Sir Arthur Lewis

Wie is Sir Arthur Lewis?

Sir Arthur Lewis was een econoom die een blijvende bijdrage leverde op het gebied van ontwikkelingseconomie. In 1979 ontving Lewis de Nobelprijs voor de Memorial Prize in Economic Sciences.

Lewis ‘carrière omvatte veel belangrijke mijlpalen. Lewis was niet alleen de eerste zwarte die een Nobelprijs won in een wetenschappelijke discipline, hij was ook de eerste zwarte student aan de London School of Economics (LSE), de eerste zwarte leraar aan de LSE, het eerste zwarte faculteitslid aan de Universiteit van Manchester, en de eerste zwarte die hoogleraar werd aan Princeton University, waar hij 20 jaar les gaf.

Sir Arthur Lewis begrijpen

Sir Arthur Lewis werd in 1915 geboren op het Caribische eiland Saint Lucia. Hij toonde opmerkelijke intellectuele capaciteiten vanaf jonge leeftijd, sloeg twee volledige cijfers over en behaalde zijn diploma op 14-jarige leeftijd. Kort daarna won hij een studiebeurs waarmee hij als undergraduate kon studeren aan de London School of Economics (LSE).

Lewis was op dat moment de enige zwarte student aan de LSE en ondanks de vooroordelen die hem daar ongetwijfeld begroetten, kreeg hij al snel een reputatie van academische excellentie. In feite beschreef Lewis ‘undergraduate-adviseur Lewis als de slimste student die hij ooit had begeleid. Na het behalen van zijn bachelordiploma in 1937, schreef Lewis zich in voor het PhD-programma, dat hij in 1940 voltooide. Na zijn afstuderen werd hij aangenomen als lid van de faculteit aan de LSE, waar hij tot 1948 werkte.

In 1948 aanvaardde Lewis een positie als docent aan de Universiteit van Manchester, waar hij bleef tot 1957. In die tijd ontwikkelde hij de ideeën in de ontwikkelingseconomie waarvoor hij later de Nobelprijs zou krijgen. De bekendste van deze ideeën was zijn model met twee sectoren, ook wel bekend als het ‘Lewis-model’.

Voorbeeld uit de echte wereld van de ideeën van Sir Arthur Lewis

Lewis zette het duale sectormodel uiteen in zijn publicatie uit 1954, “Economic Development with Unlimited Supplies of Labor”.

Lewis ‘model probeert een raamwerk te bieden om te begrijpen hoe relatief arme landen zich economisch kunnen ontwikkelen. Het begint met aan te nemen dat een van de kenmerken die arme landen gemeen hebben, is dat hun economieën grotendeels bestaan ​​uit “zelfvoorzieningssectoren” waarin het aanbod van arbeidskrachten zeer groot is en de hoeveelheid geïnvesteerd kapitaal per werknemer zeer laag is. 

Het Lewis-model beschrijft een pad waarop een zich ontwikkelende economie de groei van een nieuwe ‘kapitalistische sector’ kan stimuleren, die een groeiend deel van de overtollige arbeidskrachten die beschikbaar is uit de bestaansminimumsector in dienst zal nemen. Na verloop van tijd kan deze kapitalistische sector de bestaansminimumsector overschaduwen, waardoor de algehele economie groeit.

Zoals alle economische theorieën vertrouwt het Lewis-model op vereenvoudigde aannames om zijn argument duidelijk te maken. Daarom zal het Lewis-model nooit perfect toepasbaar zijn op de werkelijkheid. Desalniettemin wordt het alom geprezen en gebruikt door economen die geïnteresseerd zijn in hoe opkomende economieën aan armoede kunnen ontsnappen en rijkdom kunnen produceren. Veel economen hebben bijvoorbeeld het Lewis-model gebruikt als raamwerk voor het verklaren van de buitengewone economische ontwikkeling die China de afgelopen decennia heeft bereikt.