Aandeelbewijs
Wat is een aandeelcertificaat?
Een aandeelbewijs is een schriftelijk document dat namens een bedrijf is ondertekend en dat dient als wettelijk bewijs van eigendom van het aangegeven aantal aandelen. Een aandeelbewijs wordt ook wel een aandeelbewijs genoemd.
Belangrijkste leerpunten
- Aandelencertificaten zijn documenten die zijn uitgegeven door bedrijven die aandelen op de markt verkopen.
- Een aandeelhouder ontvangt een aandeelbewijs als ontvangstbewijs van zijn of haar aankoop en om het bezit van een bepaald aantal aandelen van het bedrijf weer te geven.
- In de huidige financiële wereld worden slechts zelden fysieke aandelencertificaten uitgegeven, waarbij digitale documenten deze in de meeste gevallen vervangen.
Inzicht in aandeelcertificaten
Wanneer bedrijven aandelen op de markt uitgeven, krijgen aandeelhouders die inkopen een aandeelbewijs. Het aandeelbewijs fungeert in feite als een ontvangstbewijs voor de aankoop en eigendom van aandelen in het bedrijf. Het document certificeert het geregistreerde eigendom van aandelen vanaf een bepaalde datum.
De belangrijkste informatie op een aandeelbewijs omvat:
- Certificaatnummer
- Bedrijfsnaam en registratienummer
- Naam en adres van de aandeelhouder
- Aantal aandelen in bezit
- Aandelenklasse
- Uitgiftedatum van aandelen
- Bedrag betaald (of behandeld als betaald) op de aandelen
In het VK bepaalt de Companies Act 2006 dat een bedrijf een aandeelbewijs moet uitgeven wanneer er aandelen worden toegewezen (uitgegeven). De vennootschap moet binnen twee maanden na de uitgifte of overdracht van aandelen een aandeelbewijs afgeven. Bedrijven mogen slechts één certificaat uitgeven voor alle aandelen die op een bepaald moment zijn uitgegeven of overgedragen, behalve als een aandeelhouder om afzonderlijke certificaten vraagt.
Soms kan een aandeelhouder met een aandeelbewijs een volmacht geven aan een andere persoon om op de betreffende aandelen te stemmen. Evenzo kan een aandeelhouder zonder aandeelbewijs een volmacht geven aan een andere persoon om hem in staat te stellen te stemmen op de aandelen in kwestie. Het stemrecht wordt bepaald door het statuut en het ondernemingsrecht van de onderneming.
Een aandeelbewijs dat beschadigd, verloren of gestolen is, kan voor hetzelfde aantal aandelen opnieuw worden uitgegeven met een vervangend certificaat. De aandeelhouder moet in een dergelijk geval het beschadigde document aan het bedrijf retourneren voordat een vervangend document kan worden afgegeven. Op dit moment kan de aandeelhouder ook het recht uitoefenen om een enkel certificaat of afzonderlijke certificaten te krijgen.
Historisch gezien waren aandeelbewijzen vereist als bewijs van recht op dividenden. Elke keer dat een certificaat werd overhandigd, werd het ontvangstbewijs voor de betaling van dividenden op de achterkant aangetekend. Op deze manier werden alle records van dividendbetalingen bij het document gevoegd.
In het digitale tijdperk gebruiken beleggers zelden fysieke aandelencertificaten en vertrouwen ze in plaats daarvan op elektronisch eigendomsbewijs.
Speciale overwegingen
Tegenwoordig nemen individuele beleggers op de moderne financiële markten zelden fysiek bezit van hun aandelencertificaten. In feite hebben sommige landen, zoals Zweden, de uitgifte van aandeelbewijzen als bewijs van aandeelhouderschap in een bedrijf volledig afgeschaft en het proces van het registreren van eigenaren via elektronische registratie gestroomlijnd.
In de Verenigde Staten is de Central Securities Depository (CSD) verantwoordelijk voor het elektronisch aanhouden van aandelen, hetzij in gecertificeerde of niet-gecertificeerde ( gedematerialiseerde ) vorm, zodat eigendom gemakkelijk kan worden overgedragen via een girale boeking in plaats van de overdracht van fysieke certificaten.
Een aandeelbewijs kan op naam of aan toonder zijn. Een aandeelbewijs op naam is slechts het bewijs van eigendom van de titel, terwijl een aandeelbewijs aan toonder, dat nu ongebruikelijk is, de houder het recht geeft om alle wettelijke rechten uit te oefenen die aan het aandeel zijn verbonden.
Veel aandeelcertificaten, vooral oudere en zeldzamere exemplaren, zijn buitengewoon verzamelbaar geworden vanwege hun historische context en de schoonheid en complexiteit van hun ontwerp. “Scripophily” is het verzamelen en bestuderen van aandeelbewijzen en andere soortgelijke financiële documenten. Net als bij het verzamelen van postzegels of het verzamelen van bankbiljetten, is de waarde van een aandeelbewijs afhankelijk van de staat en leeftijd.