Sortino-verhouding
Wat is de Sortino-ratio?
De Sortino-ratio is een variatie op de Sharpe-ratio die schadelijke volatiliteit onderscheidt van totale totale volatiliteit door de standaarddeviatie van het actief van negatieve portefeuillerendementen – neerwaartse deviatie – te gebruiken in plaats van de totale standaarddeviatie van portefeuillerendementen. De Sortino-ratio neemt het rendement van een actief of portefeuille en trekt de risicovrije rente af, en deelt dat bedrag vervolgens door de neerwaartse afwijking van het actief. De verhouding is vernoemd naar Frank A. Sortino.
Formule en berekening van de Sortino-ratio
Belangrijkste leerpunten
- De Sortino-ratio verschilt van de Sharpe-ratio doordat deze alleen rekening houdt met de standaarddeviatie van het neerwaartse risico, en niet met die van het volledige (opwaartse + neerwaartse) risico.
- Omdat de Sortino-ratio alleen focust op de negatieve afwijking van het rendement van een portefeuille van het gemiddelde, wordt aangenomen dat deze een beter beeld geeft van de voor risico gecorrigeerde prestaties van een portefeuille, aangezien positieve volatiliteit een voordeel is.
- De Sortino-ratio is een handige manier voor beleggers, analisten en portefeuillebeheerders om het rendement van een investering te beoordelen voor een bepaald niveau van slecht risico.
Wat de Sortino Ratio u kan vertellen
De Sortino-ratio is een handige manier voor beleggers, analisten en portefeuillebeheerders om het rendement van een investering te beoordelen voor een bepaald niveau van slecht risico. Aangezien deze ratio alleen de neerwaartse deviatie als risicomaatstaf gebruikt, wordt het probleem van het gebruik van totaal risico of standaarddeviatie aangepakt, wat belangrijk is omdat opwaartse volatiliteit gunstig is voor beleggers en geen factor is waar de meeste beleggers zich zorgen over maken.
Voorbeeld van het gebruik van de Sortino-verhouding
Net als bij de Sharpe-ratio is het resultaat van een hogere Sortino-ratio beter. Als je naar twee vergelijkbare investeringen kijkt, zou een rationele investeerder de voorkeur geven aan degene met de hogere Sortino-ratio, omdat dit betekent dat de investering meer rendement oplevert per eenheid van het slechte risico dat hij neemt.
Stel bijvoorbeeld dat Mutual Fund X een rendement op jaarbasis heeft van 12% en een neerwaartse afwijking van 10%. Mutual Fund Z heeft een rendement op jaarbasis van 10% en een neerwaartse afwijking van 7%. De risicovrije rente is 2,5%. De Sortino-ratio’s voor beide fondsen worden berekend als:
Mutual Fund X Sortino=12%-2.5%10%=0.95\ begin {uitgelijnd} & \ text {Mutual Fund X Sortino} = \ frac {12 \% – 2.5 \%} {10 \%} = 0,95 \\ \ end {uitgelijnd}Beleggingsfonds X Sortino=10%
Hoewel Mutual Fund X 2% meer op jaarbasis oplevert, verdient het dat rendement niet zo efficiënt als Mutual Fund Z, gezien hun neerwaartse afwijkingen. Op basis van deze maatstaf is Mutual Fund Z de betere investeringskeuze.
Hoewel het gebruik van het risicovrije rendement gebruikelijk is, kunnen beleggers ook het verwachte rendement in berekeningen gebruiken. Om de formules accuraat te houden, moet de belegger consistent zijn in termen van het type rendement.
Het verschil tussen de Sortino-ratio en de Sharpe-ratio
De Sortino-ratio verbetert de Sharpe-ratio door de neerwaartse of negatieve volatiliteit te isoleren van de totale volatiliteit door het overtollige rendement te delen door de neerwaartse deviatie in plaats van de totale standaarddeviatie van een portefeuille of activum.
De Sharpe-ratio straft de investering af voor een goed risico, wat een positief rendement oplevert voor investeerders. Het bepalen welke ratio moet worden gebruikt, hangt echter af van of de belegger zich wil concentreren op de totale of standaarddeviatie, of gewoon op een neerwaartse deviatie.