Zelfgestuurde IRA: regels en voorschriften
Op eenfiscaal efficiënte maniersparen voor uw pensioenis een belangrijk doel van elke pensioenplanningsstrategie. In de VS zijn individuele pensioenrekeningen (IRA’s) een gevestigd instrument om dit doel te bereiken. Deze regelingen kunnen worden gestructureerd als traditionele plannen, waarbij de rekening wordt gefinancierd met dollars vóór belastingen en bij distributie wordt belast, of als Roth-plannen, waarbij financiering afkomstig is van dollars na belastingen en uitkeringen belastingvrij zijn.1
Amerikaanse belastingcodes vereisen dat een IRA een trust- of bewaarrekening is die is gecreëerd of georganiseerd in de Verenigde Staten voor het exclusieve voordeel van een individu of de begunstigden van het individu.
De rekening moet worden beheerd door schriftelijke instructies en voldoen aan bepaalde vereisten met betrekking tot bijdragen, uitkeringen, deelnemingen en de identiteit van de trustee of bewaarder. Deze vereisten en beperkingen met betrekking tot de bewaarder en de toegestane holdings van een rekening leiden tot een speciaal type IRA: een zelfgestuurde IRA (SDIRA).
Belangrijkste leerpunten
- Een zelfgestuurde IRA is een alternatieve pensioenrekening onder toezicht van een financiële instelling, waarin de rekeninghouder kan kiezen om geld in alternatieve beleggingen te steken en die beleggingen zelf te sturen.
- Investeringen in een zelfgestuurde IRA kunnen een verscheidenheid aan opties omvatten, zoals onroerend goed, edelmetalen, hypotheken of private equity – op voorwaarde dat de investeringen niet in strijd zijn met belastingregels.
- Dit type IRA verschilt van een standaard IRA, waarin de bewaarder bepaalt welke soorten investeringen een deelnemer kan bezitten, en doorgaans kiest voor zeer liquide, gemakkelijk te waarderen producten zoals aandelen, obligaties, onderlinge fondsen en ETF’s.
Individuele pensioenregelingen: zelfbeheerd versus zelfgestuurd
In alle IRA’s kunnen accounteigenaren kiezen uit investeringsopties die zijn toegestaan door de IRA-trustovereenkomst en kunnen die investeringen naar goeddunken van de accounteigenaar kopen en verkopen, zolang de verkoopopbrengst op de rekening blijft staan. De beperking voor de keuze van beleggers ontstaat omdat IRA-bewaarders de soorten activa mogen bepalen die zij zullen behandelen binnen de grenzen die zijn vastgelegd door belastingregels. De meeste IRA-bewaarders staan alleen investeringen toe in zeer liquide, gemakkelijk te waarderen producten zoals goedgekeurde aandelen, obligaties, onderlinge fondsen, ETF’s en cd’s.
Bepaalde bewaarders zijn echter bereid om rekeningen met alternatieve beleggingen te beherenen om de rekeninghouder aanzienlijke zeggenschap te geven om die beleggingen te bepalen of “zelfsturend” te zijn, met inachtneming van de door belastingregels vastgestelde verbodsbepalingen. De lijst met alternatieve beleggingen is uitgebreid en wordt alleen beperkt door een handvol IRS-verbodsbepalingen tegen illiquide of illegale activiteiten en de bereidheid van een bewaarder om het bedrijf te beheren.
Het meest genoemde voorbeeld van een alternatieve SDIRA-investering is hetdirecte eigendom van onroerend goed, waarbij sprake kan zijn van huurwoningen of een herontwikkelingssituatie.
Directe eigendom van onroerend goed staat in contrast met openbaar verhandelde REIT-investeringen, omdat deze meestal beschikbaar zijn via meer traditionele IRA-accounts. Andere veel voorkomende voorbeelden zijn aandelen van kleine bedrijven, LLC-belangen, edelmetalen, hypotheken, partnerschappen, private equity en belastingrecht.
SDIRA’s brengen een hoger risico voor de belegger met zich mee dan een standaard IRA en zijn het meest geschikt voor diegenen die specifieke kennis hebben van een bepaald deel van de markt en daardoor beter kunnen presteren dan de markt.
Voordelen en nadelen van een zelfgestuurde IRA
De voordelen van een SDIRA hebben betrekking op het vermogen van een accounteigenaar om alternatieve investeringen te gebruiken om op een fiscaal voordelige manier alfa te behalen. Nadelen zijn onder meer de hogere risiconiveaus die gepaard gaan met alternatieve beleggingen, evenals de nalevingskosten en nalevingsrisico’s die specifiek zijn voor een SDIRA. Succes in een SDIRA hangt uiteindelijk af van het feit dat de accounteigenaar over unieke kennis of expertise beschikt die is ontworpen om opbrengsten te behalen die, na correctie voor risico, het marktrendement overtreffen.
Regelgevende vereisten en valkuilen
Een overkoepelend thema in de SDIRA-regelgeving is dat zelfhandel, waarbij de IRA-eigenaar of andere aangewezen personen de rekening gebruiken voor persoonlijk voordeel of op een manier die de bedoeling van de belastingwet omzeilt, verboden is. Sleutelelementen van SDIRA-regelgeving en naleving zijn de identificatie van gediskwalificeerde personen en de soorten transacties die deze mensen mogelijk niet met de rekening starten. De gevolgen van het overtreden van verboden transactieregels kunnen ernstig zijn, waaronder het feit dat de IRS de volledige IRA als belastbaar moet verklaren op zijn markt vanaf het begin van het jaar waarin de verboden transactie plaatsvond, waardoor de belastingbetaler wordt blootgesteld aan het betalen van eerder uitgestelde belastingen en een 10% boete voor vervroegde uittreding.
Naast de IRA-eigenaar identificeert de IRS een “gediskwalificeerde persoon” als iemand die de activa, ontvangsten, uitbetalingen en investeringen beheert, of degenen die investeringsbeslissingen kunnen beïnvloeden. Deze lijst bevat IRA-accountfiduciaires, de echtgenoot van de IRA-eigenaar, rechtstreekse afstammelingen en echtgenoten van rechtstreekse afstammelingen.
Specifieke voorbeelden van verboden transacties zijn te talrijk om op te noemen, maar er zijn bepaalde algemene principes. Van deze principes kan de IRA niet worden gebruikt om aandelen of andere activa te kopen van een gediskwalificeerde persoon, activa te leasen van of aan een gediskwalificeerde persoon, aandelen te kopen in een bedrijf waarin een gediskwalificeerde persoon een controlerend belang heeft, of te lenen aan of te lenen van een gediskwalificeerde persoon.