Zacht papierrapport

Wat is een zacht papierrapport?

Een soft paper-rapport is een verwijzing naar een gebrek aan vertrouwen in de feiten van een rapport of een algemeen gebrek aan respect voor de auteur van een rapport. Een rapport van zacht papier heeft maar één gebruik – als toiletpapier – en zo is de naam ervan afgeleid.

Inzicht in Soft Paper Report

Rapporten zijn bijna altijd subjectief, aangezien zelfs harde feiten moeten worden geïnterpreteerd. In het bedrijfsleven is het belangrijk om niet te vertrouwen op alles wat u hoort en leest, en in plaats daarvan zelf wat huiswerk te maken. Anders zou u kunnen vertrouwen op een rapport dat alleen goed is voor toiletpapier.

Voorbeeld van een zacht papierrapport

In een rapport van oktober 1992 aan het Congres door het Amerikaanse General Accounting Office beschuldigde de GAO NASA ervan financiële rapporten te produceren die waren gebaseerd op onbetrouwbare gegevens. Met andere woorden, de GAO beschuldigde NASA ervan zachte papieren financiële rapporten te produceren.

De GAO ontdekte dat de interne controles en financiële beheersystemen van NASA geen nauwkeurige en betrouwbare financiële informatie verschaften voor een effectief beheer van het bureau, vooral als het ging om het toezicht op de aanzienlijke hoeveelheid activa en fondsen onder de controle van zijn contractanten. Het rapport besprak in detail de tekortkomingen in de financiële systemen en controles van NASA die hebben bijgedragen aan de zwakke punten van het financieel beheer, samen met aanbevelingen voor corrigerende maatregelen.

In het bijzonder gaf het GAO-rapport aan dat de interne controles, het beleid en de procedures en de financiële beheersystemen van NASA niet voldoende zekerheid boden dat de in het boekjaar 1991 toegewezen kredieten van bijna $ 14 miljard correct werden gebruikt en nauwkeurig werden verantwoord en gerapporteerd. Zo werden bijvoorbeeld door de aannemer gerapporteerde kosten- en prestatiegegevens niet altijd ontvangen en pasten programmaanalisten de kostengegevens van aannemers onjuist aan zonder ondersteunende documentatie. In sommige gevallen dienden deze praktijken om kostenoverschrijdingen, onderschrijdingen en gevallen waarin de kosten de verplichtingen of budgetplannen overschreden, te verhullen.

De GAO identificeerde bijvoorbeeld één geval waarin kostenrapporten een aanzienlijke kostengroei lieten zien voor de ontwikkeling van de afvalinzamelingssystemen van de spaceshuttle, maar er waren slechts beperkte maatregelen genomen om de kosten te beheersen totdat de GAO een stijging van 900% ontdekte ten opzichte van de aanvankelijke schatting. Bovendien zei hij dat de interne controles van NASA er niet voor zorgden dat de gerapporteerde $ 13,4 miljard aan eigendommen van de overheid en aannemers correct werd verantwoord of dat de gerapporteerde waarde juist was.

Deze situatie vormde een groot probleem omdat NASA-managers kostengegevens van contractanten gebruikten als primaire informatiebron om miljarden dollars aan door contractanten beheerde programma’s en projecten te beheren, crediteuren vast te stellen en bij te werken en de budgetbehoeften te bepalen.