Stoer
Wat is een standvastige?
Stalwart is een investeringsterm die gepopulariseerd is door de legendarische aandelenkiezer Peter Lynch om een groot, gerenommeerd bedrijf te beschrijven dat nog steeds groeipotentieel op lange termijn biedt. Lynch gebruikte verschillende criteria om stalwarts te identificeren die hij in zijn portefeuille zou opnemen, naast bedrijven die hij bestempelde als langzame groeiers, snelle groeiers, cyclische bedrijven en turnarounds. Als stalwarts zocht hij naar een sterke balans, weinig of geen schulden, solide cashflow, groeiende dividenden en winstgroei van ongeveer 10% tot 12% per jaar.
Belangrijkste leerpunten
- Een stevig bedrijf is gevestigd en stabiel, maar biedt nog steeds groeivooruitzichten op lange termijn.
- Stoere bedrijven produceren goederen die nodig zijn en waar altijd vraag naar is.
- Lynch stelde vast dat een koers-winstgroei (PEG) van minder dan 1,0 een indicatie is van een ondergewaardeerde aandelen in verhouding tot de groeisnelheid.
Inzicht in Stalwarts
Volgens het woordenboek van Miriam Webster wordt het woord “stoere” gedefinieerd als “gekenmerkt door buitengewone kracht en kracht van lichaam, geest of ziel”. Stalwarts zijn dus over het algemeen grote, blue-chip bedrijven die nog steeds een zekere “kracht” hebben in termen van opwaarts waarderingspotentieel.
Stalwarts zijn het soort investeringen waarvan wordt verwacht dat ze geen hoog jaar-op-jaar (YOY) rendement zullen genereren. Ze zouden eerder een stabiel, voorspelbaar rendement moeten genereren dat kan neerkomen op een winst van 50% over een periode van vier of vijf jaar. In wezen komen dit soort aandelen overeen met of verbeteren ze enigszins de langetermijnprestaties van de S & P 500-index van ongeveer 10% per jaar.
In zijn boek ‘One Up on Wall Street ‘ besprak Peter Lynch zijn benadering van aandelenselectie, die begint met het kijken naar bedrijven met een verhaal achter zich. Het is de basis van zijn ‘koop wat je weet’-mantra die de basis vormt van zijn aandelenselectie. Voor Lynch begint het verhaal met het type bedrijf en waar het past in de context van een gediversifieerde portefeuille. Lynch creëerde zes categorieën voor het plaatsen van aandelen die hij overwoog: langzame groeiers, stalwarts, snelle groeiers, cyclische aandelen, turnarounds en activakansen.
Stevige bedrijven vinden
Stalwarts zijn voormalige snelgroeiende bedrijven die zijn uitgegroeid tot grote bedrijven met een langzamere, maar betrouwbaardere groei. Stoere bedrijven produceren goederen die nodig zijn en waar altijd vraag naar is, wat zorgt voor een sterke, gestage cashflow. Hoewel van hen niet wordt verwacht dat ze toppresteerders zijn, bieden stalwarts, als ze voor een goede prijs worden gekocht, een voordeel van ongeveer 50% over meerdere jaren.
Vanwege hun sterke cashflow betalen stalwarts over het algemeen een dividend uit. Enkele voorbeelden van huidige of voormalige stalwarts zijn Coca-Cola (KO), Colgate-Palmolive (CL) en Procter & Gamble (PG). Lynch zou zijn trouwe jarenlang vasthouden om hun waarderingspotentieel te realiseren.
Naast een sterke balans is een van de belangrijkste maatregelen van Lynch voor een sterk bedrijf de koers-winstverhouding ( P / E / PEG), die wordt berekend door de koers-winstverhouding (PE) van het bedrijf te delen door het winstgroeipercentage..
Lynch stelde vast dat PEG’s onder 1,0 een indicatie waren van een ondergeprijsde aandelen in verhouding tot de groeisnelheid. Hij beschouwde aandelen met PEG’s onder de 0,5 als een echt koopje. Voor dividendbetalende bedrijven hield hij rekening met het dividendrendement om tot een voor het rendement gecorrigeerde PEG-ratio te komen.
Wal-Mart wordt vaak aangehaald als een voorbeeld van Lynch’s stoere methodologie. Een decennium na de beursgang (IPO) was de PE van Wal-Mart nog steeds boven de 20, wat als hoog werd beschouwd. Lynch stelde echter vast dat het bedrijf nog steeds groeide met een snelheid van 25% tot 30% met veel ruimte voor uitbreiding. Wal-Mart zette dat groeitempo de komende twee decennia voort.
Voorbeeld uit de echte wereld van een sterke voorraad
Op 17 maart 2020 handelde het aandeel Intel Corp. (INTC) bij $ 48,50. Dit volgde op een daling van bijna $ 68, toen bijna alle aandelen werden meegesleept in een uitverkoop in verband met aanvankelijke COVID-19-angsten.
Met een winst van $ 4,79 stond de koers-winstverhouding van het aandeel in de buurt van 10,0 (dwz 48,50 / 4,79). De winst per aandeel ( WPA ) was in de afgelopen vijf jaar gestegen tot 15,52% gemiddeld en zou de komende vijf jaar naar verwachting met bijna 9% blijven groeien.
Dit leverde een forward PEG-ratio voor het aandeel op van bijna 1,0 (dwz 10/9). Destijds had Intel-aandelen een historische PEG van 0,67 (10/15). Het bedrijf verhoogde de dividenden per aandeel gestaag van $ 0,42 in 2009 tot $ 1,24 in 2019, wat neerkomt op 2,5% bij een aandelenkoers van $ 48,50.