De aandelenprijs en het secundaire aanbod van een bedrijf
Wanneer een beursgenoteerd bedrijf het aantal uitgegeven of uitstaande aandelen verhoogt door middel van een secundair aanbod, heeft dit doorgaans een negatief effect op de aandelenkoers en het oorspronkelijke beleggerssentiment.
Publiek gaan
Ten eerste, een bedrijf gaat naar de beurs met een initial public offering (IPO) op voorraad. XYZ Inc. heeft bijvoorbeeld een succesvolle IPO en haalt $ 1 miljoen op door 100.000 aandelen uit te geven. Deze worden gekocht door enkele tientallen investeerders die nu de eigenaren of aandeelhouders van het bedrijf zijn. In het eerste volledige bedrijfsjaar genereert XYZ een netto-inkomen van $ 100.000.
Een van de manieren waarop de investeringsgemeenschap de winstgevendheid van een bedrijf meet, is gebaseerd op de winst per aandeel (EPS), wat een zinvollere vergelijking van bedrijfscijfers mogelijk maakt. Dus in het eerste jaar van openbaar bezit had XYZ een winst per aandeel van $ 1 ($ 100.000 netto-inkomen / 100.000 uitstaande aandelen). Met andere woorden, elk aandeel van XYZ-aandelen dat door een aandeelhouder werd gehouden, was $ 1 aan winst waard.
De secundaire aanbieding en verwatering
Vervolgens is het op zoek naar XYZ, wat het management ertoe aanzet om meer eigen vermogen aan te trekken via een secundair aanbod, om het nodige kapitaal voor operaties veilig te stellen. Dat secundaire aanbod is succesvol. In dit geval geeft het bedrijf slechts 50.000 aandelen uit, wat een bijkomend eigen vermogen van $ 50.000 oplevert. Het bedrijf heeft dan weer een goed jaar met een netto inkomen van $ 125.000.
Dat is het goede nieuws, althans voor het bedrijf. Echter, gezien vanuit het oorspronkelijke beleggersperspectief – degenen die door de beursgang aandeelhouders werden – met de toename van het aandeelhoudersbestand, is hun eigendomsniveau afgenomen. Dit gevolg wordt de verwatering van hun eigendomspercentage genoemd.
In het tweede jaar had XYZ 150.000 uitstaande aandelen: 100.000 van de IPO en 50.000 van het secundaire aanbod. Deze aandelen hebben een claim op $ 125.000 aan winst (nettowinst), of een winst per aandeel van $ 0,83 ($ 125.000 aan nettowinst / 150.000 uitstaande aandelen), wat ongunstig te vergelijken is met de winst per aandeel van $ 1 van het voorgaande jaar. Met andere woorden, de WPA-waarde van het oorspronkelijke eigendom van de aandeelhouders daalt met 17%.
Hoe het beleggerssentiment wordt beïnvloed
Hoewel een absolute stijging van het netto-inkomen van een bedrijf een welkome gebeurtenis is, concentreren investeerders zich op wat elk deel van hun investering oplevert. Een verhoging van de kapitaalbasis van een bedrijf verwatert de inkomsten van het bedrijf omdat die inkomsten over een groter aantal aandeelhouders worden gespreid.
Zonder sterke argumenten om de winst per aandeel te behouden en / of te stimuleren, zal het beleggerssentiment voor een aandeel dat onderhevig is aan beschermen tegen verwatering, bijvoorbeeld met contractuele bepalingen die het vermogen van een bedrijf beperken om het belang van een investeerder te verminderen nadat latere financieringsrondes plaatsvinden.
Het komt neer op
Hoewel IPO’s erg opwindend zijn, zijn ze misschien niet altijd de beste manier voor een belegger om zijn vermogen op de aandelenmarkt te vergroten. Let bij het onderzoeken van investeringsmogelijkheden altijd op het kapitalisatie- en verwateringspotentieel en houd de EPS van een bedrijf in de gaten.