Zijspan Investering

Wat is een zijspaninvestering?

Een zijspaninvestering is een strategie waarbij een investeerder een tweede investeerder laat bepalen hoe hij zijn kapitaal investeert. Een zijspaninvestering vindt meestal plaats wanneer een van de partijen niet het vermogen of het vertrouwen heeft om voor zichzelf te investeren. Dit type strategie stelt effectief vertrouwen in het vermogen van iemand anders om winst te maken.

Het uitbesteden van investeringsbeslissingen aan professionele financiële adviseurs, portefeuillebeheerders of sub-geadviseerde fondsen zijn veelvoorkomende voorbeelden van het gebruik van zijspanbeleggingen.

Inzicht in zijspaninvesteringen

Het woord “zijspan” verwijst naar een zijspan van een motorfiets; de persoon die in het zijspan rijdt, moet zijn of haar vertrouwen stellen in de vaardigheid van de bestuurder. Dit verschilt van ‘ coat-tail’-beleggen, waarbij de ene belegger de bewegingen van een andere nabootst. Een variant van zijspaninvestering is het zijspanfonds, een investeringsvehikel waarbij meerdere groepen met verschillende belangen betrokken zijn. Passieve beleggers, maar ook institutionele beleggers of LP’s die geïnteresseerd zijn in meer mogelijkheden om deals te sluiten, kunnen deel uitmaken van hetzelfde voertuig dat investeert in bedrijven en startups.

Zijspaninvesteringen en coattailinvesteringen zijn meestal geen centrale principes in portefeuillebeheer. Portfoliobeheer is een complexe kunst en wetenschap die verschillende soorten strategieën omvat, mogelijk inclusief zijspaninvesteringen, onder een grote paraplu of investeringsbeleid. Portefeuillemanagers moeten hun beleggingen afstemmen op de doelstellingen van de cliënt (individueel of institutioneel). Ze hebben meestal een fiduciaire plicht om dit te doen.

Zijspaninvesteringen en portefeuillebeheer

Portefeuillemanagers bepalen een specifieke activaspreiding, waarbij het risico wordt afgewogen tegen het rendement, door investeringen te spreiden over aandelen, obligaties, contanten, onroerend goed, private equity en risicokapitaal, en meer. Voor elke activaklasse bepalen investeringsmanagers specifieke sterke en zwakke punten, kansen en bedreigingen. Als een klant bijvoorbeeld geen significant risico kan nemen, kan de manager besluiten om het merendeel van de activa op binnenlandse in plaats van op internationale markten te plaatsen en zich te concentreren op veiligheid in plaats van op groei. Er zijn talloze afwegingen die voortdurend onderzoek en waakzaamheid vereisen.

Voorbeeld van zijspanbeleggen

Stel dat er twee personen zijn: Jessica, die ervaring heeft met het verhandelen van bedrijfsobligaties, en Barney, die een achtergrond heeft in onroerend goed. Jessica en Barney besluiten samen te werken via een zijspaninvesteringsstrategie. In dit geval zou Jessica Barney geld geven om namens haar in onroerend goed te investeren, en Barney zou Jessica geld geven om in bedrijfsobligaties te investeren. Dankzij deze opzet kunnen zowel Jessica als Barney hun portefeuilles diversifiëren en profiteren van elkaars expertise.

Als een bijkomend voorbeeld van coattail-beleggen: een geldbeheerder of instelling koopt bedrijven met een buy-and-hold-mentaliteit (dat wil zeggen, ze doen weddenschappen voor de lange termijn), en een retailbelegger, hoewel hij of zij misschien geen toegang heeft tot de volledige uitsplitsing van de portefeuille van de beheerder, toegang hebben tot de tien belangrijkste belangen van de beheerder in een openbare investeringsbeleidsverklaring (IPS) en dit voorbeeld volgen. Als de beheerder daarentegen effecten koopt met een korte tijdshorizon en vaak zijn posities omdraait, kan het moeilijk zijn om het overzicht bij te houden.