in de tijd), kredietrisico (de kans dat een kredietnemer in gebreke blijft).
Beleggers proberen het algehele risico in hun portefeuille te minimaliseren door er een te construeren die het rendement genereert uit meerdere, evenwichtige risicobronnen. De investeerders die meer risico kunnen nemen, zullen kiezen voor investeringen die een hoger rendement opleveren, terwijl de investeerders die geen significante risico’s kunnen nemen, zullen kiezen voor investeringen met een risicokorting.
Een miljardair kan bijvoorbeeld $ 500.000 investeren in een oliepijpleiding in een door oorlog verscheurd land, waar hij, als hij slaagt, miljoenen dollars aan opbrengsten zou oogsten. Als dit echter niet lukt, zou de miljardair de volledige $ 500.000 verliezen, zonder veel schade aan hun financiën.
Terwijl aan de andere kant een alleenstaande moeder van twee kinderen die als serveerster werkt, $ 50 per maand zou kunnen investeren in een depositocertificaat (CD) met een jaarlijks rendement van 0,7%, in plaats van $ 100 te investeren in een bedrijfsobligatie van een middelmatige bedrijf verwacht jaarlijks 8% terug te brengen. De moeder zal kiezen voor de veiligere, minder opbrengende investering, terwijl de miljardair zich prettig voelt bij een risicovolle, mogelijk hoogrenderende investering.